Bescherming

Paranormaal Forum / Mediums / Contact met Overledenen / Bescherming

Ingezonden: 16 Sep 2008 19:21
Witchy
Ik heb een beetje een bizarre vraag Als iemand overlijd die tijdens zijn/haar leven slechte bedoelingen had loop je dan gevaar? Hoe groot is de kans dat die persoon je na zijn dood alsnog opzoekt en is daar bescherming voor mogelijk? Sorry ben echt een leek op dit gebied, en misschien is het wel een hele stomme vraag, maar ik wil dit toch graag weten.

Ingezonden: 17 Sep 2008 00:11
de Mark
Vraagje, is dit op jou gebaseerd? Dan kan ik alleen zeggen dat als je hem op zo een manier oproept hij je wel kan achterna komen. Als je steeds denkt van, hij komt achter me aan, hij komt achter me aan, dan gaat hij wel achter je aan komen. Dus just chill en denk niet aan die persoon, vul je aan met positieve gedachten als het kan, in een lichte stadium helpt dat wel. de Mark

Ingezonden: 17 Sep 2008 08:25
Blanky
Hé Witchy. Heb jij toevallig de film "Fallen" gezien? Bedoel je dat soort van achtervolgen? Ik ben ervan overtuigd dat mensen na hun overlijden nog invloed kunnen hebben op je leven. Dus ook mensen met slechte bedoelingen. Het gaat erom of jij het toelaat. Zo simpel is het.

Ingezonden: 17 Sep 2008 08:40
Witchy
Allereerst bedankt voor jullie reakties, deMark, ja het heeft met mezelf te maken maar ook met overige familieleden. Deze persoon is nog niet overleden maar hij is wel terminaal nu heb ik uit betrouwbare bron vernomen. Ik ben er niet de hele dag mee bezig hoor maar ik wil liever voorkomen dan genezen. Het niet denken aan deze persoon gaat een beetje moeilijk, overdag gaat dat wel maar s'nachts dus niet want ik heb er nachtmerries van. Niet over als hij dood is maar over dingen die gebeurd zijn. Hoi Blanky, ik ken de film niet, maar ik wil deze persoon niet in mijn buurt hebben en al helemaal niet in de buurt van mijn familie en dan met name de kinderen in de familie. Is er geen manier om te voorkomen dat hij komt dan?

Ingezonden: 17 Sep 2008 08:40
Witchy
sorry, dubbele posting ik was te ongeduldig :-)

Ingezonden: 17 Sep 2008 09:57
Blanky
Zoals ik al aangaf: Laat het niet toe! Het klinkt simpel maar dit is echt de enige manier om je tegen hem te beschermen. Verder raad ik je aan je angsten niet met de overige betrokkenen te bespreken. In het bijzonder niet met de kinderen. En pas op: kinderen horen meer dan jij denkt. Want hoe groter de angst en hoe meer aan hem gedacht wordt of over hem gesproken wordt hoe krachtiger zijn aanwezigheid zal zijn. En geloof me, jou geesteskracht is sterker dan je denkt. Normaal gesproken is het juist goed om angsten te bespreken met je vertrouwde omgeving, maar neem van mij aan dat dit een uitzondering op de regel is. Breng hem zo min mogelijk ter sprake. En als het dan toch gebeurt, laat dit dan niet gepaard gaan met angst. Als deze persoon overleden is zijn jullie allemaal overal vanaf, tenzij jij of jullie hem toelaten en zijn geest voeden met jullie angsten.

Ingezonden: 17 Sep 2008 12:42
ienowel
Ben het met Blanky eens, alleen er is nog altijd zoiets als gerechtigheid! Ook daarboven, dus heeft de persoon in kwestie dingen gedaan die niet door de beugel konden op aarde dan moet ie daar boven verantwoording over afleggen. Probeer wat die persoon jou ook heeft aangedaan om het los te laten, schrijf het op en verbrand die brief met een witte kaars. Of pak een ballon en blaas er al je onmacht, woede enz. in en laat die ballon buiten los. Dan geef je naar boven aan dat je dit niet meer wilt en komt er vanzelf een oplossing voor.

