mijn zoon

Paranormaal Forum / Mediums / Contact met Overledenen / mijn zoon

Ingezonden: 06 Apr 2010 08:21
moedertje
Hallo allemaal, Ik heb met belangstelling alles hier gelezen. Zelf ben ik moeder van twee jongens. Mijn oudste zoon is vorig jaar januari plotseling overleden door een hersenbloeding. Volgens de artsen was hij direct bewusteloos en binnen een minuut overleden.Hersenstambloeding. Hij stond onder de douche en zijn vriendin heeft hem gevonden. Zij heeft de dag na zijn dood gele rook naat haar bed gehad en was ervan overtuigd dat het Mike was. Ikzelf heb heel veel flikkerend licht gehad, wat al begon in de kamer waar hij lag opgebaard en muziek op momenten die ertoe deden. Wat mij angstig makt is het feit dat er heel veel kapot ging in hun huisje vlak na zijn dood. De verwarming, de oven (alles was nieuw) en haar autootje totall los na een aanrijding en nog veel meer... Ik ben bang dat hij nog steeds boos is dat hij hier niet mocht blijven. Ik heb dit onderwerp nu twee maal geplaatst. Volgens mij was in vergeten aan te vinden dat het onderwerp getoond most worden. Kan iemand mij helpen?

Ingezonden: 06 Apr 2010 09:05
moedertje
Nu ik mijn bericht zo terug lees, lijkt het alsof ik heel afstandelijk reageer, maar ik mis mijn kind enorm. Het leven is een stuk minder leuk en ik worstel elke dag om mijn hoofd boven water te houden. De klap was zo plotseling. Er gaat geen dag voorbij zonder tranen.

Ingezonden: 06 Apr 2010 11:40
blanky
Lief moedertje..........dat tweede berichtje was niet nodig, hoor Ik heb het gevoel dat hij inderdaad nog lang niet klaar was om te sterven. Het is voor hem heel verwarrend. Ook omdat het zo snel ging. Zo staat hij te douchen en zo bevindt hij zich in een heel andere wereld. Hij "is" nog onder de mensen en snapt niet dat de mensen waar hij contact mee probeert te maken niet reageren. IK BEN NIET DOOD!!! Hij is gefrustreerd, overdonderd en boos. Probeer in gedachten met hem te praten. Hij heeft hulp nodig om verder te kunnen komen. Om zich in zijn lot te berusten. Wie kan dat beter dan zijn vriendin en bovenal zijn moedertje. Klopt het dat hij ergens mee bezig was wat hij niet heeft kunnen afmaken? En dan bedoel ik niet zomaar iets, want iedereen is wel ergens mee bezig, natuurlijk. Nee, iets wat van hem van veel belang was. Het feit dat hij dit niet af heeft kunnen maken, maakt hem verdrietig. Hij had het immers beloofd.

Ingezonden: 06 Apr 2010 12:38
de witte duif
Moedertje Ik mag je er wel op wijzen dat iemand of hij nu wel of niet klaar was met het leven. ( en ik denk dat de meeste het niet zijn ) nooit en dan ook nooit zich zelf kenbaar zou maken door de dingen die je hier boven hebt neer gezet te laten gebeuren. Kijk een totall los van een auto is niet zo maar iets en ik zie ook een pan met heet water..... Maar het kan wel zijn dat hij door die gebeurtenissen jullie aandacht trekt. Maar hij doet jullie niet onbewust pijn................. ik zou graag willen dat je het als twee verschillende dingen ziet. Wie zou er verhuizen?

Ingezonden: 06 Apr 2010 12:51
blanky
Dat wil ik ook wel even nog heel duidelijk maken. Hij bedoelt het geenzins kwaad en zou jullie dus nooit bang willen maken of pijn willen doen. Het is naar mijn gevoel slechts een uiting van onbegrip en frustratie. Even ingaand op Duif.....Ik denk juist dat een heleboel mensen kort voor hun dood er juist wèl klaar voor zijn. Hoe zeer ze wellicht ook gestreden hebben of zich tegen de dood verzet hebben.........Als ze eenmaal voelen dat het einde nadert en er niets meer aan te doen is, berusten ze zich erin. Al dan niet met behulp van diegene die hen reeds zijn voorgegaan. Maar dat is in het geval van je vriend niet relevant.

