Geregistreerd gebruiker Nu offline
|
Inzendingen: 10
|
Dit heb ik elders op dit forum gevonden, en vond het zo mooi dat ik er van moest huilen, en wilde het hier plaatsen zodat ik het terug kan vinden wanneer ik wil.
Het is gepubliceerd door Roosmarie.
Heel erg bedankt voor het plaatsen van dit gedicht.
Op een dag bij de regenboogbrug
Als een dier sterft dat een bijzondere band met iemand hier had,
dan gaat hij of zij naar de Regenboogbrug.
Er zijn daar weilanden en heuvels voor al onze speciale vriendjes,
zodat ze samen kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg te eten, water en zonneschijn,
onze vriendjes hebben het dus warm en comfortabel.
Alle dieren die oud of ziek waren zijn daar weer gezond en energiek,
diegene die gewond of verminkt waren zijn weer gaaf en sterk.
Precies zoals wij ze ons herinneren in onze dromen
over hoe het eens was.
De dieren zijn er tevreden en blij
er is alleen één minpuntje:
Ze missen allemaal die ene speciale vriend die is achtergebleven.....
Ze rennen en spelen samen,
maar er komt een dag waarop
er één plotseling blijft staan en in de verte kijkt.
De heldere ogen staan strak, het gespannen lijf begint te beven.
Plotseling komt dit dier los van de groep, vliegt over het groene gras,
sneller, sneller en sneller.
Je bent gezien, en als jullie elkander eindelijk treffen,
klampen jullie je aan elkander vast
in een vreugdevolle hereniging om elkaar nooit meer te verlaten.
Een blije kusjesregen over je gezicht, je handen aaien de zo geliefde kop weer
en je kijkt weer in die o zo vertrouwde ogen,
die zo lang zijn weggeweest uit je leven
maar nooit en te nimmer uit je hart.....
Samen steek je De Regenboogbrug over..........
|