Aanwezigheid van overleden vriend

Paranormaal Forum / Mediums / Contact met Overledenen / Aanwezigheid van overleden vriend

Ingezonden: 24 Nov 2017 20:51
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 19
In het topic "Voorstellen" heb ik al aangegeven dat ik de aanwezigheid van mijn overleden vriend weer opmerk. Ik zal nu proberen in een goede volgorde mijn ervaringen te delen. Mijn vriend is 24 j.l. overleden aan de gevolgen van kanker. Het was een zware strijd, waarbij hij zelfs in het UMCG heeft gelegen om een drain in zijn hoofd te krijgen. Zelf ben ik 4 nachten bij hem gebleven en toen hij eindelijk na 10 dagen weer naar huis mocht, heb ik nog 3 weken voor hem gezorgd totdat uiteindelijk zijn lichaam zo op was dat hij de strijd opgaf. In de nacht van 22 op 23 augustus heb ik gevoeld hoe hij zelf eigenlijk al zijn lichaam verliet. Ook voelde ik 2 aanwezigen achter zijn bed staan, maar tot op heden weet ik niet wie dat waren. Zijn tante denkt dat het zijn oom en opa waren, ik zelf denk dat het zijn beide grootouders zijn geweest. In de nacht van 24 op 25 augustus kwam mijn vriend 's nachts in mijn droom om mij te vertellen dat ik niet hoefde te huilen omdat het zo goed was. Hij had eindelijk geen pijn meer en voelde zich prima. Ik zelf weet weinig meer van dit gesprek maar mijn moeder (die bij me sliep) heeft me heel duidelijk horen praten. Ik geloof haar onmiddelijk omdat er in het verleden wel vaker een overleden persoon bij me is geweest waar ik gesprekken mee heb gevoerd. We hadden een flinke tijd terug een oud fietslampje die het niet meer deed in het keukenkastje gelegd onder het motto van "Daar kijken we nog wel een keer naar". De ochtend na zijn overlijden opende ik het kastje om een kluifje voor de hond te pakken. Tot mijn verbazing knipperde het lampje. Ik probeerde het uit te doen, maar het knopje werkte simpelweg niet. Iedereen heeft geprobeerd het lampje uit te doen, maar niemand kreeg het voor elkaar. Straks meer over dit fietslampje.... Een dag voor de uitvaart werd ik 's ochtends net wakker toen ik ineens mijn vriend in mijn hoofd hoorde praten. Ik had hem, mijzelf en onze 2 beste vrienden een klavertje 4 van hout gegeven. Dit omdat we deze nog alle 4 als tattoo wilden, maar door zijn ziekte dit er niet meer van is gekomen. Dit houten klavertje heb ik meegegeven in de kist. Mijn vriend zei tegen me: "Dat klavertje 4 vliegt straks in de brand. Vind je dat niet zonde?" Waarop ik hardop zei dat het niet uitmaakt omdat we allemaal een klavertje 4 hebben. In de hal hangt een spiegel waarin mijn vriend en ik elkaar altijd aan het "bespieden" waren. Stond hij in de keuken en zat ik in de kamer (of andersom) dan konden we elkaar via die spiegel zien. Ik heb een paar weken op de bank geslapen en ongeveer een week na zijn uitvaart werd ik 's ochtends wakker op de bank en keek rechtstreeks naar die spiegel. En wie staat daar naar me te lachen? Juist, mijn vriend! 5 Weken na zijn overlijden was het fietslampje net zo hard weer uitgegaan als dat-ie was aangegaan. Ik gooide het maar op 'lege batterijen'. 5 Weken zijn immers ook wel erg lang om te werken. Dat was ook precies het moment dat ik mijn vriend niet meer kon voelen. Heel verdrietig vroeg ik elke dag om een seintje, of een droom waarin hij me kon vertellen dat hij er nog steeds was. Een goede anderhalve week later werd ik s'ochtends wakker op ons bed en hoorde mijn vriend zeggen "Ik wil nog eventjes geen contact. Ik wil eerst rust." En ook al had ik daar alle begrip voor, ik voelde me intens verdrietig. Het leek of niemand hem meer vernam, behalve zijn vader die enorm ziek in het ziekenhuis lag. Hij had juist heel veel levendige dromen over zijn overleden zoon. 3 Weken terug was het nichtje van mijn vriend, waar hij een heel goede band mee had, bij mij op visite met een vriendin. Ze wilde het fietslampje laten zien. Op het moment dat ik het in haar hand leg, begint het ding weer te knipperen. Bij nadere inspectie bleek nu het knopje, wat het absoluut niet deed, weer heel erg soepel te werken. Ik zei tegen haar "Je oom heeft hem gewoon gemaakt joh." Zijn nichtje belde haar moeder op (zijn zus) en die zei: "Dit is niet gek hoor. Hij wil hiermee laten merken dat hij gelukkig is en zijn rust heeft gevonden." Ik vond en vind dit een prachtige gedachte. En na dit lampje begonnen ook weer de tekens te komen. Zo heb ik 5 dagen daarna zijn prachtige en liefdevolle aanwezigheid gevoeld toen ik op bed lag, alsof hij naast me lag. Ook deze middag voelde ik mijn vriend weer heel duidelijk in de huiskamer. Ook zijn nichtje was er weer, dit keer met een andere vriendin. De hond keek ineens naar een vast punt, precies waar mijn vriend altijd stond. Ik zei zo tegen hem: "Is baasje er?" Het koppie gaat scheef en hij staat daar zó blij te blaffen. Direct voelen wij alle 3 een soort warme deken om ons heen en een beetje bekeken. Daarna trok er iemand plagerig aan de haren van de vriendin van mijn vriends nichtje. Dat mijn vriend zich nu goed voelt, daar twijfel ik geen seconde aan. Wel ben ik nog steeds een beetje benieuwd wie die 2 zielen waren die achter zijn bed stonden. En vraag ik me soms af of ik meer had kunnen doen voor mijn vriend. Aan iedereen die dit lange verhaal wilden lezen; dank je wel! P.s: met zijn vader gaat het nu gelukkig goed.

