contact met overleden moeder

Paranormaal Forum / Mediums / Contact met Overledenen / contact met overleden moeder

Ingezonden: 12 Mrt 2011 00:33
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Hallo allemaal, Ik ben hier nieuw en vind dit een heel interessant forum....en vroeg mij af of ik misschien antwoorden zou kunnen vinden cq krijgen over dit onderwerp.... Ik zal even een korte samenvatting geven over mijn overleden moeder...geboren op 20-05-1957 in Suriname, net 53 jaar geworden. Ze was een suikerpatiente die al jaren last had van haar suikerspiegel en dat is na een periode van 2 maanden op het intensive-care met heeel veel ups en downs in het ziekenhuis bezweken hieraan ..ze is overleden op 26-01-2011 en kort daarna begraven...Ze heeft heel veel geleden.... Ik heb tot op heden helaas nog geen seintje van haar mogen vernemen dat ze goed aangekomen is in het hiernamaals... Ik heb haar samen met mijn 2 jongere broers de laatste eer mogen bewijzen wat gebruikelijk is in mijn cultuur waar ik vandaan kom(Suriname) en hoop dat ze liefdevol opgenomen wordt door Onze Lieve Heer... Wie o wie zou contact met haar kunnen of willen maken... Alvast bedankt hiervoor.... M.v.groet Rick

Ingezonden: 12 Mrt 2011 19:26
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Zijn er echt geen helderziende mediums hier aanwezig?

Ingezonden: 12 Mrt 2011 19:29
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Of stel ik hier vreemde vragen?

Ingezonden: 12 Mrt 2011 21:04
gabriella
Zeker zijn die aanwezig, em het is geen vreemde vraag. Je moeder is nog maar kort geleden overleden. Het is voor ieder persoon verschillend als ze overgaan. De ene blijft de andere gaat gelijk over Jou moeder heeft een zware strijd geleverd, en ze is nu echt aan het bijkomen van alle ervaringen. Heb nog even geduld en je zal zeker merken als ze er is. Denk aan haar in liefde en het zal makkelijker te dragen zijn voor jou maar ook voor haar. Het is nog zo verschrikkelijk kort. Daarom krijg je ook zo weinig reactie omdat contact maken gewoon nog niet echt mogelijk is. Nog heel even geduld en je zal zeker de aanwezigheid van je moeder voelen. Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe de komende tijd.

Ingezonden: 13 Mrt 2011 01:58
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
gabriella, vriendelijk bedankt voor je tekst en uitleg...ik en mijn broers zullen proberen geduld hebben. M.v.g. Rick

Ingezonden: 13 Mrt 2011 18:42
gabriella
Hallo Rick. Meer kan je niet doen. Je moeder heeft een loodzware strijd gehad in de laatste fase van haar aards bestaan. Ze kan nu niets anders doen dan uitrusten en bijkomen. Ik durf je geen tijd te zeggen, maar je zal merken dat ze vrij snel weer zal laten weten dat ze daar is. Weet in ieder geval dat ze geen pijn meer heeft. Het spijt me oprecht dat ik op dit moment niet meer voor je kan doen. Veel sterkte en kracht voor de komende tijd. Groetjes Gabriella

Ingezonden: 20 Mrt 2011 09:45
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Dank je wel Gabriella. Ik heb denk ik haar aanwezigheid gisteravond opgemerkt. Alle verlichting knipperde aan en uit, voelde een koude luchtvlaag langs me heen, niks stond open.., de oudste kat begon later te grommen,cv-buizen gingen volop tikken, verwarming continu aan en uit, zag later in het donker een vage verschijning, iets als rook naast mn bed, ik denk dat zij dat was...ik ben niet helderziend, voelend of horend helaas...zou graag meer willen weten of zij t echt was... Mijn dank is zeer groot...

Ingezonden: 20 Mrt 2011 09:47
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Vergeten te vermelden..tijd was rond 0300

Ingezonden: 20 Mrt 2011 20:50
gabriella
Hallo. Blij dat je weer iets gehoord hebt van je moeder. Ik vraag me alleen af dat alles niet iets minder had gekund. Oke ze mag best laten blijken dat ze weer aanwezig is maar volgens mij heb je zo`n beetje verstijfd in bed moeten zitten. Dat kan haast niet missen. Ja dat is dus je moeder geweest, maar ze was niet alleen. Had ze een goede band met sommige familieleden of personen die overleden waren?? Ik voel een enorme vreugde en heeft dat willen delen. Heel lief dat is zeker waar maar het is niet de juiste manier. Kijk, je moeder is nog maar net over en zal nog een aantal dingen moeten leren, dat gaat zeker ook gebeuren maar voor nu blijf ik vreugde voelen. Blij dat ze geen pijn meer heeft, en blijheid van herkenning. Ik heb alleen 1 advies. Als ze weer als een wervelwind komt binnenvallen, zeg dat heel vriendelijk van, Moeder het is lief dat je langs komt, maar het mag ook iets rustiger. Je zal merken dat ze dan rustiger zal worden want iedere nacht een hartverlamming wordt je niet echt vrolijk van. Laat me eens weten hoe het er mee gaat. Vriendelijke groet Gabriella

Ingezonden: 20 Mrt 2011 21:55
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Goedenavond Gabriella, Bedankt voor je tijd dat je even mn ervaring wilde toelichten.... Zoals je zei, ik was gisteravond idd een beetje angstvallig..en heb zeker een tijdje wakker gelegen in mn bed...ben dit soort gevallen niet gewend...nou ja, toen mn ma nog leefde zei ze wel eens dat ik vroeger "ziend" was, maar doordat ik als klein jongetje er bang voor was heb ik me afgeschermd hiervoor...weet niet of je dit kunt bevestigen...ik ben iig toch blij dat ze t goed maakt daarboven...en ben zeker heel erg blij dat ze haar geliefden en kennissen weer gevonden heeft...ik zal de volgende keer idd vragen of t ietsje minder luidruchtiger mag... en voor nu zal ik zeker proberen iedere dag een witte kaars voor haar te branden....thnx a lot & god bless.

