Ik denk dat iedereen op een gegeven moment wel eens bang wordt van zulke zaken, inderdaad omdat het volgens de meesten niet past in het "normale leven".
Over dat licht zou ik mij niet te veel zorgen maken. Het kan zijn dat je gewoon in slaap aan het vallen was. Hetzelfde principe alsof je in slaap valt en plotseling het gevoel krijgt dat je in een eindeloze put valt, tot je ogen weer open schieten...
Toch zou ik een beetje opletten of dit meer voorkomt, of dat je kinderen of je man zoiets dergelijks ook meemaken,... maar ik zou me er niet echt zorgen over maken.
Wat dat contact met je vader betreft, kan ik je angst best begrijpen. Ik voel zelf heel veel aan, en of dat nu positief of negatief is, het blijft toch altijd beangstigend om erover na te denken wat hier buiten de levende wezens nog allemaal rond dwaalt...
Ik raad je aan om deze angst gewoon zo veel mogelijk opzij te schuiven. Als je vader hier nog is, en je slaagt erin contact met hem te leggen, zal dit niet alleen jou goed doen. Je vader zal dan ook verder kunnen. Ik ken natuurlijk de omstandigheden van zijn overlijden niet, maar vooral bij mensen die geen afscheid hebben kunnen nemen, zie je vaak dat de overleden persoon zich vastklampt aan zijn dierbaren. En op die manier kunnen zij dan niet verder, naar wat er dan ook verder is, het "dodenrijk" om het zo te zeggen...
|