Geregistreerd gebruiker Nu offline
|
Inzendingen: 9
|
Ik begrijp je. Heb al vaak geprobeerd te achterhalen wie ze is. Wat ik weet in het kort (of wat ik denk te weten):
Ze heeft in de tijd van Lemurië geleefd. Ze heeft heel heel erg lang geleefd, tot aan de tijd van Atlantis. Ze had een ruimer bewustzijn dan de moderne mens, ze sprak in de geest met anderen, ze voelde het levensgevoel van anderen alsof het het hare was en kon leven geven en nemen op energetisch niveau. Ze kon rustig haar ogen sluiten, ze voelde de energieën van alles wat leeft en alles en iedereen om haar heen, van kristallen heel in het bijzonder, ze danste indiase godendansen en begreep elke beweging in hun betekenis, alles wat ze deed was muziek en rijm, een tikje met haar nagel tegen een muur was al als een belletje, ze deed aan meditatie/levitatie, en ze was onbegrijpelijk knap, nog nooit zo iemand op aarde gezien, als en mix tussen een engel en een godin. Ze had een spierwit aura, van bijna een meter dik om zich heen, en soms leek het alsof er poedersuiker om haar heen glinsterde in de lucht om haar heen. Haar titel was 'Mono Ur', naar wat ik heb begrepen zoiets betekent als 'enigste van aarde' en haar meisjesnaam was fonetisch 'Dor-Is-Dor-El', wat ik heb begrepen betekent 'deel (of generatie) van God. Er is meer wat ik je zou kunnen vertellen, heb al veel meegemaakt met haar ondertussen.
Wat betreft of ze uit het licht komt? Nee, ze zat vast op aarde, tussen licht en donker in, het schijnt dat ik haar 'gered' heb, heb haar verdedigd voor God en aangegeven waarom zij naar de hemel zou mogen. In gebed met God met meerdere mensen lijkt dit geaccepteerd en is ze nu in het licht. Nu ja, ze lijkt nog bij mij, op de plek waar ik ben, maar begrijp dat met mijn sterven we gezamenlijk naar het licht gaan.
Diegene is bij me omdat ze van me houdt, en dat geloof ik ook wel, voel continue en soort warmte/liefde door mijn energetisch lichaam. Zij is op de plek waar ik ben in het universum, daardoor voel ik haar soms alsof ik haar ben, vroeger meer intens, nu als, dan vaak alleen haar gezicht, haar hoofd.
Ik zou eerlijk gezegd ook niet meer zonder haar kunnen, wie ze ook is en wat ze ook kan, ze geeft me echt een fijn gevoel van liefde in mijn leven. En mag met haar praten, altijd, over werkelijk alles. Zou haar ook niet willen missen.
|