Ingezonden: 21 Mrt 2011 20:11
gabriella
Hoi. Eigelijk heeft ieder mens het in zich, en kinderen tot ong. 8 jaar staan meestal geheel open. Ze krijgen dan ook echt alles door en reageren heel sterk op stemmingen. Na die periode sluit dat gedeelte van hersenen zich, en bij somminge blijft het wel open staan. Ik denk dat dat bij jou ook het geval is. Je hebt vrij veel wit om je heen, en je hebt een paar schitterende handen. Die heel sterk zijn. Ga eens leren wat je met handen allemaal zou kunnen doen. Je moet weten, met je handen kun je net zo makkelijk dingen door krijgen als op een andere manier. Het is alleen leren te voelen, en leren het vertrouwen te hebben in je handen. Verder zou je veel meer moeten vertrouwen op je gevoel, want juist dat gevoel heb je heel hard nodig als je hier mee aan het werk wilt gaan. Ik kan me indenken dat je niet prettig geslapen hebt. Heel eerlijk, ik doe dit werk al weer een aantal jaren en ik heb heel veel mee gemaakt en nog steeds bezorgd me zulke dingen altijd kippenvel. Als kind zag ik overal ogen. Waar ik ook heen keek, ogen en niet van die aardige ogen maar van die kwade ogen. Doodsbang ben ik geweest. Daardoor sliep ik gewoon heel erg slecht, als baby al. Nog steeds ben ik geen held in het donker, en slaap dus altijd met een klein lampje aan, of ik zet gewoon de tv aan. Dat werkt ook geweldig. Je zou het eens kunnen proberen want ondanks dat het je moeder is, is het gewoon niet prettig. Laat eens een lampje branden dan zal je merken dat je meer rust hebt. Ga leren voelen, en ga leren te vertrouwen op je gevoel en er zal een andere wereld voor je open gaan. Was je oma misschien ook gevoelig? Ik zie een klein dametje voor me staan met een soort van.... een hoofddoek is het niet maar ook geen hoed. Iets op haar hoofd? Je hebt het in ieder geval niet van een vreemde. Vriendelijke groet Gabriella.

Ingezonden: 23 Mrt 2011 21:29
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Goedenavond Gabriella, Fijn dat je tijd neemt om me t een en ander uit te leggen. Mn moeder had het ooit eens erover ja, dat ik als heel kleintje jongetje heel veel zag: goed, maar vooral veel kwaad en daar scheen ik heel erg bang voor geweest te zijn...ik riep dan altijd: bang, bang, bang..,waarschijnlijk hebben mn gidsen denk ik ...me geholpen om al die dingen niet meer te hoeven zien...ik vroeg me af of mn zoontje van inmiddels 27 maanden dit ook zou hebben..roept heel vaak..eng,eng,eng..zou hij t misschien ook van mij hebben? Je vetelde over een klein vrouwtje..indiaans toevallig? kan idd ook mn moeder geweest zijn die je zag...allebei klein van stuk..al je soort hoedje zag was t denk ik een kotomisi, cultuur kledingdracht van Suriname....en ja mn moeder was idd heel erg begaafd op Paranormaal gebied, voelde heel veel dingen aan..maar stelde ons altijd gerust..doe haar maar de groeten van mij als je wil en zeg haar a.u.b. dat ik probeer mn best te doen.. Ik zal proberen je tips na te leven...ook voor wat betreft mn handen...ik zou graag willen weten wat de betekenis is van wit licht...(aurakleuren) Mijn dank is wederom weer heel groot...en een bedankje naar alle Gidsen en Engelen die jou mogen begeleiden..met je gave Thnx a lot and God Bless..

Ingezonden: 23 Mrt 2011 22:08
gabriella
Hallo Nee het is niet je moeder die ik zag, maar je oma dan. Ja ze is klein van gestalte maar niet boos. Gewoon een lief dametje met heel veel rust en heel veel kracht in zich. Haar gave was en is nog steeds enorm. Kon ze veel met de natuur, kruiden en dat soort dingen. Ik heb zo het idee, dat deze dame naar de lucht en de vogels keek en ze precies kon vertellen wat voor weer het werd de komende weken.. Jij hebt dat ook in je en je hebt de kracht in je handen om met je handen te kunnen voelen en de mensen en dieren de rust weer terug te kunnen geven. Je moeder is zich echt aan het uitleven daarboven. Die komt straks wel weer tot rust, maar ze is heel lang ziek geweest en haar stoffelijk lichaam heeft enorm geleden. Die is gewoon aan het genieten en aan het bijkomen. Ieder mens of dier of ding heeft een energieveld om zich heen. Door je handen kan je die energie voelen en je kan de kou of de warmte voelen. Die energieveld heeft ook kleuren. Die kan je ook voelen. dat is gewoon wat er als eerste doorkomt en wat voel je in je handen, dat is een kwestie van vertrouwen hebben in je eigen kunnen. De kleuren kunnen heel veel betekenen, Vaak is het zo hoe zachter de kleuren hoe mooier de persoon is. Dan kan je een brede of een smalle aura hebben, dat licht eraan of iemand liefdevol is, of dat iemand heel hard en wreed is. het witte houd in dat je gewoon een heel gevoelig persoon bent en dat witte kan varieeren van wit tot lila of heel licht blauw. zo zijn er enorm veel mogelijkheden. Het zou te lang duren om alles uit te gaan leggen. Je zoontje kan het zeker ook in zich hebben. Zorg dat hij niet in het donker ligt, en laat op de achtergrond heel zacht muziek afspelen, met rustgevende muziek. Dan zien en horen ze veel minder. Hij zal dan veel rustiger worden. Als hij dan weer eens over eng gaat beginnen probeer dan eens te vragen wat hij dan eng vind. Maar door het licht en de muziek zal het al veel rustiger worden. Strekte ermee. Groetjes Gabriella

Ingezonden: 25 Mrt 2011 13:03
rolleke
Hoe grappig is het toch eigenlijk dat je zo krampachtig je best doet met je moeder in contact te komen en dat ze enorm haar best moet doen om je aandacht te trekken Blijkbaar heeft ze allang aan je laten weten dat ze in de buurt is en nog steeds over je waakt en zeker je kindje. Zong ze vroeger veel? Jouw nieuwsgierigheid en angst zitten beiden op een lijn, je wilt heel graag zien en geloven maar ook bevestiging hebben dat ze er is maar ondertussen ben je ook huiverig. Zij heeft jou laten weten met heel veel overdreven lawaai en aandacht "hallo ik ben er hoor en blijkbaar moet ik met de lichten knipperen, de cv laten tikken, de kat laten schrikken" Je moeder zegt dat je te ongeduldig bent en dat je dat vroeger ook was (of is dat je oma?) In ieder geval is het jouw angst voor het onbekende en je ervaring van vroeger met slechte entiteiten die ervoor zorgen dat je zo jumpy bent. Die angst geef je onbewust door aan je zoontje en dat is jammer want je moeder heeft je zelf toch oko beter geleerd? Onthoud een ding heel goed JIJ bent de baas en niemand anders dus als je je niet lekker voelt of bang bent/wordt van een waarneming denk dan maar gewoon dat je dat niet wilt en vraag desnoods hulp aan de geliefden die al zijn gestorven om deze entiteit naar het licht te brengen. Jij geeft aan wanneer je er klaar voor bent, net zo goed als je moeder aangeeft, heb effe geduld... je moeder is ziek geweest en moet nu in het hiernamaals eerst herstellen, zie het als een soort ziekenboeg waar zielen heen gaan om te herstellen waarna ze verder gaan. Des te langer de persoon ziek was voordat deze stierf des te langer hebben ze nodig om te herstellen. En als dit je allemaal te lang duurt doe dan wat ik 9 jaar geleden deed toen mijn vader net was gestorven. Schrijf een brief aan je moeder en zet daarin wat je kwijt wilt, het missen, het verdriet maar ook je onrust, je boosheid omdat ze je voor jouw gevoel alleen heeft gelaten terwijl je haar nog zoveel te vertellen had. Brand dan een kaarsje naast har foto en leg je brief ernaast voor je naar bed gaat. Je zult zien dat je er een vrediger gevoel van krijgt. Als je met de tijd nog wat vragen hebt stel die dan op dezelfde manier meestal krijg je dan antwoord in je dromen omdat je dan het meest ontvankelijk bent voor de signalen die overledenen doorgeven. Overdag ben je bezig met je dagelijkse dingen en 's nachts luister je gewoon beter omdat je dan slaapt en niet constant wordt afgeleid door allerlei prikkels van buitenaf. Zeg gewoon tegen je moeder dat je haar mist en van haar houdt want zelfs al is ze overleden, ze is slechts een gedachte van je verwijdert. Succes, heb nog even geduld want als ze er klaar voor is zul je de rust nog gaan missen want ze is voorhaar gevoel ook nog lang niet klaar met dit leven. Ze zal je nog vaak genoeg goedbedoelde (en misschien zelfs bemoeizuchtige op een goede manier) adviezen gaan geven. Op dit moment zie ik haar in een schommelstoel met een glaasje limonade, voetjes omhoog genietend van de rust die ze nu eindelijk heeft en jazeker ze laadt zich op om straks weer gezellig te gaan buurten bij je. succes Rolleke

