Het is niet voor niets geweest dat je toen aan haar dacht.
Soms zijn mensen tijdens het leven zo in hun patroon vastgeroest, dat de hele wereld de schuldige is, behalve hunzelf. Tot vlak voor het overlijden, of tijdens overlijden veranderen de mensen van visie, omdat ze dan pas het inzicht krijgen, of eigenlijk overzicht.
Ik denk dat ze er nu heel anders over denkt, anders had je toen dat gevoel niet gehad dat je aan haar moest denken.
|