»Gebruikersnaam: »Wachtwoord:   Gegevens onthouden? 
Ingezonden:  14 Okt 2012 14:49
Hayhay,

ik ben een meisje van 16 jaar en ik heb nu een aantal rare dingen meegemaakt.

Het begon toen ik op mijn 11e ging verhuizen. Ik kwam het huis binnen en het eerste wat ik zei was: 'mama, er zit hier iets, het voelt niet goed.' Hier werd natuurlijk boos op gereageerd en ik heb er verder niets meer over gezegd. Na een tijdje (ik weet niet meer precies hoe lang) begonnen er (een paar keer per week) dingen in mijn kamer te vallen. Eerst was het een tijdschrift wat van mijn bureau afviel. Dit gebeurde zo'n 3x en toen begon het me op te vallen. Op een avond had ik mijn borstel midden op mijn wastafel gelegd, zodat hij er onmogelijk af kon vallen. Maar na een tijdje in bed gelegen te hebben viel mijn borstel van mijn wastafel en 's ochtends lag hij nog steeds op de grond. Dit gebeurde op een gegeven moment bijna elke nacht. Ik durfde niet meer op mijn kamer te slapen en ook mijn ouders was het opgevallen. Mijn vader is toen op mijn kamer gaan slapen waarbij er niets meer gebeurde. Op het moment dat ik weer terug ging begon het weer van voor af aan. Ik heb toen gevraagd of het weg wilde gaan en me met rust wilde laten en dat werkte. Maar na een maand kwam het weer terug. Toen zijn we gelukkig verhuisd, mede door andere omstandigheden en heb ik daar geen last meer van gehad.

Op mijn 12e kampeerde ik samen met een vriendin op een donker veldje. We moesten naar de wc en liepen met een zaklamp naar het verlichte toilethok op datzelfde veld. Toen we terug wilden lopen stonden we opeens allebei op hetzelfde moment stil. Er kwam langzaam een witte waas voorbij op 20 cm van ons gezicht, en verdween achter een boom. we keken elkaar aan en zeiden tegelijk: ''zag jij dat ook?'' we waren doodsbang en zijn terug naar de tent gerend. Het kan onmogelijk mist zijn geweest want de lucht was helemaal helder.

Sindsdien ben ik onwijs bang in het donker. Ik voel namelijk 'aanwezigheden' lijkt het wel. Ik voel dan dat er 1 of meerdere dingen naar mij kijken en ik kan precies aanwijzen waar ze zijn, maar ik kan ze niet zien. Ik heb het dan erg benauwd en heb het gevoel dat ze heel dicht bij me zijn maar zodra ik mijn ogen open doe zie ik niks meer. Ook heb ik een vriendin die ook dit soort dingen heeft meegemaakt, en soms voel ik een aanwezigheid en dan zegt zij opeens van: ''er zit hier iets, daar in de hoek''. En dat is dan precies wat ik ook voelde, zo eng. Ik durf niet meer alleen door het donker en kan heel slecht slapen!

Nou vraag ik me af,
wat of wie is dit en hoe kan ik er een fijn gevoel bij krijgen en het laten rusten in plaats van bang te zijn?

liefs,
denkmeisje.
Ingezonden:  14 Okt 2012 17:01
Gewoon niet te veel mee bezig zijn en je leven laten leven - en ik hoop dat je er wat aan hebt
gelukkig was je samen met haar - zo zie je maar dat je op een donker veld beter niet alleen kan zijn je weet maar nooit - het kan ook iemand zijn die je begluurd of het kan zijn dat het paranormaal iets aanwezig is.

tevreden ?
Ingezonden:  14 Okt 2012 17:49
Ik weet eigenlijk vrijwel zeker dat het niet iemand is die me begluurt aangezien ik het ook heel vaak heb in ruimtes waar geen ramen zijn. (bijvoorbeeld in mijn slaapkamer met de gordijnen dicht)

''je leven laten leven'' lijkt makkelijk, maar ik voel me echt continue onrustig en hoe vaak ik ook tegen mezelf zeg er gebeurd niets, de angst blijft.

wat mij heel fijn lijkt is om (met behulp van een meer 'ervaren' iemand?) de geesten of wat het ook zijn te ervaren en voelen dat het goed is zodat ik het ook echt kan proberen een plekje te geven. want het gevoel dat er ''iets'' is zal waarschijnlijk niet weg gaan..

of denk ik nu helemaal verkeerd?
Ingezonden:  14 Okt 2012 18:38
Je hoeft inderdaad niet bang te zijn. Gelang je geen angst toont doen ze je niks. Veel mensen zijn er bang voor doordat het onbekend is en door de onzin die horror/thriller films je aansmeren.