Ingezonden: 06 Apr 2010 12:53
de witte duif
blanky

Ingezonden: 06 Apr 2010 14:46
moedertje
Nee, (mijn zoon) hij was net 13 dagen voor zijn dood aan een nieuwe baan begonnen. Had nog geen twee jaar geleden met de liefde van zijn leven een appartementje gekocht en sprak al over het feit dat ze aan kinderen wilden beginnen. Daar was hij helemaal vol van. Dat was zijn liefste wens, ons opa en oma maken. Hij stond zo volop in het leven en in een klap viel dat weg. Hij zou ook met zijn vader weer gaan zweefvliegen, iets wat hij drie jaar geleden heeft opgegeven om een huisje te gaan kopen. Kortom volop plannen. Ook bij zijn vriendenkring heeft hij een enorm gat geslagen. Gelukkig krijgen we nog heel veel steun van al die jongelui. Ik moet eerlijk bekennen dat het de laatste tijd erg rustig is. Alleen die muziek. Elke keer als het er toe doet, (als zijn broer bij ons is en we dus met z'n drieen zijn), als we over hem praten of zitten te huilen,.... Komt die prachtige plaat van Pearl Jam op de radio. Black. Vlak na zijn dood heb ik in de auto een vreemde gewaarwording gehad. Ik moest en zou stoppen en stond met twee voeten op de rem van mijn auto, midden op de Brienenoordbrug. Toen ik eenmaal stil stond stond ik in de file en kwam het nummer Nothing else Mathers van Metallica en wel de versie met het syphonie-orkest op de radio. Dat nummer werd gespeeld toen zijn vrienden hem naar binnen droegen bij de afscheidsdienst voor zijn begrafenis. Ik was blij dat ik stil stond, want ik moest zo ontzettend huilen dat het levensgevaarlijk was geweest. Hoe kan ik hem helpen om rust te krijgen? Ik zou zo graag willen dat hij gelukkig is.

Ingezonden: 06 Apr 2010 14:59
moedertje
Nog even een aanvulling. Die pan met kokend water kan ik niet plaatsen. Wellicht gaat dit over zijn broer. Die is kok. Zelf was hij geen keukenprins en zeker in het begin van zijn relatie kon hij amper een ei koken. Later wel. Hij was eerder thuis dan zijn vriendin en heeft met tegenzin elke dag "gekookt". De relatie met zijn broer en zijn vriendin is gelukkig heel goed geworden. Zijn zien elkaar nu echt als broer en zus en ik zie haar als mijn dochter.

Ingezonden: 06 Apr 2010 16:08
blanky
Quote: Probeer in gedachten met hem te praten Geloof me.......het is niet altijd jou stem die je in je hoofd "hoort".

Ingezonden: 06 Apr 2010 17:38
moedertje
Ik denk wel steeds dat hij bij zijn broer wil blijven. Dat deze de taak van hem over moet nemen om ons opa en oma te maken. Zou dat niet mijn eigen gedachten kunnen zijn? De wens enz..... Vrienden van hem hebben hem nl. wel bij hem gezien. Dit waren jongens die nooit bezig geweest zijn met zulke zaken en ze schrokken enorm. Wel heb ik vanaf het begin gedacht en ik niet alleen maar velen met mij, dat zijn broer en zijn vriendin een mooi stel zouden zijn. Hij is 4 jaar ouder dan dat zij is. Dus qua leeftijd zou het heel goed kunnen, Dat heb ik van zoveel verschillende kanten gehoord, zelfs van haar vader en moeder. Misschien is dat ook een wens van hem om haar moeder te maken? Ik hoop ooit de waarheid te weten. Vaak denk ik dat dit mijn eigen wil is nl. Dat ik het te graag wil. Vwb dat verhuizen.... zijn broer is bezig met een appartementje te kopen en heeft de vriendin van zijn broer gevraagd hem te helpen inrichten. Misschien dat je dat hebt gezien.

Ingezonden: 06 Apr 2010 21:00
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
hoi, elke keer je dit liedje hoort wil hij gewoon laten weten dat hij bij jullie is en van jullie houdt meer moet je hier niet achter zoeken.

Ingezonden: 08 Mei 2010 19:18
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
lief moedertje zou je graag helpen ,stuur een foto en verder geen informatie

Ingezonden: 09 Mei 2010 16:31
moedertje
Ik heb geprobeerd een foto te plaatsen, maat het lukt me niet!! Hoe doe ik dat

Ingezonden: 09 Mei 2010 20:55
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
weet ik ook niet maar je kan hem wel sturen naar mijn e mail adres stasenw@hotmail.com

Ingezonden: 11 Mei 2010 16:23
moedertje
Heb je mijn berichtje met foto ontvangen?

Ingezonden: 11 Mei 2010 16:43
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
ja ik heb je foto ontvangen, ik stuur je een uitnodiging om je aan mijn netwerk toe te voegen misschien kunnen we dan een video gesprek doen das fijner ik zie wel of je het accepteert groetjes

Ingezonden: 31 Mei 2010 18:37
moedertje
Ik heb nooit meer iets gehoord. Geen boodschap ontvangen. Waarom?

