Geregistreerd gebruiker Nu offline
|
Inzendingen: 8
|
Lieve allemaal,
Mijn naam is Iris Konijnenburg, ik ben 17 jaar en student dierverzorging.
Ik weet niet goed waar ik moet beginnen, dus ik ga gewoon schrijven en zie wel waar ik uit kom.
Afgelopen september heeft een studie maatje van mij zelf moord gepleegd, ze is door schoonmakers op het schooltoilet gevonden. Ik weet dat ze depressief was, en regelmatig angst aanvallen had.
Ze liep regelmatig huilend het lokaal uit, op het moment dat ik er voor haar wilde zijn, werd ik op afstand gehouden.
We zijn nu bijna 3 maanden verder en ik heb nog steeds veel moeite met deze gebeurtenis.
Ik zit nog steeds vol vragen van
-waarom is dit gebeurd?
-zijn wij echt zo blind geweest of liet ze haar toestand nauwelijks aan ons zien?
-als we hadden gezien hoe ver ze was, hadden we haar dan nog kunnen redden?
Ondanks dat het moeilijk is en blijft ervaar ik haar nog steeds op school.
Ik zie haar spirit regelmatig en ik hoor haar stem, ze voelt voor mij beangstigend ik word er enorm zenuwachtig van, en ik wil eigenlijk alleen maar weg rennen, ik denk dat, dat haar gevoel is maar het kan ook zomaar mijn eigen gevoel zijn.
(Nu ik dit allemaal schrijf, lijkt er wel een baksteen aan mijn hart te hangen en mijn ogen prikken van moeheid en emotie)
Naast dat ik haar nog steeds hoor en zie, gaan er op school zomaar deuren open en zijn er wind vlagen die er nooit waren. Ik weet dat ik niet bang voor haar hoef te zijn, ze was zo goed en zou niemand expres kwaad doen.
Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik wil haar helpen, om haar rust te vinden maar ik durf dit niet.
Kan iemand mij advies geven, of mij helpen?
Ik ben jullie nu al dankbaar,
Groetjes Iris
|