Afscheid nemen, met zowel een heel kort ziektebed, onverwacht of langdurig, het blijft altijd onverwacht. En ook met een langdurig ziektebed zeg je echt niet alles wat je had willen zeggen.
En ergens zou het ook niet op dat moment hoeven, want je zegt alles tijdens het leven.
Daarnaast hebben we nog een verkeerd beeld, dat hun ons niet horen/zien/voelen. Maar hun zien ons verdriet, en vinden het heel erg, omdat hun weten dat hun alleen hun lichaam hebben verlaten, maar hun ziel is er nog gewoon. Alleen niet iedereen ziet het.
In almere zit die vrouw van het zesde zintuig bijvoorbeeld. ben haar naam kwijt.
|