Vroeger

Paranormaal Forum / Mediums / Contact met Overledenen / Vroeger

Ingezonden: 13 Jan 2009 20:01
Mariska
Ik weet niet precies waar ik dit bericht moet plaatsen maar ik denk dat ie onder deze rubriek het beste past. Toen ik een jaar of 6 was kwam ik voor zo ver ik mij kan herinneren voor het eerst in aanraking met een geest/entiteit. Ik vind het zelf een mooie ervaring en ik zou deze graag met jullie delen. Als jong meisje was ik vaak ziek. Twee keer ben ik in het ziekenhuis opgenomen geweest i.v.m. een fikse longontsteking. Het ging gewoon niet zo heel goed. Naast mijn bed stond altijd een witte schommelstoel, en in die periode zag ik daar dagelijks een oude man in zitten. Deze zei niks tegen me en deed niks anders dan daar gewoon de hele tijd zitten tot ik in slaap viel, en ’s ochtends zag ik hem dan niet meer. En de volgende avond was ie er weer. En op een dag begon vroeg ik aan mijn ouders waarom als ze mij naar bed brachten ze nooit wat zeiden tegen die meneer die in die schommelstoel zat. Waarom ze geen welterusten tegen hem zeiden. Natuurlijk vonden mijn ouders dit vreemd. Maar ik had vaak hoge koorts dus mijn ouders concludeerde dat ik ijlde. Opzich niet meer dan logisch. Maar ik had het er elke dag over. En als ze tegen me zeiden dat zij hem niet zagen werd ik erg boos, want ik was ervan overtuigd (en nu nog steeds) dat die man daar echt zat. Vaak vroegen mijn ouders hoe die meneer eruit zag en ik beschreef hem dan maar geen van beide herkende ze er iemand in. Zo ging het een tijdje door en vooral mijn moeder begon zich er steeds ongemakkelijker bij te voelen en ging toch eens wat mensen raadplegen. Doktoren zeiden dat ik vast en zeker last had van de koorts, maar mijn moeder had er geen vrede mee. Want ook als ik geen koorts had zag ik hem. Uiteindelijk is ze met me naar een paragnost geweest en die vertelde mijn moeder dat het mijn beschermengel was. Dat die daar zat omdat ik vaak ziek was. Puur ter bescherming, en dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. En ook dat ze vooral niet tegen me in moest gaan. Gewoon net doen alsof zij hem ook zag, gewoon welterusten zeggen enz.. Vanaf dat moment was het goed. Mijn moeder had er nu vrede mee en ik hoefde niet meer boos te worden omdat niemand mij meer vertelde dat ik het verzon of dat het niet waar was. Nog wel probeerde mijn moeder vaak doormiddel van mijn omschrijvingen er achter te komen wie het nou was. Maar we kwamen er niet uit. Ik werd beter, en ik zag hem steeds minder. En toen helemaal niet meer. Jaren later zat ik met mijn moeder door wat oude fotomappen te bladeren(vond ik heerlijk) ik was inmiddels een jaar of 9, zag ik ineens een foto van moeders opa, die al lang voor dat ik geboren was overleed, maar waarmee mijn moeder altijd wel een goede band had gehad zei ze. Heel enthousiast zei ik tegen mijn moeder:”Kijk mam, dat is die meneer die altijd in m’n schommelstoel zat!”. Ik ben benieuwd naar jullie reacties!

Ingezonden: 14 Jan 2009 17:03
Blanky
Sceptisch als ik ben.............. Als jij dit werkelijk op die manier hebt meegemaakt en beleefd, is het een prachtige ervaring geweest. Maar ook als het een verhaal van iemand anders is, waar jij mee aan de haal gaat, is het een mooi verhaal. Één ding is zeker: Het kan en het gebeurt vaker dan je denkt. Het komt alleen niet zo vaak voor dat de beschermengel ook keer op keer gezien wordt, maar het kan wel. Het zou nogal dom van mij zijn om te zeggen dat ik niet in die verhalen geloof, omdat ik dan ook niet in mijn eigen verhalen en ervaringen zou geloven. groetjes, Blanky

Ingezonden: 15 Jan 2009 13:28
Mariska
Het is niet het verhaal van iemand anders, het is mijn herinnering, mijn verhaal en van niemand anders

Ingezonden: 15 Jan 2009 18:03
Blanky
In dat geval is het een prachtige ervaring ! Heb je hem tot op de dag van vandaag niet meer gezien?

Ingezonden: 16 Jan 2009 09:38
Mariska
Heel af en toe als het niet zo ging

Pagina's: 1