Mijn opa

Paranormaal Forum / Ervaringen / Verschijningen / Mijn opa

Ingezonden: 01 Feb 2008 13:16
Martje
Ik wou even wat kwijt over mijn opa die 10 jaar geleden overleden was. Het was mijn eerste echte ervaring met de dood. ik snapte nog niet echt wat het was, ik was immers 9 jaar. maar ineens wist ik dat het verder ging dan de dood. in de nacht van de crematie van mijn opa was het mooi weer, een heldere nacht, en in een keer "boem" onweer,. maar dan 1 knal. Iedereen zat rechtop in bed en iedereen zei: dat was opa, een jaar erna gebeurde het precies zo en toen nog een jaar later weer. toen nooit meer. Ik ben toen bezig geweest contact te maken met mijn opa en merkte allerlei vreemde dingen. zoals flitsen bij de foto van mijn opa, en lichtbollen in mijn kamer, ik ben er erg bang van geworden, maar toch stond ik voor mijn opa open. Ik hoorde ondertussen ook allerlei baby's huilen en zag ik kinderen in hele oude kleren midden in de nacht op straat met zo wiel en er achterrennend met een stok ( zo'n spel van vroeger ) Nu ik daar toen niet meer mee bezig was voelde ik mijn opa ook niet meer. Ik heb een keer een look-a-like van mijn opa gezien, maar durfde niet te vragen of het me opa was, want hij zat vlak naast ons en keek de hele tijd naar mij. Ik kan zo uren door praten. heb zoveel meegemaakt, Ik vind het zo'n byzondere man. ik mis hem nog elke dag. en hij wist dat hij dood ging want zijn laatste woorden tegen mijn oma waren: Nou aaltje heb ik een mooi tuintje voor je gemaakt, en toen draaide hij zich om en weg was hij. en hij had een glimlach toen hij in de kist lag. Dus ik denk wel dat hij met vrede is gegaan.

Ingezonden: 03 Mrt 2009 11:19
Lieve Lente
Bijzonder Martje. En herkenbaar. Ik ben 5 jaar geleden mijn zeer dierbare opa verloren (ik was toen al wel 27)en heb hem zeer goed gekend. Zijn dood kwam onverwacht en toch ook weer niet want hij zat al jaren in een verpleeghuis en hij takelde af. Ik was aan de ene kant blij voor hem dat hij nu niet meer daar hoefde te zitten, maar anderzijds mis ik hem ontzettend. Wel heb ik vanaf het begin geweten en gevoeld dat hij niet weg is. Hij is altijd bij me en dat geeft me enorme kracht. Als ik het heel moeilijk heb komt opa in mijn dromen om me te bemoedigen. Ook voelde ik een keer dat hij naast me in de auto zat. Maar het meest bijzondere was afgelopen herfst toen ik op zijn sterfdag in de bibliotheek zat te lezen. Ik las in een boek over begrafenisrituelen en opeens dacht ik aan opa en vroeg hem in gedachten mij een teken te geven als hij er was....ik sla de bladzijde om en toen stond daar een foto van een grafsteen met zijn naam erop (achternaam die zeldzaam is, en twee eerste letters voornaam) EN de geboortedatum van mijn dochtertje eronder. Ik viel zowat van mijn stoel! Dit was zo'n groot teken dat ik nooit meer zal twijfelen. Zo is er nog wel meer gebeurd. Toeval bestaat niet. Als je er aan toe bent kun je altijd weer contact maken met je opa. Wees niet bang, geef duidelijk aan wat je wel en niet wilt. Omhul je in gedachten met wit licht en vraag dan aan je opa of hij bijvoorbeeld niet echt aan je wil verschijnen, als je dat eng vindt. Er zijn nog genoeg andere manieren om jou te laten weten dat hij er is. Dat ga je dan vanzelf merken. Je weet het diep van binnen als het zo is. Heel bijzonder. Die look a like is ook erg frappant. Was dat wel een echt mens? Of denk je dat het een verschijning was? Waarwas het precies? Ik hoop dat je wat aan mijn reactie hebt, en dat je in de toekomst weer contact met hem krijgt. Weet wel dat hij altijd bij je is, ook al zoek je zelf geen bewust contact. Hij is waarschijnlijk een van je beschermengelen.

Pagina's: 1