Ingezonden: 25 Mrt 2011 21:12
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Goedenavond Rolleke, Ik ben blij dat je evenals Gabriella de tijd en moeite wil nemen om mij t een en ander duidelijk te maken. Ik ben idd heel ongeduldig..weet niet waarom, waarschijnlijk omdat ik altijd een bezige bij ben en bang ben om alles om me heen te missen... En ja ,mn moeder hield enorm van jaren 50,60,70 muziek , maar ook hedendaagse muziek en idd ze zong altijd mee... Ik zal proberen om contact te maken als ze weer in de buurt is en ga ook zeer zeker een brief voor haar schrijven...wat ik momenteel veel doe is een kaars branden voor haar, ik zal haar foto wel naast de kaars zetten... Hopelijk hersteld ze gauw, want ik mis haar stem enorm, ze stond altijd voor ons klaar met raad en daad...wat je zei over de schommelstoel klopt heel goed, deed ze in haar dagelijkse leven ook voordat ze echt ziek werd...en ja helaas heeft ze mn zoontje niet vaak gezien...tijdgebrek en andere redenen..maar goed...hopelijk komt daar verandering in...zou ik iig wel fijn vinden...ik hoop dat ze haar ouders gevonden heeft....en hoop t allerbeste voor haar... Weet je misschien hoe ik mn ouwe gave weer terug kan krijgen? Wat moet ik daarvoor doen of moet ik mij positiever opstellen in t leven? Of kan ik dat niet meer aan omdat t heel lang geleden was? Ik ben zeker wel bang, maar ik denk des te meer omdat ik ze niet kan zien...en daardoor de geesteswereld en hun tekens ook niet zo goed begrijp... Heeft mn zoontje deze gave ook? Wat zo ik zoal kunnen doen om mn innerlijke rust te handhaven en mn gids(-en) cq engelen te kunnen respecteren...? Mijn dank is heel groot en vindt t fijn dat jullie mij op weg helpen naar antwoorden.. Much love and God Bless.. Mvg Rick

Ingezonden: 26 Mrt 2011 10:35
rolleke
Hallo Rick, Maak je allereerst niet zo druk over of je moeder goed terecht is gekomen want als je overgaat staan daar juist degene die al zijn overgestoken op ons te wachten en om ons te begeleiden. Natuurlijk is je moeder bij haar ouders(ik zie lathans een hele lange slanke man naast haar staan die een arm om haar schouder heeft gelegd) en er zijn er nog meer. Mensen voor wie zij gezorgd heeft tijdens haar leven en die al voor haar zijn overgaan misschien en die hebben speciaal voor haar die schmmelstoel neergezet onder het mom "zo nu mag jij even rusten en zorgen wij voor jou" Het is ook niet zo vreemd dat ze wordt opgevangen want ik krijg sterk het gevoel dat je moeder slecht los kon laten, ze was een regelneef en wilde dat iedereen het naar zijn.haar zin zou hebben. Ze mist de drukte om haar heen maar geniet ook van de rust want ze is moe, moe in haar botten want het voelt aan als zware botten. Je kent dat gevoel misschien wel als je een dag druk bezig bent geweest, veel gelopen en dan aan het eind van de dag als je zit denk je "ik heb zware benen" Dat gevoel heb ik. Ze is zelf ook wat ongeduldig want ze is er van overtuigd dat jullie een beetje verdwaald zijn zo zonder haar. Juist daarom moet je evne geduld hebben want jou wens m haar weer te zien helpt haar niet. Wat heeft ze met een bananenboom? ze zit er nl naar te kijken maar misschien is dat om aan te geven dat ze gniet van de stilte doordat ze alle tijd van de wereld heeft om de bananen te zien groeien in het zonnetje. Wat betreft je oude gave die ben je nooit kwijt geraakt, je hebt ze alleen heel diep weggestopt en als de tijd rijp is komt dat vanzelf terug. Het sluimert al bij je en je bent nu enorm gevoelig voor alles om je heen omdat je bang bent maar ook omdat je zo emotioneel bent. Natuurlijk mis je je moeder en haar raad en advies maar vergeet iet in het dagelijks leven te blijven staan. Let eens op of je als je de radio aanzet ineens een favoriet liedje hoort van je moeder of als je onderweg bent ergens heen waarom je aandacht ineens naar iets wordt getrokken dat je aan haar doet denken. Dat zijn allemaal kleine seintje van je moeder die tegen je zegt "ik ben heel dichtbij hoor ik ben je iet vergeten" Juist omdat je zo druk bent met het zoeken kijk je vaak over de dingen heen dievlak naast je gebeuren. Vergelijk het maar met het lopen op straat zoekend naar geld, als je je blik steeds omlaag hebt gericht zie je de dingen om je heen niet. Heb je al iemand horen neurien in je buurt? gewoon heel zachtjes en dat je dacht nee dat hoorde ik niet goed? allemaal tekens voor jou om je te laten weten je bent niet alleen. Je wilt contact met je gidsen? dat willen zij ook hoor maar dan moet je wel aandacht eraan besteden. Doe eens wat ik jaren geleden deed, vraag gewoon voor je gaat slapen of je kennis mag maken met ze in je droom. Ze staan te springen om je te laten weten dat ze er zijn, ze van je houden en je altijd zullen steunen maar (ja daar gaan we weer) je bent zo gefixeerd op je moedertje dat ook dat je niet opvalt. Men zegt wel eens als je teveel nadenkt over het oplossen van een probleem dan klap je dicht. Ga eens iets doen waarbij je alleen fysiek bezig bent en je niet hoeft na te denken (ik strijk bv) en dan zul je zien dat je ineens een idee krijgt waarvan je zegt "verrek is het zo simpel" Je bent zo bezig met je moeder dat alles om je heen even stil is komen te staan en daardoor ook je gave. Je sluit je als het ware af. Zorg dat je goed geaard bent want als je ver open staat voor ontvangst trek je juist die dingen aan die je niet wilt hebben. Aarden is niet meoilijk, je neemt even een moment rust, trek je desnoods even terug waar je niet gestoord kan worden. Ontspan je en laat alle dagelijkse zorgen even van je afglijden. Maak je hoofd leeg en beeld je in dat je rondom je navel een enorm sterk koord hebt zitten die langzaam langer wordt en richting de grond gaat. Probeer je voor te stellen dat deze heel diep de aarde in gaat net zo lang tot je in het midden een denkbeeldige enorm steen ziet liggen en sla daar dat koord omheen. Nu sta je met beide benen stevig op de grond en kan niemand aan je komen. Je mag uiteraard ook jezelf een een groet boom binden als dat beter werkt, je moet voor jezelf iets kunnen visualiseren in je hoofd wat voor jou werkt. Ik zelf kruip in een heel groot ei en denk dat "zo niemand kan me wat doen want ik zit veilig binnen" Als je vast zit haal dan diep adem door je neus in en door je mond uit en als het lukt probeer je voor te stellen dat je de regenboog met al zijn kleuren inademt (is gelijk enorm goed voor je chakra's) Hierdoor breng je je lichaam en je enrgie in balans. Blijf dan gewoon eens een minnut of 5 rustig zitten totdat je merkt dat je alles en iedereen om jeheen bent vergeten ( de stilte zal je opvallen alsof je in trance bent) Daarna spoel je even je handen onder de stromende kraan af zodat je alle negativietit van je afslaat en hopla een frisse start is gemaakt. Je kan dat ook doen als je gaat slapen door je je concentreren op je lichaams delen en het ontspannen ervan. Begin bij je voeten en probeer die te voelen en te ontspannen, ga omhoog naar je knieen, je heupen, je rug etc. Net zolang totdat je he gevoel hebt dat jeontspannen bent en loodzwaar aanvoelt. Vraag dan voor je je ogen sluit of je een rustig mooie droom mag krijgen waarin je je gidsen of moeglijk je moeder mag zien. Het zal mogelijk niet direct gebeuren maar uiteindelijk krijg je wel te zien wat je wilt. Wees geduldig en probeer te onthouden wat je droomt, elke droom heeft een verhaal hoe onbenullig deze ook is geweest of misscvhein zelfs vreemd. Wat betreft je zoontje, als hij weer een "eng eng" moment heeft zet zijn nachtlampje aan en zeg tegen hem dat papa hem beschermt. Hij is misschien klein maar hij begrijpt je heus wel. Zodar jij relaxt bent met wat er allemaal om jeheen gebeurd zal je merken dat hij dat ook wordt. Weet dat je moeder en nog heel veel anderen over jou en je familie waken. Ik wens je een goede nachtrust en hoop nog van je horen of je noge iets mee maakt. Fijn weekend en een dikke knuffel Rolleke

