waarom laat me vader niks van zich horen

Paranormaal Forum / Waarzeggers / Waarzeggers / waarom laat me vader niks van zich horen

Ingezonden: 02 Jul 2013 22:30
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 1
Weet niet zo goed waar ik moet beginnen , mjn vader is op 30-05-2013 plots overleden met 59 jarige leeftijd, hij was wel ziek maar is niet door zijn ziekte overleden..Ze hart is er plots mee gestopt. Ik ben zelf de jongste 29 jaar van de vier kids en heb alles geregeld rond om me vader zijn begravenis en dat is me heel zwaar gevallen.ivb met fam die heel lelijk doet tegen mij ivb met geld en spullen..En ik hoopte zo dat na alles achter de rug was dat ie even liet weten dat ie der was en trots of dat ik het goed gedaan heb ,ik praat elke dag met hem ..vertel hem van alles en hoop stiekem dat hij ook van zich laat horen ..hoe kan dat dat hij niks laat horen of wil ik het te graag ??

Ingezonden: 03 Jul 2013 07:51
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 41
Mijn ervaring (want ik maakte bijna hetzelfde mee 11 jaar geleden (gelukkig zonder ruzies) was dat het ook vrij lang duurde. Ik las toen een stukje over wat er blijkbaar gebeurd met mensen die ziek waren voordat ze overleden en daar kon ik me bij neerleggen. Er wordt gezegd dat zieke mensen in een soort uitrust kamer komen voordat ze eventueel verder gaan (waar ook naartoe is niet belangrijk). Blijkbaar heeft hun lichaam veel geleden onder de ziekte en moeten ze eerst genezen. Toen ik dat las kon ik me daar mee verenigen en heb het ook laten rusten en ongeveer een maand of 3 later droomde ik 's nachts voor het eerst weer eens over hem. Dat was een mooie ervaring omdat ik toen kon zen dat hij er 'gezond' uitzag. Geef het wat tijd het komt vanzelf en nog gecondoleerd met het verlies van je vader. Wat betreft de familie leg het naast je neer want het is helemaal niet gapst om jou zo te behandelen terwijl je eigenlijk net als je zussen/broers had moeten kunnen rouwen. Neem wel je tijd om verdriet te hebben want er komt anders een dag dat het ineens met zeer veel pijn binnenkomt en je niet kan begrijpen dat anderen niet net als jij zoveel verdriet hebben. Ik heb dat gevoel ook gehad enbegreep het niet totdat mijn man zei: jamaar zij zijn al 6 maanden geleden begonnen met rouwen en jij nu pas omdat je alles eerst hebt afgehandelt mbt de zaken van je vader en om ervoor te zorgen dat je moeder goed verzorgd achter bleef. Toen viel het kwartje maar je voelt je nog steeds heel alleen en in de steek gelaten. Laat de verkeerde gevoelens van je familie je niet beinvloeden maar denk idd alleen maar aan is alles gegaan zoals je vader het gehad zou willen hebben? Als je in je hart voelt dat het goed is en jij bent tevreden met hoe het is afgesloten berust daar dan in. Natuurlijk is je vader trots op je al was het maar omdat jij als jongste van het stel je hoofd erbij hebt gehouden en alles hebt geregeld terwijl de rest doelloos rondliep van verdriet. Vergeet niet dat jullie samen de liefde voor je vader maar ook het verdriet om je vader delen. En als het je echt dwars zit kan je best naar je broers/zussen toegaan en gewoon vertellen wat het met je doet. Zeg hen gewoon eerlijk dat je net zoveel verdriet hebt als hun en dat je het jammer vind dat ze zich zo gedragen terwil dit juist een tid zou moeten zijn om elkaar te steunen en goede herineringen op te halen aan je vader. Jullie krijgen het nog zwaar genoeg als je straks voor de 1e keer geconfronteerd wordt met het niet aanwezig zijn van je vader op bv een verjaardag, een trouwerij, de 1e kerstdag noem maar op. Sterkte en neem even de tijd voor jezelf, je vader laat vanzelf wel op zijn maniet blijken dat hij nog in de buurt is en op jou/jullie let. groetjes Rolleke

Pagina's: 1