Ingezonden: 31 Mei 2010 18:54
moedertje
Jongstleden 15 mei zou mijn zoon Mike 31 jaar oud zijn geworden. We hebben een "feest" gegeven waar een heleboel van zijn vrienden, vriendinnen, buren en familie bij aanwezig waren. Om 24.00 uur zouden de jongelui door een taxibus worden opgehaald om naar een schuurfeest te gaan. klokslag 24.00 uur stond de taxi voor de deur. Ik stond op om de jongelui uitgeleide te doen toen een van de meisjes aan mijn jurk trok. Luister. Pearl Jam met black begon op de radio, zijn muziek. Iedereen heeft stil omarmt, huilend of glimlachend naar de muziek geluisterd. De laatste tonen van de muziek hadden gespeeld en alle lichten in ons huis begonnen te flikkeren. Hij was erbij. Onmiskenbaar. Wat een boodschap aan al die jongeren. Kippevel moment. Maar ook zo troostend. Ooit zal ik hem weer zien. Hoe is het met je jongen. Heb je vrede met het feit dat je elders bent? Dat zou ik zo graag weten. Het feit dat je niet weet hoe het met hem is maakt je zo ................. onrustig, verdrietig, onzeker..........

Ingezonden: 01 Jun 2010 19:46
de witte duif
Moedertje Geef me je email maar als je wil. Dan kom ik een van deze dagen bij je terug ik zou proberen contact met hem te leggen maar dan had ik graag een foto van hem. Veel liefs de witte duif.

Ingezonden: 01 Jun 2010 22:22
moedertje
almagroen@casema.nl Dank je

Ingezonden: 02 Jun 2010 08:13
moedertje
Een foto via het forum krijg ik niet voor elkaar, dus ik wacht op een email, dan ik deze als bijlage voegen

Ingezonden: 02 Jun 2010 19:26
de witte duif
adm Kan je de mail weg halen van moeke bedankt alvast.

Ingezonden: 03 Jun 2010 16:33
poepie
he witte duif zou je voor mij mischien ook een foto willen lezen ?

Ingezonden: 06 Jun 2010 09:40
jacqueline
Moedertje, Wat mooi, dat van die muziek. Ik heb dat ook vaak gehad. Mijn ouders zijn beiden al overleden. En af en toe heb ik dat ook: op tijden waarop het ertoe doet, muziek horen, die met hen te maken heeft. Dan denk ik altijd: dat is een groetje van mijn ouders! Wat fijn dat je al zo snel doorhebt, dat het met hém te maken heeft. Ik moest er bijna 20 jaar overdoen, voordat ik dat in de gaten had. Toen ik dat las over dat feest en die plaat, toen kreeg ik kippevel....

Ingezonden: 06 Jun 2010 18:08
moedertje
Kun je nagaan hoe wij ons voelden die avond. Wanneer je kind overlijdt, leef je op je toppen van je zintuigen. Niets doet ermeer toe. Je bent zo op jezelf toegewezen, dat de buitenkant niet meer belangrijk is. Dan pas ga je zien wat belangrijk is. Dat is ons gebeurd. Je ziet op dat moment niet meer wat er om je heen gebeurt, maar bent zo gefocussed op je gevoel, dat je niet om zaken heen kunt. Ondanks al het verdriet dat ik heb gehad en nog heb, is dat een zegen. Ik kan beter hoofd- en bijzaken onderscheiden en zie het leven zoveel genuanceerder. Ooit zal ik hem weer zien en dan zal ik hem recht in de ogen willen kunnen kijken in de wetenschap dat hij trots mag en kan zijn.

Ingezonden: 06 Jun 2010 18:18
jacqueline
Dat is een hele mooie gedachte. En ergens is het inderdaad een zegen. En dat je je beseft hoeveel je van iemand gehouden hebt. En dat diegene je liefde waard was. Ik heb dat ook zo mogen ervaren. Moeilijk is het zeker, maar er zit ergens dus ook een mooie kant aan, maar die is soms moeilijk te zien. Omdat je zoveel verdriet hebt. Ik wens je heel veel sterkte toe.

Ingezonden: 06 Jun 2010 18:28
moedertje
Dank, wij doen ons best en soms lukt het, soms ook niet. Maar..... in het begin heb ik echt momenten gehad waarin ik dacht, laat mij maar gaan. Dan is doorgaan moeilijker dan stoppen. Inmiddels denk ik daar anders over en wil ik er ook voor mijn andere zoon wel zijn en voorlopig blijven. Ik ben niet bang meer voor de dood, maar ik zit er niet meer op te wachten, dat was in het begin wel zo. Toen was ik zelfs jaloers op de mensen die overgingen.

Ingezonden: 06 Jun 2010 18:36
jacqueline
Ik herken dat wel. Toen mijn moeder overleden was, toen ben ik heel erg gaan drinken. Ook een soort van wegvluchten dus. Maar het lost niets op. En gelukkig heb je je gezin nog. Maar dat van hoofdzaken zien en bijzaken, dat herken ik heel erg goed. En nadat ik zelf heel erg ziek ben geweest (nu alweer een tijdje geleden, nóg meer. Maar blijf maar naar tekens kijken, misschien krijg je er nog wel veel meer.

Ingezonden: 06 Jun 2010 19:32
moedertje
Ik hoop nog vele tekens te ontvangen, want dan weet ik dat hij bij ons is, en met ons mee leeft. Dat maakt hele leven draaglijker en meer zinvol !!

Pagina's: 1