kan mijn verdriet niet meester

Paranormaal Forum / Mediums / Contact met Overledenen / kan mijn verdriet niet meester

Ingezonden: 20 Mei 2011 16:09
petersan
Allereerst wou ik toch even meegeven dat het lijkt alsof ik naar deze site MOEST komen , ik kon dat niet overslaan : op 15 april heeft mijn dochter van 21 jaar haar strijd tegen het leven opgegeven, ze geeft op de laatste momenten mijn hand nog vast genomen en waarschijnlijk nog iets willen zeggen maar dat is niet gelukt; ze wou zo graag bij haar vriendin zijn die vorig jaar in oktober aan dezelfde gevolgen overleden is. misschien als het mogelijk is een paar vraagjes Ik kan echt mijn verdriet niet meer controleren omdat ik denk dat ik te weinig gedaan heb voor mijn lieve dochter.is dat zo? denk zij daar ook zo over ? is ze nu echt aangekomen bij haar vriendin ? en zou ik nog ergens een teken kunnen verwachten dat het nu echt goed gaat met haar en dat ze gelukkiger is? voor de moment is mijn eigen leven niets meer waard voor mij zonder haar? dat zal moeten veranderen want ik heb echt slechte gedachten om haar te volgen. help alstublieft

Ingezonden: 20 Mei 2011 20:03
rolleke
Sorry sorry sorry is het enige wat ik heel sterk door krijg..... Mijn excuus ik had je eerst even mijn condoleance willen aanbieden. Het verdriet is nog zo vers bij je maar geef niet op. Het was je dochters tijd om te gaan en het feit dat ze haar vriendin zo enorm miste heeft dekeuze v oor haar makkelijker gemaakt. Begrijp me niet verkeerd aub maar mensen die in dit leven klaar zijn en er voor kiezen er zelf uit te stappen zijn helaas vaak de mensen die je niet kan helpen. Onmacht, woede, verdriet, onbegrip, vragen dat is waar ze ons hiermee achter laten. De antwoorden zul je misschien niet krijgen of niet naar genoegdoening in je eigen ogen maar besluiten er zelf uit te stappen omdat je haar teveel mist is niet de juiste oplossing en ook dan zul jegeen antwoord krijgen op je vragen. Je verdriet zal uiteindelijk overgaan in begrip ook al duurt dan heel lang. het enige wat ik je mee kan geven is dat na verloop van tijd je het een plekje kan geven en mogelijk ooit op een dag ook kunnen begrijpen en accepteren waarom dit gebeurd is. Je dochter heeft nu vooral rust nodig want ondanks haar bewuste keuze is ze erg in de war omdat datgene dat ze zocht niet direct daar is waar ze terecht is gekomen. Als mensen overlijden komen ze in een soort wachtkamer terecht en ieder heeft zijn eigen plek. De lang durig zieken zullen zich wanen in een ziekenhuis waar ze eindelijk zullen herstellen van alle pijn en ongemakken die ze ervoeren toen ze nog bij ons waren. De mensen die slecht zijn geweest zullen de tijd krijgen om na te denken over hun daden en worden naar alle waarschijnlijkheid gereincarneerd om alsnog te trachten hun fouten goed te maken. En zo geloof ik dat mensen die zichzelf van het leven beroven ook hun plekje krijgen om na te denken waarom ze daarvoor gekozen hebben. Zie het niet als straf maar als een rustperiode waarin alles op een rijtje moet worden gezet. Als dat gebeurd is zal ze zich aan je kenbaar maken en zul je eindelijk antwoord op je vele vragen krijgen. Tot die tijd is het jouw taak (hoe moeilijk dat ook is) om door te gaan en je leven op de rails te krijgen. Met je plannen om zelf dit leven vaarwel te zeggen krijge je je dochter niet terug en als je bedenkt hoeveel pijn en verdriet ze jouw heeft gegeven door dit te doen bedenk dan aub dat je dit zelf ook veroorzaakt bij de mensen die achterblijven en om jou treuren. In de ogen van je dochter was dit de enige echte juiste beslissing ongeacht de consequenties voor diegen die achterbleven maar het is en blijft een egiostische keuze ik bedoel dit niet naar ik hoop dat je het begrijpt). Alsik aan je dochter denk zie ik haar niet (daar is het te vers voor) maar heb ik het gevoel alsof er 1001 vragen door mijn hoofd spoken alsof ze heel erg verward is en niet allesop een rijtje kan krijgen. Dat kan t emaken hebbe met haar huidige toestand maar ook met hoe ze de laatste tijd in het leven stond. Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd, ik hoop oprecht dat je de juiste keuzes maakt en verwijt jezelf niet het verlies van je dochter. Het is en was haar keuze en niemand had haar op andere gedachte kunnen brengen. Een dikke knuffel Rolleke

Ingezonden: 21 Mei 2011 05:32
petersan
Rolleke , alvast bedankt voor de steun en de uitleg. ik probeer echt haar standpunt te begrijpen maar ik denk dat het een beetje te vroeg is om te zeggen dat ik het begrijp. Wat is nog niet verteld heb is dat mijn moeder ook haar leven geeft genomen toen ik 14 jaar was en dat is ook een reden waarbij ik vragen heb. geeft dat er iets mee te maken ? Ik ben nu 46.(peter) Mag ik contact houden op deze site en op een latere datum (over een paar maanden)terug eens proberen contact te maken. zeer hartekijk dank, ik was echt van mening dat er iets was na ons aards leven, met de steun van jullie site ben ik er echt van overtuigd bedankt en hopelijk tot later

Ingezonden: 21 Mei 2011 05:35
petersan
Het is echt niet de bedoeling om iemand te kwetsen maar mag ik de mening van ' de witte duif ' eens vragen alstublieft ? bedankt peter

Pagina's: 1