Foto lezen:)

Paranormaal Forum / Waarzeggers / Waarzeggers / Foto lezen:)

Ingezonden: 16 Dec 2012 23:34
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Ik zou het fijn vinden als iemand mijn foto wil lezen. Er spelen wel wat dingen in mijn leven, maar vraag het vooral uit nieuwsgierigheid? Alvast bedankt. Ik ga weer even uitzoeken hoe ik hier een foto van mezelf krijg. Alvast bedankt!!

Ingezonden: 16 Dec 2012 23:41
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107

Ingezonden: 16 Dec 2012 23:42
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
http://m1298.photobucket.com/albumview/albums ...

Ingezonden: 16 Dec 2012 23:43
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Hoop dat het zo lukt

Ingezonden: 17 Dec 2012 09:30
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Heb je ook nog een foto waar je alleen op staat? Mijn aandacht vliegt alle kanten op bij de foto

Ingezonden: 17 Dec 2012 10:14
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
http://s1298.beta.photobucket.com/user/Katink ...

Ingezonden: 17 Dec 2012 10:16
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107

Ingezonden: 17 Dec 2012 10:26
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Oke, ik zal proberen vanavond er rustig voor te gaan zitten. Ben niet zo diepgaand zoals jij, maar misschien mag ik ook iets aanreiken....

Ingezonden: 17 Dec 2012 12:34
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Hoi Roosmarie, dat maakt niet uit toch, ik blijf nieuwgierig!! Ik wacht je bericht af

Ingezonden: 17 Dec 2012 18:25
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Dit is misschien een betere foto http://s1298.beta.photobucket.com/user/Katink ...

Ingezonden: 17 Dec 2012 19:20
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
hey,ik heb ook even je foto bekeken,je had in mijn topic die van jullie drietjes verstuurd, en ik krijg een warm gevoel,en zorgelijk,je bent goed voor anderen en heel inlevend? Ik vind je ook heel levendig en een vrolijke persoonlijkheid :-) ben ook net een beetje begonnen dus sorry als ik er een beetje naast zal zitten hihihi :-)

Ingezonden: 17 Dec 2012 19:48
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Een poging vasn mijn kant uit... Ik heb je 2e foto even genomen voor mijn uitwerking, omdat ik hierop je voorhoofd goed kon zien, en hier staan aardig wat mensen op (kan zowel levend als overleden). Hoe de banden zijn in het leven weet ik niet, maar dat wil niet zeggen dat ze niet bij je kunnen zijn. Het begon met een kindje, met even terugkijken, zag ik haar op de andere foto staan. Zij komt superduidelijk door, hoewel je nog veel meer mensen bij je hebt hoor, ze staan te dringen (en dat is voor mij iets moeilijker om te zien, want ze verdringen elkaar, terwijl ik probeer iedereen goed te kunnen zien om ze te kunnen omschrijven). Ik heb helaas maar een paar mensen duidelijk mogen zien bij jou. Ook een oudere man met een donkere coltrui (zou je vader of opa kunnen zijn) is bij je. Een oudere vrouw, witte of lichte trui met een ketting, met een zacht gezicht is bij je. Zij is duidelijk een omafiguur in je leven (geweest). Ik krijg de hele tijd het woord “zus” door, maar ik zie dan een man.. Een oudere man, met grijs kort haar, niet dezelfde als eerder. Je bent heel erg vrolijk, open en eerlijk in doen en laten. Weet wat je wilt en ook hoe je het wilt. Je hebt van jongs af aan je gevoel al gevolgd, en hierbij ook veel hulp gekregen van GZ, en voor mijn gevoel heb je dit altijd wel gevoeld maar ben je er sinds kort bewust van. Dit is ook iets wat je mag blijven doen en meer mee mag gaan werken. Dat wil hierboven niet zeggen dat jij niet je zorgen hebt, maar meestal weet je het wel te uiten en krop je het niet heel erg op. Je loopt er een tijd mee rond, en op een of andere manier komt de oplossing op je pad zonder in bochten te liggen, zoals je soms bij anderen ziet. Mensen vinden het gemakkelijk om zichzelf bij jou te kunnen zijn, en vertellen vaak meer dan dat je soms zou willen weten over hunzelf. Soms voel je hierna jezelf wel wat verantwoordelijk voor die persoon. Je bent vooruitstrevend, wil zoveel mogelijk uit het leven halen om te genieten. Dit kan van iets heel kleins zijn tot iets groots, van iets ouds tot iets nieuws. Het voelt alsof je op kantoor werkt, of hebt gewerkt, maar met mensen, en vooral kinderen kan je ook erg goed mee. Ze voelen zich bij jou thuis. Ouders kijken dan ook verbaast hoe hun kinderen op jou reageren. Mensen weten precies wat ze aan jou hebben en hoever ze kunnen gaan (tenminste de meesten, want er zijn er een paar die jou het bloed onder de nagels kunnen halen.