Ingezonden: 26 Mrt 2011 19:21
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Goedendag Rolleke, Allereerst wil ik je bedanken voor al je positieve energie en de tijd die je voor me neemt om me wegwijs te maken... Ik heb je reactie gelezen en moet zeggen dat je me veel antwoorden en logica verschaft en zeker stof tot nadenken geeft... Je gaf aan dat mn moeder denkt dat we verdwaald zijn..., ik denk meer in de zin van...dat ik niet zo goed weet wat ze wil dat ik met haar spullen moet doen ... ik t kort uitleggen...ik ben de oudste van 3 zoons, mn broertjes zijn vele malen jonger dan ik..en ja ik was de meest aangewezen persoon om alles te kunnen regelen..van uitvaart tot notaris tot inboedelopslag...ze had geen uitvaartverz, dus ja financieel kon ik bijna alles ophoesten...maakt niet uit , doet t graag...,maar rest mij de volgende vragen..wat moet ik doen met haar persoonlijke eigendommen zoals toiletspullen,kleding, haar schat aan boeken, haar huishoudgerei, noem maar op...ze was er heel erg aan gehecht..en ja ik zal alles door 3 delen...wel zo eerlijk toch? Ik heb via een notaris die haar nog kende van vroeger een beneficiaire akte laten opstellen...en ik moet nog vele zaken oplossen voor haar...begrijp me niet verkeerd, doe ik graag, maar vroeg me ook af of ik van t Hemelse Rijk steun mag verwachten hierover.. En voor wat betreft de Chakra verrijking heb je veel verduidelijking verschaft, de tips ga ik ook zeker opvolgen... Dromen vergeet ik helaas altijd, kan de laatste tijd heel slecht dingen onthouden...gekke is nog dat ik dingen van vroeger weer met vlagen weet te herinneren...kan ik hier ook wat aan doen? Mijn zoontje weet als geen ander wie wie is en wat wat is en waar hij t terug kan vinden ... Hij is een heel klein slim mannetje van net 27 maandtjes, snapt alles wat ik tegen hem zeg, wil altijd in de buurt van me zijn...huilt bijna altijd als ik zonder hem wegga...mn gevoel zegt dat hij in zn vorige leven mn opa was...weet niet of je dit kunt bevestigen..en zoja met welk doel is hij teruggekomen bij mij? Zal ik mn overleden oma nog ooit in dit leven ontmoeten? Ik heb haar niet lang gekend, ze was ook op jonge, bijna dezelfde leeftijd als mn moeder overleden, lijkt wel toeval, ook door suikerziekte, ik werd bijna 5 jaar toen ze ons verliet...mn opa kende ik gelukkig wel wat langer..maar heb nooit afscheid van hem mogen nemen.. Rolleke, ik kan t niet vaak genoeg zeggen: Bedankje aan t Hemelse Rijk, Engelen, Gidsen... Thnx-a-lot and God bless

