»Gebruikersnaam: »Wachtwoord:   Gegevens onthouden? 
Ingezonden:  09 Mrt 2010 11:40
Hallo allemaal,

Mijn moeder is 15 februari overleden en naast het vele verdriet heb ik een vraagje over mijn dochter van vijf, ze heeft het steeds over beppe(oma) en dan zegt ze beppe doet zo raar, zegt niks.... dan vraag ik haar waar is beppe dan? boven zegt ze..ze wil ook absoluut niet naar binnen in mijn moeders huisje?
is dit fantasie van haar of?....
Zelf voel ik me erg schuldig....toen mijn moeder morfine kreeg wisten we dat ze daar aan zou overlijden, ze wilde de spuit niet, ik heb tegen haar gezegd, mam doe het nou, dan voel je je beter.krijg je meer lucht.......ik hoop dat ze het mij vergeven heeft, voel me er enorm schuldig onder
Mijn vader is 22 jaar geleden overleden, was nog maar 18 jaar, toen ik die avond naar bed ging en het licht uitdeed, hoorde ik zo duidelijk mijn vaders stem mijn naam roepen, ik sliep niet! wat was ik bang, ik heb me tot vandaag me altijd afgevraagd wat dat was......
Toch ook wel weer bang voor het onbekende....terwijl het mij ernorm boeit

Hoop dat iemand mij antwoord kan geven hier

Groetjes agnes
Ingezonden:  09 Mrt 2010 12:08
Vergeet niet dat het overlijden van je moeder heel veel impact heeft op je dochter. Het is een nieuwe ervaring waarvan ze niet goed weet hoe daar mee om te gaan. Zo is oma er nog......en zo is ze weg......en zegt ze niks meer. Het kan heel goed zijn, gezien het feit dat kinderen daar meer open staan dan volwassenen, dat ze haar energie nog om zich heen voelt of ziet. Het heeft niet zo heel veel zin daar iets mee te doen. Accepteer de manier van verwerken van je dochter. Benader het als iets heel gewoons en maak er niet iets bijzonders van. Zo voelt je dochter zich serieus genomen maar maak je er toch niet iets groters van dan dat het is. Let wel: heel veel met je dochter over dat "contact" met oma praten, zal je dochter ook het idee geven dat het heel bijzonder is. En kinderen zijn kinderen, dus dan kan het zijn dat op den duur haar fantasie ook een loopje met haar gaat nemen om die aandacht te krijgen.

Het ligt voor de hand dat je een hele sterke band met je vader hebt gehad. Dan is het niet verwonderlijk dat je, bij zulke uitzonderlijke momenten een soort van thelepatische verbintenis met elkaar hebt en hem dus "hoorde" roepen op het moment dat hij je hard nodig had.

Je hoeft je beslist niet schuldig te voelen voor het helpen van je moeder. Want dat deed je. En dat weet ze. Je hielp haar over de onvermijdelijke drempel heen en probeerde het haar op die manier zo makkelijk mogelijk te maken.
Ingezonden:  09 Mrt 2010 12:43
Zeker heeft dat een inpact op zo`n kindje, niet alleen mijn moeder, maar ook haar opa is begin febr. overleden maar die woont in het buitenland dus dat moet ze verwerken als we daar weer heen gaan
nee ik geef alleen antwoord aan mijn dochter, maar speel daar verder niet op in, was gewoon benieuwd

Ja had zeker een band met mijn vader, wat ik mij altijd vraag, waarom wat moest hij?

ja schuldig, toen ze me aankeek in mijn ogen en zei, ik ga toch niet dood he, nou dan voel je toch echt wel schuldig

maar bedankt voor je antwoord
Ingezonden:  09 Mrt 2010 12:57
Tja, Jasmine..........dat is altijd zo'n vraag......Waarom hij.....of waarom zij.........tja, dan kun je je ook afvragen waarom die ander? Het is gewoon een triest gebeuren wat helaas onderdeel van het leven is.
Ingezonden:  09 Mrt 2010 14:37
Misschien dat een ander mij antwoord kan geven blanky
Ingezonden:  09 Mrt 2010 16:51
Agnes (of Jasmine?)

Allereerst sterkte met de verwerking van het overlijden van je moeder.

Je moeder wist intuïtief dat ze ging sterven.
Dat ze die spuit weigerde was niet zomaar.

