Geregistreerd gebruiker Nu offline
|
Inzendingen: 61
|
Redlotuske,
Dit is een wat ouder bericht en ik weet niet of je hier nog actief ben maar ik waag voor jou een poging om vanuit mijn eigen ervaring en weten te antwoorden op je vraag en te vertellen.
De ziel is in weze perfect, dit is ook onze kern. Wij weten wat liefde is, wij weten wat houden van is, wij weten...Maar net zoals een kind weet dat het aanraken van een heet fornuis niet goed is voor hem of haar, heeft het het nog niet ervaren. Vroeg of laat probeerd hij of zij het uit. Nu is het een ervaring rijker. Dit is slechts een simpel voorbeeld om het een klein beetje te kunnen vergelijken. We komen natuurlijk niet hier voor gevaar, maar om te ervaren wat we weten en in actie om te zetten. Om ons Zijn toch weer verder te laten evolueren.
Dit kan niet in 1 leven. Daar is 1 leven veel te kort voor. Daarom dat we er voor kiezen om weer terug te gaan. We kiezen onze geboortefamilie uit, plaats, juiste tijd die ons het meeste kan leren, waarin we de juiste ervaringen kunnen opdoen voor onze ziel. Dit is ook een van de redenen waarom lichtwerkers/werksters tegenwoordig vaak een leven kiezen van weerstand en strijd. Ze hebben vaak al veel levens achter de rug, en deze volstaan niet meer om verder te leren. Dan zijn deze levens nodig om de ziel verder te laten komen, te ervaren. Je ziet vaak dat deze een zwaar leven achter de rug hebben gehad alvorens te werken aan hun opdracht. Soms hebben ze bepaalde lessen ook laten liggen en pakken ze deze in een keer op, maar in een keer is dat wel loodzwaar om te doen.
Om deze lessen te leren kan er ook voor gekozen worden om terug te keren als dier. Alles wat leeft heeft een ziel namelijk. Dieren dus ook. Je ziet het heel vaak dat mensen een ongelooflijk sterke band hebben met bijvoorbeeld een hond, kat, of paard etc. Het kan een zielsmaatje zijn. Of inderdaad iemand die je in een ander leven goed gekend hebt. Die toen een familielid van je was, of je liefdespartner. Het is voor deze mensen dan ook extra moeilijk als deze weer overgaat naar gene zijde. Ik ben ook van mening dat dit een goede manier is om lessen te leren. Wij leren zelf al heel veel van dieren en door er een te zijn leren we weer de lessen die daarbij horen.
Als we dan overgaan zijn we in gene zijde. Iedereen noemt dit zoals hij of zij dat zelf wilt. De ene noemt het hemel, of hiernamaals etc. We keren allemaal weer op onze tijd terug naar de bron. Hier is alles op zielsniveau, alles liefde en alles eenheid. Veel zielen rusten hier uit voor hun volgende leven of wachte op hun zielengroep om daar ook te komen zodat ze weer naar aarde kunnen komen voor de volgende lessen. Ik ben vaak naar deze plek mogen afreizen. Dit doet mijn verlangen naar 'thuis' vaak groeien, maar tegelijkertijd geeft het me ook heel veel rust daar even te mogen zijn geweest. Bij dierbaren van mezelf of van anderen. Als je hier beelen van wilt kun je inderdaad wat Psylor al zegt deze aan je gids(en), engel(en) en/of aan God vragen. Ik kan je wel een schets geven maar hoe mooi is het als je het zelf aanschouwt? Neem maar van mij aan dat het gewoon kan en mogelijk is, vraag er naar in liefde en vertrouwen.
Heb je vragen, stel ze gerust.
In liefde en licht,
Aurelia
|