Geregistreerd gebruiker Nu offline
|
Inzendingen: 1
|
Ik vind het wel moeilijk om hier te posten. Ik zal open en eerlijk zijn: ik…..praat in mezelf…of hoe moet ik dat zeggen. Ik praat tegen 'iets', 'iemand' die er feitelijk niet is. Alles wat me dwars zit, wat ik meemaak, daar praat ik over….tegen een 'lege bank'…..Ik schaam me rot om dit zo neer te zetten. Ik weet niet waarom ik zo die behoefte heb en ik weet ook dat anderen dit heel vreemd vinden, maar het lucht wel op. Vaak hoor ik mijn kinderen vragen: "mama, tegen wie heb je het?" Ik voel me op zulke momenten zo schuldig en vooral stom.
Ik weet en voel dat er meer is tussen hemel en aarde, maar ik vrees dat ik nu de 'komiek, het lachertje' van de 'andere kant' ben….
Ik praat verder ook met mensen om mij heen hoor, dus ik ben geen kluizenaar ouzo. Maar waarom ik dat doe…..geen idee. Hoop hier veel te leren.
|