Oude vrouw sprak me aan...en verdween!

Paranormaal Forum / Ervaringen / Overige Ervaringen / Oude vrouw sprak me aan...en verdween!

Ingezonden: 20 Mei 2009 12:17
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Paasweekend, 2 jaar terug! Ik kom er nu pas mee naar buiten omdat mijn leven sindsdien er totaal anders uitziet! Ik kan en doe dingen die voor mij nieuw zijn, maar ze voelen als heel normaal aan! De zaterdag van het paasweekend ga ik rond de middag naar het grootwarenhuis GB. Na het verlaten van de kassa, plaats ik me in een soort sas om mijn boodschappen over te laden in herbruikbare zakken. Plots staat er een oude vrouw naast me, ze wou me haar plantje geven welke trouwens alle klanten kregen aan de kassa (soort vetplantje met kleine gele bloemetjes). Ik zei tegen haar, maar neen mevrouw dat is uw plantje, neem het mee en plaats het ergens in huis. (Iedere klant had die dag een soort vetplantje gekregen voor Pasen.) Ze zei dat ze niets kon doen met het plantje en toen ik haar bedankte zei ze dat dat niet hoefde en daarna begon ze te praten zonder dat ik er eigenlijk veel konden tussenbrengen. Ik stond daar maar te luisteren en wist eigenlijk niet wat me overkwam, ik vond zelfs dat ze me een beetje tegenhield om weg te gaan zodat ze verder kon vertellen. Ze zei dat ze me al een tijdje volgde en dat ik een Goddelijk ben, ja zegt ze met uw blonde krullen (raar uitgedrukt). Wat toen volgde is een verhaal dat me aan de grond nagelde, ze had het over een rare wereld, een put waar ze ingevallen was maar niet verdronken? Ze was getrouwd geweest en had 2 kinderen welke ze nog had kunnen redden, ze had ze ergens kunnen tussenschuiven zodat ze gered waren? Ze vertelde dat alles wat we zien er eigenlijk niet is en dat het rollenpatroon van vader en moeder eigenlijk niet bestaat. Ze zei dat ze slechte dingen gedaan had maar vertelde niet echt wat. Ze moest naar een zogezegde school waar er andere kinderen zaten maar die er eigenlijk niet waren, ze heeft kinderen uit stof zien komen. De bomen konden gezichten aannemen. Ze zij ook "ze kunnen alle vormen aannemen". Ergens vind ik het een beetje een eng verhaal. Toen iknaar buiten gingen zei ze dat ik naar een betere plek gingen dan zij. Ik zag haar tussen 2 wagens gaan en het leek net alsof ze een sleutel in het sleutelgat wou steken en toen leek het erop dat ze viel, amper twee auto's weg. Ik heb die vrouw gewoon gewoon zien verdwijnen de grond in, en het rare was dat er in die auto ... plots twee kinderen een jongen en een meisje naar me lachten, heel vriendelijk. Ik heb me zelfs al afgevraagd of zei toen niet één van die twee kinderen was. Ze had wel een luide stem maar soms had ik ook de indruk dat de mensen alleen maar mij zagen staan en niet die vrouw. Wat me opviel is dat ze het veel had over dingen die uit het niets kwamen. Ik zie die vrouw nog alle dagen voor mijn ogen en ook de jongen in de auto (ik probeer daar niet aan te denken, ma ze zijn er gewoon) De vrouw had kort grijs haar, zeer witte huid met heel veel rimpels, haar kleren hadden een muffe geur alsof ze uit een vochtige ruimte kwamen.. Dit is het zowat ingekort... Mijn achtergrond, ik ben een realist, ik relativeer wat maar kan, ik bestudeer al ruim 20 jaar het Boeddhisme, geef meditatie lessen, heb allerlei proeven ondergaan in kloosters van Frankrijk tot Valencia. Ik help zieke mensen enz...mijn leven is helpen, altijd maar anderen helpen en dit met mijn volle overtuiging. Het rare verhaal is moeilijk te plaatsen, ik ga er van uit dat dit het teken moet zijn dat ik goed bezig ben... O ja, ik heb gelukkig een getuige van dit alles, ook de getuige haar geschreven verhaal. Maar het rare is, die getuige wil er totaal niks meer met te maken hebben....ze wil alles gewoon vergeten. Ik vraag niet wie me kan helpen, mijn verhaal hier plaatsen heeft mij ergens al voldoening. Rudy Voor meer info

