Hoi,
Mijn zoon van nu net 14 ziet al vanaf heel jong ook schimmen en hoort zijn naam. Dit is altijd aan en af geweest tot begin mei jl.
Toen is het luik denk ik opengegooid. Hij ziet, voelt, hoort. In eerdere forums uit vorige jaren bleek dat hij soms angstig was. Soms is dat nu ook nog vooral in het donker maar zijn grootst angst is nu weg.
Al zijn we alles wel een plaatsje aan het geven. Het valt niet mee voor dat joch.
Maar goed. Soms is het gewoon grappig wat hij meemaakt.
Hij had bij franse les al eens een man zien staan in de klas een week eerder.
Gisteren liep die man een beetje door de klas te banjeren.
Zegt mij zoon gedag tegen hem (telepatisch, op school weet niemand dit)
Begint die man tegen m aan te kletsen en houd zijn mond gewoon niet meer. Blij dat hij kom praten denken we. Maar goed hij kreeg wel steeds op zijn kop dat hij op moest letten en die man maar lachen. Hij heeft zich afgesloten, oranje licht om zich heen gezet maar niets hielp meer.
Hij bleef "gezellig"kletsen.
Ik heb echt hard gelachen omdat het gewoon ook leuk was maar hij werd er doodmoe van en het is natuurlijk niet de bedoeling dat deze man nu blijft kletsen bij franse les.
(man hoort bij franse leraar)
Hoe zouden we dit kunnen voorkomen? Die man heeft nu natuurlijk zijn kanaal gevonden.
En mijn zoon gaat nu op school natuurlijk tegen niemand meer gedag zeggen want dat is geen beginnen aan, hij moet gewoon zijn hoofd bij de les kunnen houden.
Heeft iemand tips
groetjes Noor
|