Ingezonden: 17 Dec 2012 21:03
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Goh, ik sta gewoon even met mn mond vol tanden. Na het overlijden van mijn moeder heb ik ook het contact met mijn zus verbroken. Niet gewenst maar het kon even niet anders. Ivm mijn vader, de leeft nog, heb ik contact met haar gezocht maar oo wat ging dat moeizaam en nog. Is een lang verhaal. Dus heel erg opvallend dat jij dat doorkrijgt. Zij heeft biologisch gezien een andere vader dan ik, die inmiddels wel overleden is, vlak na mijn moeder. Dus dat zal die tweede man zijn die je ziet, denk ik. Nu probeer ik het contact met mijn zus niet op te geven, maar het voelt alsof ik vastgebonden ben en niet ergens doorheen mag nog en misschien ook nog wel niet wil, wie zal het zeggen. Die vrouw zou idd mijn oma kunnen zijn, die is vorig jaar overleden (moeder van moeder) of misschien ook wel mijn moeder. Zij had een heel zacht gezicht. Mijn zus heeft vroeger bij mijn oma en opa gewoond. Die man met die coltrui, is dat een hele grote gezette man? Of een ook beetje lange iele man? Roosmarie, alles wat je zegt klopt. Behalve dat kort bezig zijn met dit soort zaken, dat is wel langer maar minder op de voorgrond. Je moet er ook rijp voor zijn dit soort zaken. Dit geld in ieder geval wel voor mij. Ja ik ben een spontane verschijning, maar in de diepte vind ik het soms moeilijk te laten zien aan anderen wat er zich afspeelt. Ik werk inderdaad met mensen, kan heel goed met kinderen, maar dat is doorgaans niet mijn werk, wel toekomst. Ouders kijken idd vaak verbaasd. Ik werk met mensen met een verstandelijke beperking in de ambulante zorg. Ze wonen gewoon op zichzelf en ik kom langs of ga o.a. mee naar bezoeken/afspraken. En ja, hihi, er zijn er een paar die het bloed onder mn nagels halen, probeer het uit de weg te gaan of van me af te houden;-), het zijn er gelukkig niet veel. Inderdaad vaak jongeren zoeken mij op om hun hele hebben en houden te vertellen gege, meer dan ik soms weten wil. Mooi Roosmarie!!! Mandy, je was iets korter van stof maar je kan het wel zo blijkt. Mijn dochter, tja, Puck heet ze, maar we noemen haar vaak Puckie. Zij heeft iets, ik weet nog niet wat maar ik voel het. Ze is nu jong en dat moet ze vooral lang blijven. Volwassen ben je zo en dan kun je niet meer terug he. Maar er komt wat met die meid. Hebben ze nog een boodschap voor me, deze mensen. Mag ook voor m'n zus hoor. Hoeft niet alleen per se voor mij. Thx R en M, geweldig!!

Ingezonden: 17 Dec 2012 21:10
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Dank je voor de terugkoppeling! Het is een lange man, zeker niet gezet wat ik me zo herinner. Weet dat misschien je zus in het aardse leven niet zal laten blijken, maar diep in haar hart ze dus wel degelijk van je houdt. Ik heb het gevoel dat je haar even mag loslaten. want ook dat is houden van.