Ingezonden: 27 Mrt 2011 08:27
rolleke
Hallo Rick, Fijn dat wat ik schrijf voor jou duidelijkheid heeft want ik schrjf watin me opkomt en vaak zijn dat dingen die mij niet zeggen omdat ze gewoon bij jou horen in dit geval. Dat verdwaalde begrijp ik nu beter maar het slaat niet alleen op jou maar ook op je moeder. Ze ziet door de bomen het bos niet meer zeg maar en dat heb jij nu ook een beetje. Je regelt alles en weet niet goed te beslissen wat je moet doen. Wees voorzichtig en maak niet dezelfde fout die ik 9 jaar geleden maakte. Mijn vader was ook een man die ales regelde en toen hij stierf liet hij ons ook na met een hoop sorus en veel verdriet. Mijn vader had een eigen zaak en was net als jouw moeder niet goed verzekerd voor de uitvaart. Natuurlijk regel je alles (en ik ben de jongste van de 2) en doe je dat met liefde maar als je jezelf niet de gelegenheid geeft te rouwen komt de klap des te harder aan als alles straks in kannen en kruiken is. Geloof me been there done that. Je zult straks als het jouw tijd is te rusten heel gefrustreerd raken dat iedereen om je heen niet net zoveel rouwt als jij en je zal het niet begrijpen. Na een tijd wel want dat realiseer je jezelf dat iedereen direct in het rouw proces is gesprongen en de dood van je moeder langzaamaan een plekje heeft gegeven en dat jouw rouwproces nog moet starten. Je zegt dat je vergeetachtig bent? heel herkenbaar hoor want zoals ik al zei je bent teveel met van alles en nog wat bezig, te regelen en daardoor neem je niet even dat moment van rust. Dat zal je gaan opbreken dus wees verstandig en neem nu gewoon af en toe die rust. Die afspraak met de notaris kan ok morgen of volgende week en je beide broers kunnen gewoon meedenken hoor. Betrek hen erbij want je schijnt over het hoofd te zien dat ondanks het feit dat jou band met je moeder uniek was zij op hun manier net zo;n unieke band hadden. Praat over haar met hen, herinner haar met hen overleg met hen over haar spullen. Vraag hen bv eens of ze uit de nalantenschap va je moeder iets kunnen opnoemen wat hen het meest aan haar doet denken en zeg hen dat het goed is dat ze dat meenemen. Zelfs het theelepeltje dat ze altijd gebruikte om haar koffie/thee mee te roeren is al voldoende als je begrijpt wat ik bedoel. Geef haar kleding weg aan een goed doel of aan een centrum voor mensen met minder inkomen. Je moder is ook een gever geweest dat zie ik omdat ze haar handen met palmen omhoog laat zien. De gdachte die in daarbij krijg is neem maar ik hoef het niet en ik wordt er net zoe gelukkig van als jij wanneer je dit neemt en ik het kan geven. Laat je broers mee beslissen over wat er met haar spulletjes moet gebeuren, niet omdat je mogelijk de verkeerde keuze maakt maar omdat dit voor hen ook een manier is om het af te sluiten. Vraag hen wat denk jij dat mama zou willen dat we hier mee doen of hoe we hier mee moeten omgaan. Dat verlicht jouw lasten een beetje en geeft later een sterke band tusen jou en je broers. Neem de tijd, denk 2 keer na als dat moet en laat je vooral ook door je directe omgeving adviseren. Jij bent nu misschien in jouw ogen als oudste van het gezin de aangewezen persoon om dit op tepakken maar er iets niets nobelers om aan de buitenwereld te laten zien dat je ook maar mens bent. Leg een stukje verantwoordelijkheid bij hen neer. Ze zullen er uiteindelijk alleen maar baat bij hebben. Zodra je wat minder druk op je schouders hebt zul je merken dat je het wat makkelijker los kan laten en ook rustiger zal slapen en uiteindelijk ook je dromen kan onthouden. Je droomt iedere nacht maar je bent op het moment zo uitgeput dat je meer onuitgerust wakker wordt vanwege de zorgen en de dingen die geregeld moeten worden dan dat je daadwerkelijk tot rust komt. Als je ergens op de dag ineens even een moment hebt dat iets je opvalt en dat je even helemaal confuus raakt met hetgeen je bezig bent (bv je zit bij de notaris en je staraat ineens uit het raam naar een vogeltje) pauzeer even bij dat moemnt en realiseer je dat het een bijzonder moment is. Juist die dingen zijn de kleine seintjes die men geeft om je gewaar te maken van de dingen en mensen om je heen die er voor je zijn. Denk op zo'n moment niet wat vreemd dat ik daar ineens aan denk maar omarm die gedachte en denk "goh dat is bijzonder zeg" en stel jezelf dan even de vraag waarom denk ik dit of waarom praat ik uitgerekend daarover met deze persoon. Als ik op een feestje met iemand in gesprek raak en ik heb het ineens over dit soort zaken (en geloof me ik loop er niet mee te koop) dan sta ik even stil bij het moment en vraag mezelf af "waarom heb ik nu met jou dit gesprek" Vaak komt er dan iets door en laat ik mijn gevoel even de leiding over nemen om te "voelen" of die persoon dat ook moet weten. Sommigen stellen het nl helemaal niet op prijs als je ineens zegt "goh waarom krijg ik ineens een beeld te zien van dit of dat" Ik kan ook fysieke pijn voelen bij mensen als ik naast ze zit en ik ben daar heel voorzichtig mee dit uit te spreken want zeg nou zelf, hoe zou jij reageren alsik ineens zeg "goh zeg hoe lang heb je al last van je knie of je arm of wat dan ook" Als ik mezelf die vraag stel bedenk ik dat ik zou reageren met "krijg nou wat" of gewoonweg ontkennen dat het zo is omdat ik het raar vind. Zo zijn er ook mensen die er helemaal in mee gaan en je dan 100 vragen stellen waar ik geen antwoordop heb. Ik ben geen dokter ik kan iet naar binnen kijken. Ik werk met energie en chakra's ik voel op de plekken waar ze zitten of er iets kriebelt (dat klinkt gek maar zo kanik het het beste uitleggen) en dan weet ik dat daar een blokkade zit. Ik stap min of meer in andermans energie en voel dan de plekken bij mezelf waar de blokkade zit en geef daar wat aanwijzingen. Ik doe dat ook niet zomaar bij iedereen omdat het soms heel persoonlijk kan zijn maar inmiddels heb ik wel zoveel geleerd dat als iemand met mij een gesprek over dit onderwerp heeft dat ik weet dat ik kan zeggen "ik voel dat je hoofdpijn hebt klopt dat"? Waarom leg ik je dit uit? Omdat ik je wil laten weten dat ik niet alles weet en gewoonweg soms dingen zeg die in me opkomen en die blijkbaar voor mensen zoals jij bedoelt zijn. Ik chekc eens in de zovel tijd dit forum en juist op die momenten dat ik de behoefte heb eens te kijken of er nog wat leuks tussen staat weet ik vooraf al dat iets mijn aandacht gaat trekken. Zoals in dit geval jouw verhaal. Ik ken je niet persoonlijk, ik ken je moeder niet maar blijkbaar is ze voldoende aanwezig om wat kleine boodschappen door te geven. Waarom aan mij? geen idee sommige zaken zijn gewoon onverklaarbaar en accepteer ik maar omdat het zo is. Wij hebben raakvlakken omdat ik veel herken in je verhaal vanwege het feit dat deze veel op die van mijzelf lijkt. Dus geef ik je mijn mening en hoe ik ermee om gegaan ben en als dat helpt prima. Maar goed nog even wat betreft je zoontje, ik weet niet of hij in je vorige leven familie was van je, daar heb ik geen verstand van. Ik geloof dat we in dit leven mensen tegen komen die een doel hebben in ons leven en daarmee bedoel ik dat wij er wat mee moeten, van kunnen leren en kunnen opsteken. IK heb geen geloof maar ik geloof wel dat als ik overga ik op een mooie rustige plek terecht kom waar ik alle mensen die ik loefhad (en oook haatte in dit leven) daar weer zal zien. Ik probeer te leren van mijn fouten en geloof dat ik in diet leven een les en een taak heb. Zolang ik maar gewoon soms even de tijd neem om stil te staan, te luisteren en om me heen te kijken dan zal ik hopelijk dat oppikken waar ik wat mee kan. Dat is mijn levenswijze en ik prbeer gewoon een goed en aardig persoon te zijn. Je zult in dit leven lieve en minder lieve mensen tegenkomen en als je op een bepaald punt terug kijkt in je leven en je realiseert je dat datgene wat heel rot was uiteindelijk iets is waarvan je geleerd hebt (kortm je kan verklaren waarom het is gebeurd omdat je er wat mee hebt kunnen doen) dat je gewoon op een goede manier bezig bent. Sorry ik dwaal af ik wilde nog wat over je zoontje zeggen. Hij voelt jouw verdriet dat is alles. Je praat er niet veel over omdat je sterk moet zijn voor hem, je familie en iedereen om je heen. Maar juist omdat hij zo gevoelig is volet hij aan dat jezelf een gat in je hart hebt zitten en hij weet donders goed dat dit komt vanwege het verlies van je moeder. Dus ja natuurlijk huilt hij als je weg gaat, hij associeert dat met weg gaan en niet meer terugkomen en het verdriet dat daarmee gepaard gaat. Neem een dagje rust, doe iets leuks met je gezin (of helemaal niets als je dat liever wilt) maar denk even niet na over de nasleep van je moeder's overlijden. Je zult merken dat als je je focus verlegt naar hem en je directe mensen om je heen dar hij daar ook rustig van wordt. EN lach een gewoon als je iets grappigs ziet of huil als je de behoefte hebt daaraan. Je moeder is bij je in de buurt, ze houdt enorm veel van je, is trots op je dat je alles zo goed opvangt maar laat me weer dat gebaar zien met haar handen omhoog. Kortom geven is prima maar soms mag je ook nemen. Succes Rolleke

