Nieuwe aan boord

Paranormaal Forum / Paranormaal Algemeen / Voorstellen / Nieuwe aan boord

Ingezonden: 26 Mei 2013 11:58
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 11
Heeey! Ik ben Louise, en ben 32 jaar. Ben getrouwd met een nuchtere Hollander en heb een heerlijk manneke van 3,5 jaar. Ik heb altijd al zielen gezien, gehoord en gevoeld, en dacht als kind dat iedereen dit had. In de familie van mijn moeder is het iets heel normaals, en ben je bijna abnormaal als je nooit een ziel gezien hebt. Ik ben met de helm opgeboren en wist nooit beter dat ik 'ergens' een gave voor had, volgens de artsen die bij mijn geboorte waren. Ik legde dat zelf uit met het makkelijke leren dat ik doe, en de enorme creativiteit die ik bezit. Zo schilder en teken ik graag. Dicht ik makkelijk, schrijf graag verhalen en ben ik al meerdere keren uitgeroepen tot Nederlands beste make up artiest. Sinds kort weet ik pas dat er het paranormale aan vast hangt! Ik ben voor 1/8e deel Indo en geloof dan ook sterk dat daar onze gevoeligheid vandaan komt. Ik voorspel regelmatig dingen (kleine zaken over wat iemand gaat zeggen of doen, maar ook grotere dingen zoals een ongeluk of aardbeving) en ben ook erg intuitief. Ik heb in de loop der jaren geleerd dat ik naar mijn intuitie moet luisteren. Mijn ervaringen met zielen werden heftiger na de geboorte van mijn zoon. Soms waren m'n ervaringen erg beangstigend, en sloot ik me er gewoon 'even' van af. Tot 1,5 jaar geleden. Ik werd in mijn auto geramd door een vrachtauto, en revalideer daarvan nog steeds. Deze ervaring heeft me spiritueel bewust gemaakt van mezelf en het leven. Sinds die tijd ben ik nog gevoeliger. Ik ben ontzettend lastiggevallen door zielen die mij en mijn gezin kwaad probeerde te doen. Op een gegeven moment begon mijn zoontje ineens uit zichzelf (had nooit met hem gepraat over zielen) over zwarte dingetjes die uit het plafond kwamen. Het was iets dat negatief voor hem was, en wilde hem bangmaken. Helaas kwam ook bij hem daarbij fysiek geweld. Toen was de maat vol. Via een vriendin leerde ik haar nicht, een medium, kennen. Ik liet haar komen. Zij vertelde me dat m'n huis bomvol zielen zat, die door mij geholpen wilden worden. Dus nu heb ik een lichttunnel om die zielen te helpen naar de hemel. Ze vertelde me ook dat mijn beschermengel mijn over-overgrootmoeder is. Zij kwam uit Papua Nieuw Genea, en vluchtte destijds met haar Surinaamse man naar Nederland. Het medium vertelt me dat mijn oude omaatje mensen kon genezen dmv handoplegging. En ik zou dat ook moeten kunnen. Ik lachtte er hard om, en ben het na 4 dagen pas eens gaan proberen. Ik voelde energie, maar zocht 1000-en-1 manieren om te kunnen verklaren dat ik alleen maar 'dacht' dat ik dat voelde. Pas 1 maand erna ben ik op eigen initiatief mijn handen gaan leggen op iemand met een rugblessure. Zij voelde direct verlichting en was de dag erna compleet van haar klachten af die ze al weken had. Ik was verbijsterd en had meteen het gevoel van: dit is mijn roeping. Alle mensen helpen! Maar ik ben er onzeker in en twijfel soms aan mijn kunnen omdat bij mijn moeder de pijn na een tijdje bijv weer opsteekt. Bovendien merk ik dat het me veel energie kost. En ik ben wat angstig zelf de pijn op te nemen van die ander. Mijn revalidatie is vanwege een wiplash in mijn rug, en die rug speelt momenteel enorm op. Het medium is in maart geweest, dus je begrijpt hoe nieuw het allemaal nog maar voor me is. Ik ben wel in 1x gelovig geworden, in de zin van dat ik nu geloof dat Jezus echt bestaan heeft. En ik geloof ook dat mijn gave een kleine aftakking is van dat wat Hij allemaal kon. Ik vind het prachtig, heel speciaal en wil me dan ook echt meer verdiepen in de spiritualiteit zodat ik me kan ontwikkelen. Iets dat ik ruim 30 jaar heb proberen tegen te houden, wil ik nu omarmen. Ik kan nu dan ook zeggen dat ik dankbaar ben voor mijn ongeluk, want dat heeft me tot deze inzichten doen komen. Zo, heel verhaal, haha. Maar dan weten jullie wie ik ben! X