Ingezonden: 17 Dec 2012 21:24
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Dat is mijn opa van mn moeders kant, die droeg overigens altijd coltruien. Wat betreft mijn zus, dat weet ik, dat ze van me houdt, maar o Roosmarie als ze me ziet wordt ze al groen. Zij vindt dat ik ben bevoorrecht in mijn leven en krijg van alles naar mn hoofd toegeslingerd. Tegenwoordig kan ik daar, de laatste weken, steeds beter mee omgaan, maar je hebt het liever leuk en gezellig met elkaar he, echte zussen zeg maar. Zij is gewoon heel rot op de wereld gekomen, maar ze gebruikt het dan ook voor elk stukje van haar leven waarop ze geen succes heeft. Ik ben precies tegenovergesteld, dus die middenweg vinden hierin is een behoorlijke uitdaging. 6 jaar geleden heb ik haar losgelaten, ook niet omdat ik dat zo graag wilde, maar houden van is soms niet deelnemen aan iemands leven. Kwestie van haar ook in haar waarde willen laten, los van wat zij kiest. De afgelopen weken wel weer even wat tranen gelaten erover, maar ik heb ervoor gekozen mijn hart groter te laten zijn en het te incasseren (haar reactie naar mij toe was heel vervelend). Ik wil niet meer meedoen met het altijd maar boos zijn en iemand iets kwalijk nemen enz enz..vermoeiend. Fijn dat je de moeite neemt.

Ingezonden: 17 Dec 2012 21:29
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten, maar dan met familie... Het kan inderdaad erg vermoeiend zijn, en het is zeker niet leuk. het is jammer dat ze erin is blijven zitten in dat stukje, maar ze zal ook ervaren dat dit juist mensen van haar afstoot, en minder mensen aantrekt met een hogere energie (wil niet zeggen dat ze altijd beter zijn). Maar laat nooit ermee over je heenlopen hiermee...

Ingezonden: 17 Dec 2012 21:36
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
hahhaha goedzo! ja want ik bekeek je foto en kreeg een heel warm gevoel over me heen,ook zorgzaam ed. dus zat ik er niet heel ver naast

Ingezonden: 17 Dec 2012 21:39
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Dat wil ik in ieder geval niet, dat ze ermee over me heen loopt. Vroeger had ik altijd zo'n schuldgevoel, ik ben zoohooo blij dat ik in ieder geval dat niet meer voel in contact met haar. Vervelend is het als contacten met familie niet willen vlotten, zo jammer. Dus je bent de dans ook niet ontsprongen..

Ingezonden: 17 Dec 2012 21:43
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Het was een harde leerles, maar wel geleerd En nog raakt het me hoor, maar niet meer zoals het toen deed, ben er flink door gegroeid. En ik hou nog steeds van die persoon, maar op mijn manier. Dat die persoon dat niet wil/kan accepteren is voor diegene, niet meer voor mij. Maar laat ik het zo zeggen, dat als ik het niet had geleerd, ik nu een gebroken persoon was... Heeft me 15 jaar van mijn leven gekost om daar bewust van te worden.

Ingezonden: 17 Dec 2012 21:52
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Ik voel dat het over een manspersoon gaat, kan het ook mishebben natuurlijk. Gelukkig ben je je er van bewust geworden. Eigenlijk mooi he, ons interne systeem, die ons in staat stel te overstijgen... Goed gedaan!! Ik weet dat het heel moeilijk is zulke zaken, maar ze bestaan nu eenmaal, wie het ook overkomt en ik ken eerlijk gezegd geen enkele familie zonder issues. Letterlijk een beetje, elk huisje heeft zn kruisje, de een groter dan de andere.

Ingezonden: 08 Jan 2013 14:58
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Dag Katinka, Wat ik binnenkrijg, maar ben nog aan het leren hoor: Sterke energieke vrouw, die goed weet wat ze wil en kan. Expressief type,behulpzaam. Denk dat je meer op je gevoel moet vertrouwen, denk dat je nog teveel in je hoofd zit. Stabiele relatie met je man, Hoe is de band met je moeder, gevoel dat je een sterke band hebt, maar ook wel wat botsingen door gelijke karakters of doordat je daardoor probeert je juist af te zetten. Alleen je twijfelt ergens over, mogelijk je baan. Iets wat je nu doet, alleen je twijfelt omdat je het bekende opgeeft. Hoewel je van binnen weet dat het wel de juiste keuze is.Wil je moeder je hierin een duidelijk advies / richting geven? En twijfel je daardoor wat het juiste is. Zegt je moeder dat je moet blijven waar je zit en wil je zelf juist het andere, en maakt je dat onzeker. Heb het idee dat je vader een zachte wat zwijgzame man is/was. Mogelijk mis je een steun of antwoord van hem Zoek de bevestiging niet bij anderen, maar vertrouw op jezelf Gr senseihomer