Ingezonden: 27 Mrt 2011 09:52
gabriella
Hoi Rolleke. Ik heb het antwoord gelezen, ik kreeg er kippenvel van. Echt heel erg mooi en puur met je gevoel geschreven. Klasse. Groetjes Gabriella

Ingezonden: 27 Mrt 2011 12:02
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Goedendag Rolleke, Ik ben heel dankbaar vanwege het feit dat je nogmaals je moeite en energie hierin steekt om mij te helpen en begeleiden naar antwoorden. Je hebt gelijk voor wat betreft rust nemen..ik weet dat t heel moeilijk is, maar ik ga wel binnenkort er een weekje tussenuit, ff mn hoofd leegmaken en genieten van mn gezinnetje,de rust en dingen om me heen... Ik heb geprobeerd om mn broertjes zoveel mogelijk te betrekken omtrent t regelen van allerlei zaken, maar goed daar krijg ik weinig medewerking van, helaas.. Blijkbaar moet t zo zijn in hun ogen, mn vrouwtje is het er niet mee eens, ze vindt dat ze ook wel eens wat mogen regelen, maar goed ik klaag niet, ik doe wat in mn vermogen ligt en probeer alles tot een goed einde te brengen... Mn jongste broertje heeft t op dit moment heel erg moeilijk, uit zn verdriet niet, kropt t op en is heel erg op zichzelf, klaagde dat hij heel veel last heeft van hoofdpijn en bloedneuzen..hij woonde bij mn moeder en heeft haar tot op t laatste moment verzorgd(ze was aan bed gekluisterd voordat ze in het ziekenhuis belande...)en klaagde dat hij zo een rotleven heeft... Ik hoop dat t echt weer goed komt met hem, mijn steun en toeverlaat wil hij niet zegt hij...ik zal hem verder niet lastig vallen.., problemen genoeg van zichzelf... Mijn middelste broertje heeft ook zn eigen leven met zn vriendin, schijnt t ook heel moeiljk te hebben, maar zoals ik al schreef, waarschijnlijk moet toch alles op mijn schouders terecht komen...,t zij zo... Haar kleding zal ik goed terecht laten komen...en de rest van haar spulletje zal ik zeker aan mn broertjes meegeven...hoop dat ze er eerbiedig mee om zullen gaan... Met Chakra's moet ik leren omgaan, daar weet ik heel weinig vanaf.... mn moeder was daar een ster in....net wat ik aangaf ze was heel spiritueel en deed daar ook veel mee... Al met al probeer ik desondanks alles op een rijtje te hebben mettertijd en roei ik met de riemen die ik heb... Ik zal wat vrolijker proberen over te komen naar mn zoontje...hopend dat hij mijn verdriet niet overneemt...mn vrouwtje gaat gelukkig wat beter hiermee om.. Ik ben daarom ook heel blij dat jij en Gabriella mij vele nuttige tips en antwoorden verschaffen...zodat ik een beeld kan vormen wat mij te wachten staat en er nuttig en voldaan mee om kan gaan.... Nogmaals mijn dank naar jullie toe is heel groot. Ben blij dat ik bij jullie terecht kan als ik t ff niet meer weet... Thnx-a-lot and God Bless. Dank aan t Hemelse Rijk.

Ingezonden: 11 Apr 2011 22:29
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Zo ben weer terug van vakantie, t heeft me weer goed gedaan, maar nu weer thuis aangekomen stuit ik op t volgende: lampen sneuvelen om de haverklap...mn zoontje heeft redelijk vaak driftbuien...en vindt t nachtlampje in z'n kamertje eng, hij wil altijd dat ik bij zijn bedje ben anders slaapt hij niet...zou hij misschien iets zien wat hem op t stuipen jaagt? Ik weet t niet meer...mischien Gabriella of Rolleke om advies vragen...

