Ik was al langere tijd spiritueel bezig toen ik een keer een lezing kon bijwonen van Hans Stolp. ZIjn verhaal sprak me aan. Hij begeleidde terminale kinderen in het ziekenhuis vanuit zijn domineeschap.
De kinderen vertelde hem de verhalen van de witte personen. Hij geloofde toen helemaal niet dat er meer bestond, maar doordat hij er door de kinderen steeds meer mee werd geconfronteerd, kwam hij er mee in aanraking. hij heeft ook meerdere boeken geschreven, zeker een aanrader om te lezen.
Maar ik dwaal af. De lezing vond ik saai. Totdat ik een paar maanden later bij een zieke buurvrouw kwam. Hier zag/voelde ik 2 witte figuren bij staan. @ weken later kwam ze te overlijden.
Sinds die tijd zie ik ze vaak bij terminale mensen. maar daar bleef het niet bij. toen we twee jaar later een begrafenis hadden van iemand, zag ik bij het open graf, een engel in volle ornaat staan. Prachtig mooi.
En deze ervaring werd ook door iemand gedeeld die daar ook was, kwamen we later achter.
De engelen kwamen steeds vaker in mijn leven. en gelukkig niet alleen meer bij de dood.
Ik kan ze soms zien in de wolken, en ja soms ook hun energie vastleggen, maar dan zie je niet echt orbs, maar wel vlekken die er in het echt niet waren (zonder flits met schone lens). Vaak staan ze bij mij op foto's over bijvoorbeeld een boswandeling of avondvierdaagse.
Ik wil ze niet perse vastleggen, geen behoefte aan eigenlijk.
Door tegen ze te praten maak je steeds beter contact. En soms lijkt het even alsof ze er niet zijn, maar als je spontaan een veer ziet, dan is het een groet van hun.
|