Ingezonden: 11 Jan 2013 11:02
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Hoi Senseihomer, bedankt dat je mn foto wilde lezen!! Je zit een heel eind goed. Alleen mn moeder leeft al bijna 7 jaar niet mee. De relatie met mijn moeder was bijzonder goed, maar ik had wel een onvoorwaardelijke loyaliteit naar haar die niet altijd gezond was voor mijn verdere ontwikkeling. Die loyaliteit zit nog steeds in mij en maakt dat ik soms onvoordelige keuzes maakt tav mijn persoontje. Ik stel liever een ander voorop dan mezelf en als ik dat niet doe, heb ik erg last van schuldgevoelens. Wb te veel in mn hoofd zitten, klopt helemaal. Soms is mn onderbuik gevoel helemaal overtuigend en dat is dan duidelijk, maar zodra dat niet zo is, ga ik zitten twijfelen en schiet mn hoofd in. Mijn baaaahaan, ach jee, zou ik daar toch graag verandering in brengen. Ik weet alleen niet wat, hoe enz. Mogelijk vertrekken we ook een paar jaar naar St. Maarten en dan moet ik hem toch op zeggen die baan. Maar goed, zo ver is het nog niet en zeker ook nog niet. Hoe dan ook, hoop ik dat er wat anders aan staat te komen. Mn onderbuikgevoel zegt van wel, maar met mn koppie zie ik nog niets gebeuren qua werk. Zou wel heel graag met kinderen willen werken, weet alleen nog niet op welke manier. Werken bij een kinderdagopvang zou bijv niets voor mij zijn, snap je wat ik bedoel. Is heel leuk, maar te druk en te veel hetzelfde.

Ingezonden: 14 Jan 2013 12:14
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Dag Katinka, Fijn te horen dat ik aardig in de richting zat. Ik begrijp je loyaliteit en daardoor dat je niet voor jezelf kiest. Ik geloof graag dat je je dan schuldig gaat voelen en daardoor wordt het nog moeilijker om echt voor jezelf te kiezen. Dat lijkt nu een wezenlijk deel van je leven te zijn. Ik kan wel zeggen dat je meer naar je gevoel moet luisteren, maar dat weet je al lang. Je zal moeten leren om met je gevoel bezig te gaan en zijn. Zodat je positief bevestigd wordt in je eigen vertrouwen t.a.v. je gevoel. Je denkt regelmatig, had mijn gevoel toch weer gelijk en had ik er maar naar moeten luisteren..of niet? Ga mediteren , in de natuur bezig zijn of andere oefeningen. Daar ben je creatief genoeg voor. Misschien moet je meer met deze creativiteit gaan doen Er zijn zeker nieuwe kansen in het verschiet, dat voel ik ook. Alleen ik voel ook heel duidelijk dat dat alleen realiteit wordt als je zelf actie erin onderneemt. Alsof er een kado voor je ligt, maar waar je zelf wel de verpakking van af moet halen. Zo voelt het. ALs een soort testmoment of je nu eindelijk echt eens op je zelf (eigen gevoel) gaat vertrouwen. Kom je uit een familie waarin `gewoon` werken belangrijk was en je niet al te vreemde werk moest doen of zoeken? Dit is het moment dat je uit je (niet altijd vruchtbare) verbinding met je moeder moet gaan leren stappen, om zodoende vooruit te kunnen. Je zit nu vast in hetzelfde patroon. Als je dit doorbreekt dat komt er iets anders op je pad Qoute van een goede vriend : Als je alles deed wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg Mijn gevoel geeft 2 richtingen aan wat betreft werk: Iets creatiefs met kinderen gaan doen (alleen hoe vul je dit in, of eigen bedrijf opstarten/ oppasmoeder) en heb je ooit gedacht aan een verpleegkundige opleiding. Deze zijn in deeltijd te volgen of vanuit een betaalde opleiding (werken/leren). Hiermee kun je ondermeer de kinder richting op en dit diploma kun je altijd gebruiken ook in St Maarten Kinderopvang is ook niet jouw ding Ik hoor graag wat je er van vind Nog iets wat me te binnen schiet: je kunt honderden redenen verzinnen om iets niet te doen, maar maar 1 reden om het wel te doen en dat is omdat je het wilt gr martien

Pagina's: 1