Geregistreerd gebruiker Nu offline
|
Inzendingen: 4
|
Mijn mama is 4 jaar lang heel erg ziek geweest.
Het laatste jaar, kon ik voelen waar zij pijn had, had ik rode vlekken op dezelfde plaats als zij, pijn in 't hoofd op dezelfde plaats, pijn in de borstkas,... Maar alles natuurlijk in lichtere mate.
We vonden 't best grappig.
Haar laatste week in 't ziekenhuis, zat ik aan tafel en was van het ene moment op het andere verlamd net als mama; ik kon alleen m'n handen heel traag bewegen en moeilijk praten. De bewegingen waren net die van m'n mama. Het gaf me het gevoel alsof zij, in mijn lichaam was, om afscheid te komen nemen van ons huis, waar ze zich zo goed voelde, afscheid nemen van haar kleinkindjes en onze hond. Nog een laatste keer hier komen piepen.
1,5u kon ik mij niet bewegen, alleen kijken en zacht praten. Mijn oudste zoon van 6j heeft dan z'n papa gebeld...
Een paar dagen na 't verlies van m'n mama zag ik haar, en kwam ze net die woorden zeggen die ik nodig had. Ondertussen heb ik haar al enkele keren terug gezien, telkens met een boodschap. Ook gebruikt ze soms mijn lichaam om nog even haar kleinkindjes te kunnen knuffelen. Het voelt soms raar, dat geef ik toe, maar het doet ook zo'n deugd en dan knuffel ik m'n jongens nog es extra lang voor haar.
Soms ruik ik dat ze naast me zit in de zetel. De laatste keer gaf ze mij een mega dikke knuffel en ik voelde haar wang tegen de mijne. Het was zo emotioneel dat ik 3 dagen liep te huilen.
Ze kwam wéér met een boodschap, die achteraf bleek te kloppen.
M'n mama stuurt ook andere mensen die aan 'gene' zijde zijn, die een boodschap hebben voor hun geliefden. Ik zie die personen dan heel duidelijk, ze geven me een gevoel door en ik hoor hen.
Als ik zo'n verhalen las, of hoorde vroegen, dacht ik; 'ewel die heeft veel fantasie, of ie kan 't goed uitleggen'
Ik ben naar jaqueline Philips geweest, even om na te vragen of ik nu echt gek ben of wat?
Niet dus! Jacqueline wist zelfs dat mama soms m'n lichaam gebruikte om de jongens te knuffelen....! We hadden een heel lang en goed gesprek. Alles werd duidelijker. Ze zei dat dit mijn 'gave' is en dat ik deze dan ook moet gebruiken om heel veel mensen te helpen. Dat dit mijn doel is hier nu op aarde.
Ondertussen gelooft m'n man mij ook eindelijk en hij zei: "wat mag jij blij zijn dat je die 'dode'mensen kan zien.
|