Ingezonden: 15 Apr 2011 13:49
rolleke
Hallo Rick, Zo zie je maar weer ineens dacht ik vandaag aan je en had ik de behoefte eens te kijken op het forum (doe het bewust niet iedere dag). EN ja hoor een berichtje van jou Fijn om te horen dat je er even helemaal uit geweest bent ik lees tussen de regels door dat je dat goed heeft gedaan. Wat betreft je zoontje, hij wordt duidelijk 'lastig' gevallen door iets wat daar zit. Je moet niet vergeten dat als er iemand in huis gevoelig is voor entiteiten dat je dat als een soort enorme vuurtoren uitstraalt ook als zie je dat zelf uiteraard niet. Je hebt je huis en je hart open gezet voor je moeder en wie er ook van jullie houdt en je zoontjeis daar zeer gevoelig voor. Jij bent sterker dan hij en kan je beter uitdrukken en hij voelt dus jou rust als je bij hem bent. Onthoud gewoon een ding JIJ bent de baas in je eigen huis en niemand anders. Dat betekend dat als jij duidelijk (en dat hoeft niet perse hardop als je dat raar vind mag ook in gedachten als je deze gedachten maar kracht bij zet) aangeeft/zegt dat je hier niet van gedient bent dat hetgeen er zit op moet zouten (excuseer mijn taalgebruik). Ga gewoon een keer die kamer binnen en concentreer je op de gedachte dat als er wat zit dat er niet hoort en wat je er niet wilt hebben dat je dat weg wilt hebben. Roep in gedchaten je moeder, je oma en elke andere dierbare aan van jou die al is overgegaan en vraag hen je te helpen sterk te zijn en hetgeen er zit naar het witte licht te brengen waar het thuishoort. Maak desnoods de kamer schoon met een sokje wierook gaa darame langs allen hoeken en gaten, plinten en deurposten en denk daarbij heel sterk aan dat je het niet wilt hebben dat hetgeen er zit DAAR zit. Als hetgeen er zit zo vol ongeduld zit omdat hij/zij niet erkend wordt is dat niet de bedoeling dat het jouw zoontje lastig valt. Zeg desnoods dat hetgeen er zit je zoontje bang maakt en dat je dat NIET accepteert, het is jouw huis en als hetgeen er binnen is zich niet gedraagt naar jouw regels het dus niet gewenst is. De wet van het universum is zo sterk dat jouw wil MOET worden gehoorzaamt, jij bent de baas daar en niemand anders. Ik heb ook heel duidelijk moeten aangeven dat ik er bv 's ma==nachts niet mee lastig gevallen wil worden omdat ik anders veel te veel onderbroken nachtrusten heb. Overdag alsik het druk heb op het werk en ik mijn gedachten erbij moet houden ook niet maar 's avonds alsik thuis ben en in ontspannen toestand wil ik best luisteren. Ik heb ook aangegeven dat als er ECHT een keer 'brand' is dat ze me best mogen porren als ik niet op let maar daar houdt het mee op (veel te vermoeiend anders). Probeer dat allemaal maar en laat desnoods het grote licht aan in zijn kamer als hij dat wel prettig vind OF ga naar een lampenwinkel en laat je zoon er een uitzoeken, zacht licht is prettig voor de nachtrust maar zorgt ook voor schimmen in de kamer en daar kan hij ook onrustig van worden. Je zoon mag ook zeggen (voor zover hij kan praten) weg weg ook hij is de baas in zijn eigen kamer en daar moet ook naar geluisterd worden. Je gevoels antenne staat op dit moment wat te wijd open waardoor je helaas ook rottigheid kan aantrekken ipv alleen goede entiteiten. Daar moet je je voor afsluiten en zeker je zoontje. Ga voor het slapen gaan met hem de kamer rond en open alle kasten en deuren om hem te laten zien dat er geen 'monsters' in zijn kamer zitten. Let op zijn lichaamshouding en zijn reactie op plekjes in zijn kamer, je zult snel aan hem merken dat hij bepaalde plaatsen niet wil zien of wil ontwijken en juist op die plekken zeg jij heel luid en duidelijk dat hetgeen er zit letterlijk moet oplazeren. Als hij dan nog slecht blijft slapen kan je een stukje rozenkwarts voor hem kopen en naast zijn bed zetten (ook die hebben ze met lampjes erin tegenwoordig) dat is extra rustgevend en voor hem misschien fijn om naar te kijken. Succes Rolleke

Ingezonden: 10 Jul 2011 15:17
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Goedendag Rolleke, Tis alweer een poosje geleden dat ik iets van mij heb laten horen..excuses hiervoor....ik ben nu weer aanwezig..heb alles een beetje over me heen laten komen en vroeg me eigenlijk af of je de laatste tijd nog iets van mn moeder vernomen hebt...ik niet in ieder geval...en ook weinig activiteit bij mij in huis....weet niet of ze alleen gedag is komen zeggen en verder klaar? Ik ben misschien nog wat ongeduldig en weet niet zo goed wat ik verder er mee aan moet? Ik weet niet of je verder nog advies voor me hebt...maar i.i.g thanx and bless you....

Ingezonden: 10 Jul 2011 19:59
de witte duif
Madlugz Ik raad je aan een swiet watra te nemen. En je gebed te doen. Neem je sweet watera en vraag De Aisa je te helpen. No spang het komt goed.Maar maak wel eventjes gebruik van een stukje cultuur je moeder zou dit graag gewilt hebben. vertrouw op je zelf zoals ook je moeder op jou vertrouwde. veel liefs de witte duif

Ingezonden: 13 Jul 2011 13:28
rolleke
OP het moment is er rust... IN de meest brede zin van het woord. Voor jou en ook voor je moeder Ze zit in het zonnetje in haar schommelstel te genietn en kijkt vredig om zich heen. Alles is in haar ogen mooi en ze heeft eindelijk vrede met wat er is gebeurd. Ze heeft een grote serene glimlach om haar mond hoeken en ze zit met gestrekte benen met haar enkeltjes over elkaar. Ik weet niet waarom ik dit exact omschrijf zo maar zo zie ik haar echt nu op dit moment zitten. Meet een waaiertje waar ze af en toe wat koelte aan zichzelf oewuift. Goh bijzonder hoor en wat krijg ik een rustig gevoel van haar. Ze knikt alsof ze wil zeggen, maak je niet druk het komt goed maar op dit moment neem ik even de tij dvoor mezelf, rust ik en geniet ik van de klamte en rust om me heen. Ze weet dat ze nu tijd mag nemen en neemt dat ook. Ze is eindelijk met zichzelf tot rust gekomen, das misschien iet de juiste omschrijving maar de Engelsen zeggen "you're at peace with yourself' Dat is wat ze uitstraalt. Maak je niet druk hoor ze komt gewoon straks weer langs maar nu heeft ze zelf ook de beslissing genomen dat ze even rust mag nemen en dat ze die ook kan nemen omdat ze zich geen zorgen hoeft te maken over jou en de anderen die zijn achter gebleven. Ze proost door haar glas op te heffen en te knikken alsof ze wil zeggen "gezondheid en eerst rust de rest komt later' Rick doe rustig aan, ze groet je met haar hoofd een beetje schuin waardoor ze aangefet dat ze nog steeds alles in de smiezen heeft maar nu is er even stilte nodig. Geniet zelf ook even van de stilte om je heen want je hebt even dat moment voor jezelf nodig. Alleen aan haar denken is voldoende om te laten weten dat je haar mist en van haar houdt en dat hoort ze echt. LOL ze houdt nu haar vinger voor haar mond alsof ze wil zeggen "ssst" het was zo lekker stil ik geniet even en kijk naar de bloemen en vlinders. Even rust, even rusten zegt ze. Laat haar maar even haar gang gaan zou ik zeggen de rest komt vanzelf. gr Rolleke

Ingezonden: 05 Aug 2011 19:39
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Hallo Witte Duif, Ik heb al een paar maanden geleden al die swiet watra gedaan voor mij, mn vrouwtje en mn kleine jongen... Ik zou dat ook graag willen doen voor mn pikin bradas, maar blijkbaar willen ze dat niet... Ik ben van mening dat t ze ook veel goeds zou doen, maar ik ga ze niets opdragen wat ze niet willen.. Ik als owroe brada maak me aardig wat zorgoes om mn kleinste brada...ben bang dat hij t in deze harde wereld niet lang zal maken...ben af en toe een beetje bang dat hij mn mama zalig achterna wil gaan...zo'n idee heb ik... Ik heb geen contact meer met hem, want ik mocht hem zogezegd niet meer helpen met zn problemen... Maar goed, ik heb t i.i.g. geprobeerd... Mn culturu zal ik altijd bij me dragen zoals mn moeder dat deed.. Thnx voor je heldere advies van die swiet watra... Mi sa begi masra gado foe bless ala sma na tapoe a grontapoe disi. Groeten Rick