Ingezonden: 17 Sep 2008 12:50
Blanky
Mooi ritueel, ienowel!

Ingezonden: 17 Sep 2008 19:02
Witchy
Hoi Blanky, Ik zelf praat niet in het bijzijn van kinderen over deze persoon of de gebeurtenissen, en ook niet over mijn angsten. Omdat ik vind dat kinderen dit soort dingen niet hoeven te weten, ik ben er al voorzichtig mee bij volwassenen, dit zou te belastend voor ze zijn. De kinderen kennen deze persoon niet, echter het zijn niet mijn eigen kinderen, ik weet dus niet of ze via mijn zussen iets opgevangen hebben. Maar zij weten overigens ook niet dat ik hier bang voor ben. Voor zover ik weet is de rest opgelucht, alleen ik niet echt. Ik hoop echt dat er rust komt als hij niet meer op aarde is. Dit forum is de 1e plaats waar ik vertel dat ik er helemaal niet gerust op ben. Ienowel, jij ook bedankt voor je reaktie. Gerechtigheid, dat zou mooi zijn. Maar het liefst van alles wil ik rust. Niet meer bang zijn dat hij anderen nog iets aan doet, Ik vind het ritueel wat jij beschrijft heel mooi en het past ook wel bij mij. Bedankt hiervoor en ik ga hem ook zeker doen. Jullie reakties hebben me geraakt, bedankt hiervoor.

Ingezonden: 19 Sep 2008 15:14
rolleke
Witchy ik krijg rillingen over mijn rug als ik je verhaal lees zonder te weten waar het over gaat heb ik er wel een aardig gevoel bij wat hier aan de hand is Waar je vooral op moet letten is dat JIJ de baas bent over jezelf en niemand anders. Boven weten ze dat JOUW WIL WET IS. met andere woorden als jij niet wil dat dez epersoon je lastig valt zelfs als hij er straks niet meer is dan zeg je dat gewoon luid en duidelijk./ Het kan ook in gedachten want dat heeft dezelfe werking maar onthoud eending hetgeen er is gebeurd zal niet stoppen met in je gedchaten nara boven te drijven als deze persoon e r fysiek niet meer is. Dat je er niet met kinderen over praat vind ik niet alleen wij maar ook verstandig besluit juist omdat zij als geen ander een voorbeeld fucntie nemen aan de volwassenen om hen heen. Hou zou hetoverkomen dat ze hun moeder/vader ineesn bang zien worden want tenslotte groeien ze op met de gedcahten dat hun ouders de grootste, sterkste em wijste personen in de hele wereld zijn. Geloof me er komt een dag dat ze toch aan je houding en je uitsraling meken dat je iets dwars zit. Misschien is het geen makkelijk verhala om over te praten maar ook voor jou geldt je moet ook zelf een keer de confrontatie aan. Mijn ervaring is een brief schrijven aan die persoon die je pijn hefet gedaan en daarin azonder boe of bah gewoon eerlijk je gevoel in leggen en opschrijven wat het met je gedaan heeft en dat je ervan baalt dat hij (zelfs nu hij terminaal is) nog steeds het "vermogen"heeft je die angst te laten voelen. Jij moet dus in 1e instantie iets met die angst doen en niemand anders. Pas als jij het geen er gebuerd is een plekje kan geven (en potverdorie onthou een ding heel goed JIJ bnet niet fout geweest) kan je ook verder en dit hoofdstuk afsluiten en het boek achteraan op de plank een plekje geven. Gerechtigdheid zeg je, reken maar mensen die in dit leven iets heel heel erg fout doen zullen in een nieuwe leven vaak hetzelfe lot ondergaan.... Ook zij moeten leren van hun fouten zeg maar. Ik wens je veel sterke deze dagen en geloof me het lucht enorm op als je het verhaal gewoon een keer van je afschrijft