Ingezonden: 24 Nov 2017 21:20
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 19
Oeps, ik heb "24 j.l." getypt. Dit moet 24 augustus j.l. zijn. Excuses.

Ingezonden: 27 Nov 2017 15:20
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 350
Dank je voor het delen van je prachtig, intens verhaal! Ik weet dat bij mensen die worden opgehaald er een tijd van te voren om engelen te zien zijn. Maar niet iedereen kan engelen zien. Het kijken zo naar de dood maakt het minder definitief. Alleen afscheid van het lichaam. Wil niet zeggen dat je geen verdriet mag hebben, want dat mag wel! Alleen is het geweldig om contact te blijven houden totdat jullie beiden in de hemel zijn...

Ingezonden: 28 Nov 2017 12:01
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 19
Dank je wel, Roosmarie. Het verdriet is er inderdaad wel. Ik weet dat hij het nu goed heeft en geregeld mij 'een bezoekje' brengt, maar het feit dat ik hem geen dikke knuffel kan geven maakt het inderdaad wel moeilijk. Ik zou zo een marathon lopen om hem gewoon even stevig vast te kunnen houden. Ik kan hem helaas ook (nog) niet zien, alleen voelen en 'horen'. Degene die mijn vriend hebben opgehaald, heb ik inderdaad niet kunnen zien. Het zouden best engelen geweest kunnen zijn. Ik heb alleen hun aanwezigheid gevoeld en die aanwezigheid voelde heel rustig en zelfs vertrouwd. Zijn hart heeft het daarna nog zo'n 36 uur volgehouden, maar hij zat zelf niet meer in dat lichaam. Op bepaalde momenten voelde ik hem zelfs naast me staan als ik naast zijn lichaam stond. Ook zijn nichtje (18 jaar) en neefje (14 jaar) voelden dat. En misschien dat dat ook de reden is dat zijn neefje hier niet meer durft te komen. Hun moeder is ook bekend met zielen zien en heeft die van haar overleden opa gezien in het huis waar zijn lichaam is gestorven. Ze is daar zo van geschrokken, dat ze bang was die van haar broertje ook hier in huis te zien, dat ze 12 weken heeft gewacht om hier weer op visite te komen.

Ingezonden: 02 Dec 2017 12:31
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 19
Gistermiddag is het nichtje van mijn vriend weer op visite geweest. Zij speelt elk jaar zwarte piet en ze zei dat ze een paar fantastische dagen had gehad waarbij haar overleden oom ook aanwezig was. Er was zelfs een foto van. Dus ik was meteen nieuwsgierig. Ze liet een foto zien van haar als zwarte piet en inderdaad, er staat iemand bij op die op het moment van het nemen van de foto er niet was. Haar moeder zei dat het waarschijnlijk een vingertop was van degene die de foto nam, maar dat is onmogelijk omdat het een professionele fotograaf is met dito camera en op andere foto´s was het niet zichtbaar. Daarbij had het verschijnsel ook wat meer solide moeten zijn als het daadwerkelijk een lichaamsdeel zou zijn geweest. Toen ik goed naar de foto keek, begon me op te vallen dat er een gezicht in zat. En na nog een keer kijken zag ik zelfs de oh zo bekende glimlach van mijn vriend! Het was alsof hij over de schouder van zijn nichtje meekeek naar de camera.

Ingezonden: 02 Dec 2017 13:08
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 350
Heel erg mooi

Ingezonden: 04 Jan 2018 13:01
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 19
Het is een tijdje erg rustig geweest. Maar gisteravond was 1 van onze beste vrienden op bezoek en we spraken over mijn vriend op een emotionele manier. Bovenop de televisie staat het Boeddha-beeldje dat ik van mijn vriend heb gekregen toen hij uit het UMCG kwam. Daarnaast staan 2 nep theelichtjes. Op het moment dat we spraken dat mijn vriend nu vast veel lol heeft met een vriend van mijn overbuurman, viel ineens dat beeldje van de televisie. Mijn overbuurman deed het af als een trilling die het veroorzaakte, maar dan hadden die theelichtjes ook moeten vallen. Daarbij is het beeldje in 5 maanden tijd nog nooit pardoes van de TV gevallen. Het was echt alsof iemand het eraf sloeg. Dus ik vermoed dat mijn vriend even wilde laten weten dat hij nog steeds aanwezig is.

Ingezonden: 08 Jan 2018 18:30
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 350
mooi!!!!

Pagina's: 1