Ingezonden: 26 Mei 2013 12:24
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 11
Heeey! Ik ben Louise, en ben 32 jaar. Ben getrouwd met een nuchtere Hollander en heb een heerlijk manneke van 3,5 jaar. Ik heb altijd al zielen gezien, gehoord en gevoeld, en dacht als kind dat iedereen dit had. In de familie van mijn moeder is het iets heel normaals, en ben je bijna abnormaal als je nooit een ziel gezien hebt. Ik ben met de helm op geboren en wist nooit beter dan dat ik 'ergens' een gave voor had. Ik legde dat zelf uit met het makkelijke leren dat ik doe, en de enorme creativiteit die ik bezit. Zo schilder en teken ik graag. Dicht ik makkelijk, schrijf graag verhalen en ben ik al meerdere keren uitgeroepen tot Nederlands beste make up artiest. Sinds kort weet ik pas dat er het paranormale aan vast hangt! Ik ben voor 1/8e deel Indo en geloof dan ook sterk dat daar onze gevoeligheid vandaan komt. Ik denk alleen wel dat er niemand in mijn familie zoveel zicht heeft als ik. Ik voorspel regelmatig dingen (kleine zaken over wat iemand gaat zeggen of doen, maar ook grotere dingen zoals een ongeluk of aardbeving) en ben ook erg intuitief. Ik heb in de loop der jaren geleerd dat ik naar mijn intuitie moet luisteren. Mijn ervaringen met zielen werden heftiger na de geboorte van mijn zoon. Soms waren m'n ervaringen erg beangstigend, en sloot ik me er gewoon 'even' van af. Waardoor de spiritualiteit wel in mij aanwezig is, maar meer op de achtergrond. 1,5 jaar geleden veranderde dat. Ik werd in mijn auto geramd door een vrachtauto, en revalideer daarvan nog steeds. Deze ervaring heeft me spiritueel bewust gemaakt van mezelf en het leven. En sinds die tijd ben ik nog gevoeliger. Ik ben ontzettend lastiggevallen door een ziel die mij en mijn gezin kwaad probeerde te doen. Op een gegeven moment begon mijn zoontje ineens uit zichzelf (had nooit met hem gepraat over zielen) over zwarte dingetjes die uit het plafond kwamen. Het was iets dat negatief voor hem was, en wilde hem bang maken. Helaas kwam ook bij hem daarbij fysiek geweld. Toen was de maat vol. Via een vriendin leerde ik haar nicht, een medium, kennen. Ik liet haar komen. Zij vertelde me dat m'n huis bomvol zielen zat, die door mij geholpen wilden worden. Ik moest mijn roeping onder ogen zien, en realiseerde me toen ook dat er een reden was waarom ik dit kan. Ik heb nu dus een lichttunnel om die zielen te helpen naar het licht. Het medium vertelde me over mijn beschermengel. Doordat ik mijn familiegeschiedenis goed ken, wist ik aan de hand van haar omschrijvingen dat het om mijn overovergrootmoeder gaat. Het medium vertelt me dat mijn oude omaatje mensen kon genezen dmv handoplegging. En ik zou dat ook moeten kunnen. Ik lachtte er hard om, en ben het na 4 dagen pas eens gaan proberen. Ik voelde sterke energie tussen mijn handen, maar zocht 1000-en-1 manieren om te kunnen verklaren dat ik alleen maar 'dacht' dat ik dat voelde. Pas 1 maand erna ben ik op eigen initiatief mijn handen gaan leggen op iemand met een rugblessure. Zij voelde direct verlichting en was de dag erna compleet van haar klachten af die ze al weken had. Ik was verbijsterd en had meteen het gevoel van: dit is mijn roeping. Alle mensen helpen! Maar ik ben er onzeker in en twijfel soms aan mijn kunnen omdat ik mijn moeder ook eens ingestraald heb. En die pijn steekt na een tijdje verlichting de kop op. Ik merk dat ze nu wat sceptisch is, en dat steekt me omdat ik er zelf heilig in geloof! Ik merk ook dat het me veel energie kost. Ik word rond 18:00u al erg moe. Ik heb een wiplash opgelopen in mijn rug destijds, en merk na een half jaar beterschap dat ik weer een enorme terugval heb. Ik vraag me af of mijn klachten terugkeren (rug blijft natuurlijk een zwakke plek) doordat ik nog niet goed omga met de handopleggingen. Ik ben daardoor wat angstig zelf de pijn op te nemen van die ander. Het medium is in maart geweest, dus je begrijpt hoe nieuw het allemaal nog maar voor me is. Ik ben wel in 1x gelovig geworden, in de zin van dat ik nu geloof dat Jezus echt bestaan heeft. En ik geloof ook dat mijn gave een kleine aftakking is van dat wat Hij allemaal kon. Ik vind het prachtig, heel speciaal en wil me dan ook echt meer verdiepen in de spiritualiteit zodat ik me kan ontwikkelen. Iets dat wat ik ruim 30 jaar heb proberen tegen te houden, wil ik nu omarmen. Ik kan nu dan ook zeggen dat ik dankbaar ben voor mijn ongeluk, want dat heeft me tot deze inzichten doen komen. Zo, heel verhaal, haha. Maar dan weten jullie wie ik ben! X

Ingezonden: 26 Mei 2013 12:35
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 11
Weet iemand hoe ik mijn eerste bericht kan wissen, of is dat überhaupt niet mogelijk?

Ingezonden: 26 Mei 2013 17:20
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 56
topics kan je niet verwijderen en berichten kan je enkel wijzigen, maar dat gaat na een tijd ook niet meer

Ingezonden: 26 Mei 2013 17:27
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 11
Oké, thanks!

Ingezonden: 27 Mei 2013 00:06
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 1657
Gaat idd helaas niet meer, maar alsnog welkom

Ingezonden: 27 Mei 2013 09:58
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 11
Dank je wel, Psylor.

Pagina's: 1