Ingezonden: 19 Sep 2008 17:45
Witchy
Hoi Rolleke, Bedankt voor je reaktie. Allereerst wil ik even zeggen dat het niet mijn bedoeling is dat iemand hier een naar gevoel over krijgt. Hetzelfde lot gun ik hem nou ook weer niet, dat gun ik niemand. Ik zou wel graag zien dat hij beseft wat hij aangericht heeft en tijdens zijn leven is dat niet het geval. Erkenning heb ik wel op andere manieren gekregen. Alles wat ik voel is een beetje dubbel. Als hij niet meer op aarde is kan hij hier niets meer doen, dan hoef ik me daar niet meer druk om te maken. echter die erkenning van hem zal ik dan ook niet meer krijgen. Ik ben nog steeds op zoek naar het waarom en naar een sorry van zijn kant, alsof het daarmee voor mij makkelijker word. Ik ga het niet krijgen want hij heeft geen spijt, hij lacht erom. Ik ben nu niet meer bang voor hem, zolang hij leeft, omdat ik weet dat ik mezelf kan beschermen. Ik voel me wel schuldig ja, niet om wat hij gedaan heeft maar wel omdat ik het gevoel blijf houden dat ik niet genoeg gedaan heb mezelf en anderen te beschermen. Als ik slaap ben ik wel nog bang maar dat komt omdat ik dan over die tijd en plaats droom en niet het besef heb dat dat niet nu meer is. Ik ben wel bang dat als hij er straks niet meer is dat de hele boel ontploft, ik kan het niet goed uitleggen. De kinderen in de familie zijn nu wel veilig, hoop ik, ik kan ze niet 24 uur per dag beschermen al zou ik dat heel graag willen. Mijn gevoel zegt dat ze wel al dingen weten, alleen ik ben de enige die deze angst voelt voor als hij er niet meer is en dat weet verder niemand ( behalve jullie) dus dat kan ze niet beinvloeden. Ik heb wel eens geprobeerd om een brief te schrijven maar ik blokkeer op de 1 of andere manier.

Ingezonden: 09 Nov 2010 18:23
Witchy
Zo even een update. Er is een hoop gebeurd, ik ben voor mezelf hulp gaan zoeken om het eea te verwerken. Inmiddels besef ik dat ik degene ben die nu bepaalt wat er wel of niet gebeurd. Ik kan het niet goed omschrijven, het is een heel sterk gevoel. Ik ben niet meer op zoek naar het waarom, of naar een sorry. Dat maakt het toch niet minder erg, ik weet alleen wel dat de schuld niet bij mij ligt. Ik heb genoeg gedaan om mezelf en anderen te beschermen, misschien zelfs wel te veel. Inmiddels ben ik verhuisd en heb ik alle kontakten met de familie verbroken. Dit is iets wat je niet zomaar doet, voor mij was het beter, ik heb meer lucht,rust en voel me vrij. De enige negatieve gevoelens die ik soms nog ervaar is verdriet, vermoeidheid, maar angst is vele malen erger. Ik ben er ook achter gekomen dat de kinderen dus wel op de hoogte waren, iets wat ik heel erg vind, en ook iets wat ik nooit zou hebben gedaan. Gelukkig ben ik zelf zo wijs geweest er nooit met ze over te spreken, en ook niet met de anderen als ze er bij waren. En deze angst die ik had, die heb ik alleen met jullie besproken, dus daar kunnen geen drama' s meer van komen. Ik ben nu des te blijer dat ik dit nooit met mijn zussen besproken heb. Sommige dingen hoeven kinderen gewoon niet te weten.

Ingezonden: 09 Nov 2010 22:29
Aponi
Dankjewel voor de update, Witchy Erg fijn te horen dat je inmiddels het eea hebt kunnen verwerken. Veel liefs Aponi

Ingezonden: 10 Nov 2010 10:20
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
witchy, ik heb ook iets gelijkaardigs meegemaakt met mijn schoonvader heeft mij ooit zijn .... getoont en gevraagt om met hem te slapen ik heb hem buiten gegooid en toen mijn man savonds alles verteld ik heb het hem nooit vergeven .verleden jaar is hij overleden en hij kwam geregeld aan mijn bed en bij me om vergifenis vragen ik heb dit gedaan en sinds 3maanden ben ik gerust en heb ik niets meer gewaar geworden en hem niet meer gehoord of gezien en dat doet goed . dus hoe boos je ook bent probeer hem te vergeven het is vooral voor jezelf beter zo kan je zelf verder ontwikkelen en ben je verlost van onrust .disneyfreakje.