Ik kan begrijpen dat je je schuldig voelt,
het was inderdaad misschien beter geweest haar eerlijk antwoord te geven,
dan was ze beter voorbereid.
Maar dat is besef achteraf en niet meer terug te draaien.

Je moeder weet inmiddels waarom je erop aangedrongen hebt;
je wilde haar immers meer pijn besparen.
Zo te voelen, heeft ze je allang vergeven.

Een overledene heeft, zoals ik inmiddels begrepen heb,
gemiddeld zo rond de 6 weken nodig om energetisch los te komen van het aardse lichaam.

Dat je dochter haar zo nu en dan ziet is niet zo verwonderlijk.
Ze is nog in de buurt en komt afscheid nemen.

Neem haar serieus en laat haar vertellen.
Zeg haar dat Beppe, niet meer zo goed kan praten,
maar dat ze wel alles hoort.
Wordt ze bang, dan kan ze Beppe vragen weg te gaan.

Jij raakte destijds overstuur van je vaders stem,
dus je moeder maakt niet dezelfde fout bij je dochter.
Ze houdt veel van jullie.

Ik hoop dat het je een beetje helpt.

Groet
Aponi
Ingezonden:  09 Mrt 2010 19:27
Nee agnes

Dank je wel voor je antwoord Aponi!, zeker neem ik haar serieus maar bedankt voor de tip, zal het tegen haar zeggen wanneer ze bij komt en ze is bang
Heb zelf als kind een verschijning gezien, en weet dat het heel beangstigend kan zijn, tenminste zo was het bij mij wel, kan het beeld nog altijd oproepen

Ja ik hoop dat mijn moeder nu gelukkig is, geen pijn meer, ze heeft de laatste dag echt liggen lijden, en om dan die beslissing voor haar te moeten nemen, morfine geven, was het moeilijkste wat ik ooit in mijn leven heb moeten maken, ze heeft best een moeilijk leven gehad
en vooral, na 22 jaar dat ze me vader terug heeft gezien daar heeft ze het elke dag over gehad....
Dit gedichtje stond op haar kaart,

Er zijn geen woorden voor een vrouw, een moeder
waarvan je weet, zij redt het niet
Je streelt haar wang
kijkt in haar ogen
je bent bevangen door verdriet
toch ben je dankbaar voor haar einde
dat na zoveel moedig strijden kwam
omdat het niet alleen haar leven
maar ook haar lijden overnam


Zeker moet het verdriet verwerkt worden, ben niet alleen mijn moeder verloren maar ook mijn ouderlijk huis, dubbel.....

Als alles een plaatsje heeft gekregen wil ik toch eens naar een medium of die in contact kan komen met mijn ouders, durfde het nooit, was bang......

dank je wel

Ingezonden:  09 Mrt 2010 20:09
Graag gedaan.

Een erg mooi gedichtje stond op haar kaart!!

Een sterven hier op aarde,
is weer een geboorte aan “Gene Zijde”.

Ik denk dat je niet persé een medium nodig hebt
om met hen in contact te komen.
Maar als je je daar goed bij voelt kun je dat tzt natuurlijk gewoon eens doen.

Warme groet
Aponi
Ingezonden:  11 Mrt 2010 09:05
weet je Aponi, ik wil niet alles op een openbaarforum zetten, heb toch wel vragen en ja misschien dat ik een antwoord kan krijgen zoniet dan heb ik daar ook vrede mee

wat ik wel ervaar is als ik sàvonds op bed ga en ik ga op mijn rechterzij liggen in bed, heb ik sterk gevoel dat er iets binnen is....achter me is, dat iemand naar mij kijkt...je wil dan ook niet weten hoe snel ik me dan weer omdraai whahaha
heb dat gevoel overdag ook wel maar minder
Ingezonden:  11 Mrt 2010 09:21
jasmine, ik ga u de oplossing geven toen ik 10 jaar  was is mij moederoverledentoen hoorde ik haar mijn naam roepen overal op straat in school thuis ik werd er gek van  veel later ben ik bij een medium geweest en heb haar dit verteld ze heeft me verteld dat mijn moeder me alleen begleide en me wou vertellen dat het goed met haar was en dat ik helderhorend en heldervoelend ben en daarom vanalles voel en haar hoor en dat dat zich nog zal ontwikkelen en dat ik niet bang moet zijn dat er heel veel mensen zijn en zeker niet van de mensen die je graag hebben gezien.