Ingezonden: 05 Aug 2011 20:07
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Hallo Rolleke, Ik ben blij om te lezen dat mn moeder van haar rust mag genieten daarboven in t Hemelse Rijk. Ik ben hartstikke blij dat je dit mag dit mag doorgeven, ben ik in ieder geval wel gerustgesteld... Ik heb er vrede mee...al mis ik haar heel erg.. Ze was immers mn moeder en mn beste maatje.... Ze gaf me altijd goede adviezen als ik t niet meer wist en ik heb heel veel van haar geleerd toen ze nog leefde... Ik heb altijd respect voor haar gehad en vond haar een supermama, zeker als ik terug denk aan hoe ze ons opvoedde en hoe ze alles in haar eentje opknapte...ze heeft t in dit leven niet altijd makkelijk gehad.. Mag ik vragen als je weer contact met haar hebt of je haar en de rest de groeten wil doen en nogmaals wil bedanken voor al t goeds wat ze ooit voor ons gedaan heeft... Zelf zou ik dat ook willen doen, ik kan t blijkbaar niet zo goed meer en denk eerlijk gezegd dat ik me voor alles afgesloten heb, misschien wel onbewust... Rolleke, nogmaals bedankt dat je me weer op de hoogte houdt van dit alles.... Bless and much love.... Rick

Ingezonden: 06 Aug 2011 21:04
de witte duif
Madlugz Thanks brada nu ga ik even verder in het nederlands daar ik als nederlandse wel jullie taal versta en in de cultuur thuis ben maar zelf de taal niet goed spreek. Luister je moet doen wat jij goed vind te doen. Weet wel dat jij de gene bent die nog door kan dringen tot je kleine broertje. Ook al mag je hem geen boodschappen meer geven en geen goede raad maar je kunt wel zo nu en dan een kijkje bij hem gaan nemen. Kijk je moet ook niet vergeten dat hij je moeders oogappel was jullie waren haar allen dierbaar maar hij was toch je moeders zorgen kindje ze heeft hem te vaak de hand boven het hoofd gehouden ondanks dat hij haar zorgen baarde , was zij het wel steeds die hem niet liet vallen. Door er voor hem te zijn op zijn manier kan je toch een oogje in het zeil houden en onbewust kun je toch toch sturen naar he5t stukje wat jullie van thuis uit mee gekregen hebben. Door te praten over wat Ma bezig hield en wat ze voor goede dingen bezat. Kijk je Ma was een wijze vrouw en wist steeds op haar manier een ieder te sturen op haar manier. Zij zal je bij staan in het sturen daar in. Nogmaals je moeder had de gave om de vrede tussen haar soms weerbarstige kinderen te handhaven. En dat je broertje geen koekje is dat weet je maar blijf als het je bij machten is contact met hem houden op zijn manier. Nogmaals blijf hem onbewust sturen op een onzichtbare manier. Heeft je vrouw of jij een allacondre ketting die wat mankementjes vertoont. Laat het maken en laat hem wassen en draag hem. Je Ma wil het zo graag.Er is iets met een allacondre ketting dit is voor haar belangrijk dat ik je dit meld.Of is het kopen daar van niet door gegaan? er is iets mee. Ze blijft me er op aan spreken dat ik het je moet melden. En jouw wens, dat bid ik ook voor jou en je famiri en alle andere mensen met heel mijn hart.(Mi sa begi masra gado foe bless ala sma na tapoe a grontapoe disi.) gr de witte duif

Ingezonden: 07 Aug 2011 07:47
rolleke
Halo Rick, Alsof ze gewahte heeft op jouw bericht want ik zit niet dagelijks op dit forum maar krijg wel een melding dat er een nieuwe bericht geplaatst staat. Grappig genoeg zag ik haar tijdens het lezen van je bericht gelijk even in een 'flash' voorbij gaan. Ze knikte en sloot haar ogen en ik hoor haar dankie zeggen (precies zo op die manier). Ze stuurt je een handkus die ze wegblaast en sluit haar ogen alsof ze een tukje gaat doen. Nu kan het genezings proces beginnen. EN het is niet vreemd at je zelf het idee hebt dat je bent afgesloten van alles want ook dar is het nu de tijd voor voor jouzelf. Ook jij moet even rust hebben in je hoofd. EVen de dagelijkse dingen oppakken en je ritme terug krijgen. Als de rust is terug gekomen zal je merken dat je moedertje gewoon in de buurt is en zal je dat ook bewust mee krijgen. Ze maakt nu net een vuist (of misschien beter te omschrijven als een knuist) en brengt deze naar haar voorhoofd en vervolgens naar het hart. Je ziet het jongelui wel eens doen op straat en als ik het zou moeten vertalen zou ik zeggen "je bent bij haar in gedachten en in haar hart' De groeten kan je zelf altijd doen aan haar, ze is maar een gedachte van je verwijdert. EN nu maakt weer dat SSSTT gebaar door haar wijsvinger voor haar lippen te doen. Met andere woorden, nu even stil ik wil rusten. Succes en wees gerust, ze zegt gewoon luisteren, gewoon luisteren (en wijst met haar vinger naar haar oor en naar boven) Geen idee wat ze ermee bedoelt ik denk dat ze bedeolt, ik zit weliswaar boven maar ik hoor alles. Groetjes Rolleke

Ingezonden: 08 Sep 2011 21:19
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Hallo Rolleke, hallo Witte Duif, Wat ik nou weer meemaak zeg...gisteravond rond 01.50..ik maakte aanstalten om te gaan slapen, mn vrouwtje kwam net thuis van haar werk, liep naar de badkamer, trok aan het trekkoord van de schakelaar, explodeert letterlijk de gloeilamp en de bol erom heen..in zowat honderen stukjes. 1 complete stroomgroep ligt eruit, mn vrouwtje en mn kleine jongen allebei in paniek natuurlijk, ik stel ze gerust en loop naar beneden, naar de stoppenkast, blijkt zelf de porselijnhouder van de stop compleet gebarsten te zijn... Rarara, wat moet ik mij hierbij voorstellen...een negatieve entiteit of deed mn moeder dit om ons wat duidelijk te maken? Ik had t wel vaker dat er een gloeilamp doorbrande, maar zeker niet explodeerde met een hele luide klap...tis niet de gangbare zaak...en zeker na vannacht geen oog meer dicht gedaan... Mochten jullie wat ideeen of eventuele oplossingen hebben over dit fenomeem dan zou ik het graag horen van jullie.... Wederom is mijn dank weer groot en blijf desondanks altijd weer geloven en vertrouwen op Onze Almachtige Schepper.. M.vr. groeten Rick.

Pagina's: 1 , 2 Volgende Laatste