Dat er dingen vallen is puur om aandacht, door weg te sturen weten ze dat jij ze niet kan helpen. Je kan tevens je gids of god om engelen vragen die ze weg houden tot jij er zelf klaar voor bent.

Probeer eens te mediteren om meer in balans met jezelf te zijn. Je zal dan merken dat wanneer het mediteren goed lukt je er makkelijker mee om kan gaan.
Ingezonden:  14 Okt 2012 19:18
dus als je zegt dat ze je met rust moeten laten dan doen ze dat gewoon? en hoe weet ik dat mijn gids luistert en er ook voor mij is?

zou hij bijvoorbeeld een teken kunnen geven of een warm gevoel van liefde?

ik heb wel eens gelezen dat je dan een soort lichtbal om je heen moet vormen, zodat ze niet bij je kunnen zeg maar. maar hoe doe ik dat?

sorry voor alle vragen maar ik ben die angst nu echt wel zat na al die jaren..
Ingezonden:  14 Okt 2012 19:21
ik zou bijvoorbeeld best graag kunnen praten/communiceren met mijn gids zodat ik altijd een veilig gevoel heb!
Ingezonden:  15 Okt 2012 00:36
Die lichtbal is ook wel een lichtschild, zie de topic schilden.

Iedereen heeft gidsen, praat en zij zullen je horen, of ze antwoorden en of je het kan horen kan ik niet zo zeggen, sta er iig voor open.
Ingezonden:  18 Okt 2012 14:27
Lief bang Denkmeisje,

Dat zijn geen leuke ervaringen die je hebt gehad. Als je hier nog niet zo bekend mee bent kan het verplaatsen van materie door deze energieën je makkelijk schrik aanjagen. Dat begrijp ik wel en is ook heel herkenbaar. Besef dat jij ten alle tijde beslist of zij daar mogen blijven of niet. Je gaf zelf al aan dat deze niet goed voelde in het huis. Door je bang te laten maken voed je deze energie. Het hoeven niet eens perse 'negatieve' entiteiten te zijn. Vaak zijn het zielen die het licht niet kunnen vinden en daardoor geïrriteerd of zelfs verbitterd zijn en daardoor streken uithalen bij hen die daar gevoelig voor zijn. Echter soms proberen ze ook je aandacht te trekken om geholpen te worden.

Je kan inderdaad een schild om je heen visualiseren, jezelf in dat licht zetten, een soort lichtbal inderdaad. Denk/zeg daarbij dat alles wat niet bij jou hoort, ook niet bij jou kan komen en de rest wel. Daarbij kun je ook een soort knopje visualiseren betreffende je helderheid. Je hebt niet altijd zin om dingen te zien/voelen/ervaren etc. Dan druk je het knopje 'uit'. Dit is vooral handig zodat je niet overal van deze ervaringen tegen het lijf loopt. Voor mij bijvoorbeeld handig tijdens het reizen zodat niet alles van anderen bij mij door, of binnen komt.

Als je dan nog voelt dat er iets bij je wilt komen, wat niet prettig aan voelt voor jou, kan je deze energie naar het licht verwijzen. Dit kun je ook gevoelsmatig doen met je gids(en). Zij kunnen je helpen deze energie naar het licht te geleiden zodat deze jouw aandacht niet meer hoeft te hebben en zijn rust mag pakken, en zo jij ook.

Zelf sta ik dagelijks in contact met de gidsenwereld en leg ook contact met de gidsen van anderen. Ik breng dan boodschappen over van de gidsen van een ander. Wat je kan doen, dat is een simpele oefening, is rustig zitten en vragen naar je gids(en), om zich kenbaar te maken aan jou. Iedere gids kan op een andere manier contact maken, dus je hoort misschien geen stem. Het kan ook een gevoel zijn van binnen, of het voelen van een zachte en liefdevolle aanwezigheid in je kamer. Als je niet direct een teken ontvangt kun je het later nog eens proberen, openstaan voor gidsencontact is niet voor iedereen even gemakkelijk. Maar je zult zien dat je gids(en) jou wil laten ervaren dat ze er zijn voor jou.

Wat je nog meer kan doen is pen en papier pakken en vragen naar de naam, als dat makkelijker is voor jou. Gidsen hebben vaak een naam omdat het voor ons herkenbaar en vertrouwd werkt. Vraag naar de naam en let op wat je hoort/denkt/voelt/ervaart. Dit is de ingeving van je gids. Twijfel niet aan jezelf of je dit goed of niet hebt doorgekregen, en of het niet uit jezelf komt. Ook leuk is om daarna de betekenis ervan op te zoeken, deze sluit meestal ook erg mooi aan en heeft vaak nog een goede boodschap.

Heel veel sterkte en succes, en heb je nog vragen, stel ze gerust. Te veel vragen bestaan niet, dus daar hoef je geen sorry voor te zeggen.

In licht en liefde,

Aurelia