Ingezonden: 10 Nov 2010 17:25
Witchy
Hoi Disney, Wat erg voor je. Knap dat je hem het hebt kunnen vergeven maar ik kan dat niet en misschien wil ik dat ook wel niet. Ik was een kind en kon op dat moment niemand buiten gooien want het was in het ouderlijk huis. Het heeft jarenlang geduurd en deze persoon had er geen spijt van, zelfs bij de rechter toonde hij geen enkele spijt, hij gaf nog een trap na. Ik kan mezelf nu ook verder ontwikkelen, het belangrijkste voor mij is denk ik geweest om te beseffen dat ik niet schuldig was en alles gedaan heb wat ik kon doen om mezelf en zusjes/moeder te beschermen. Ik was 10 jaar toen mijn moeder overleed en zelfs het rouwen om haar heeft hij onmogelijk gemaakt. Het enige wat hij deed was nare opmerkingen maken, en de spullen die we van haar gekregen hadden afgepakt om weg te gooien. Voor een kind is een knuffel die je van je moeder gekregen hebt vlak voor ze stierf heel belangrijk. En nee niet omdat hij er zelf zo' n last van had want de avond van haar begrafenis zat hij te feesten met vrienden, en te vertellen hoeveel geld hij kreeg, walgelijk. Deze man was echt gek....

Ingezonden: 10 Nov 2010 19:19
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
witchy,ik vind het nog al wat erger voor jou wat er gebeurt is ik was volwassen en kon mij verweren maar ik heb dit ook als kind meegemaakt dus ik weet wat je door gemaakt hebt maar toch is mijn verhaal niet zoals het jouwe mijn moeder is ook vroeg gestorven en het was niet mijn vader die het deed en ik ben toen bij mijn grootmoeder gaan wonen en dan is mijn leven beter geworden op mijn 10 jaar .ik hoop dat je het allemaal kan verwerkenen een plaatsje geven net als ik veel liefs disneyfreakje

Ingezonden: 10 Nov 2010 20:05
Witchy
Het is natuurlijk allemaal erg. Pijn is niet te meten. Hoe dan ook ik ben er denk ik wel klaar mee. Natuurlijk gaat het nooit helemaal weg, maar ik kan er mee leven zeg maar. Ik ben een tevreden mens, blij met kleine dingen en ik tel mijn zegeningen Ik zie overigens geen geesten,ik ben hooguit wat gevoeliger dan de gemiddelde mens maar dat is gewoon intuitie.

Ingezonden: 17 Nov 2010 10:39
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Als dit over jou persoonlijk gaat, enkele tips: - hou goed in de gaten of er vreemde dingen gebeuren die van de overleden persoon zouden kunnen komen (om een stom voorbeeld te geven: een voorwerp dat je plots nergens meer vindt). Let wel op dat je niet je eigen gedachten gaat beinvloeden en van alles gaat denken dat het met de overleden persoon te maken heeft. - Maak vooral geen contact. Contact maken is uitnodigen om zijn gang te gaan. - Lok niet uit. Als je merkt dat hij/zij toch nog ergens in je buurt is, lok niets uit waardoor hij/zij je zou kunnen schaden. En om op je vraag te antwoorden: ja, een entiteit kan gevaarlijk zijn. Lichamelijk niet zo zeer, maar geestelijk wel. Een entiteit die je kwaad wil doen, kan je eigenlijk 'haunten', je opjagen tot je breekt... Al is dit ook afhankelijk van de mate waarin jij gevoelig bent voor entiteiten. Iemand die absoluut geen gevoel heeft voor deze zaken, zal dus ook niet merken dat er iets rond hem hangt...

Ingezonden: 17 Nov 2010 17:42
Witchy
Hoi Lilith, Dank je voor je reaktie. Volgens mij hangt hier niets negatiefs. Ik maak mezelf niet zo snel gek, ben vrij nuchter hoor, ik ben vaak dingen kwijt maar dat komt toch echt door mezelf Enige wat ik merk is een voortdurend miauwende kat, maar daar heb ik al een appart topic over geopend, ik geloof dat dat hier niets mee te maken heeft.

Pagina's: 1