Ingezonden: 20 Mei 2009 12:43
Core
Ik voel pijn steken in mijn linker schouder. Van jouw kant. Door jouw verhaal te lezen krijg ik een snelle indruk van wat je leven inhoud...de levensfase waar je in zit: Alles komt en gaat, maar blijft onze eigen waarheid. Onze groei is niks als de doeken vallen. We zoeken balans in het leven. Want door balans kunnen we rust en vrede vinden. Dat is wat je uitstraalt vanuit je tekst. Mijn gevoel zegt dat je contact hebt gemaakt met zielen die je kent uit vorige levens die in hun levens zijn blijven hangen. Die vorige levens ben jij voorbij gegaan maar daarvan komt veel terug nu je dit contact hebt gehad. Als je wilt kan ik je een goeie reading geven, maar dan moet ik een foto van je hebben. Zou je mij er een kunnen mailen? Dan geef ik de reading ook per mail. Je vind me email adres als je boven mijn bericht op me naam klikt. Greets, Robbert.

Ingezonden: 21 Mei 2009 17:46
sammy23
Mooi verhaal,maar wel eng bbbrrrr..

Ingezonden: 21 Mei 2009 18:54
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Het is inderdaad een facinerend verhaal, eigenlijk ken ik het verhaal al een kleine 20 jaar. Ik bestudeer al lang het Boeddhisme, ook zij schrijven ergens een gelijklopend verhaal, De geest bestaat niet op zichzelf. Het lichaam bestaat niet op zichzelf. De kern van het ene is, als je goed kijkt, al het andere.Zo kun je naar alles in de werkelijkheid kijken en ook naar jezelf. Echt jezelf zijn in het boeddhisme, is zien dat je niet zelf bent, maar een wonderlijk samenspel van allerlei elementen in het universum.” De Upanishaden, De Bhagavad~Gita behoren tot de oudste geschriften....wat daar te lezen valt is pure kwantumfysica. De ontmoeting met die oude vrouw voelt voor mij erg positief aan, geen enkel moment tot op heden heb ik me er slecht bij gevoeld. Ik zie wel heel klaar dat jongetje zijn gezicht voor mij, hij lachte heel vredig, ergens stelde hij me gerust, het was ook een afleiding om te vergeten hoe die vrouw verdween... Soms denk ik dat er een nieuwe boodschap komt, en dat ik moet uitkijken naar dat jongetje! Maar niks aan het hele voorval blijft me kwellen, het maakt me dus ergens vredig. Ik weet zeker dat er in de wereld nog dergelijke gevallen zijn.

Ingezonden: 22 Mei 2009 15:47
Geregistreerd gebruiker	Inzendingen:
Hey Rudy, Het lijkt wel de grootmoeder van die kindjes die verdronken is maar het niet beseft dat ze niet meer in een lichaam woont. Is wel een prachtige ervaring. Toen ik 7 was zag ik zo mijn groot vader boven aan de trap staan hij glimlachte en knipoogde naar me. Er werd niet gesproken. Tot op heden heb ik ook nog steeds een heerlijk gevoel bij het voorval. Er is altijd een reden als we iets mee maken. Heb je nu nog steeds die gezichten of is het vermindert? Wel heel knap met jou wil ik wel eens uitvoeriger in gesprek gaan. Geheel vrijblijvend zoek ik nog een reisgezel voor in augustus het aanbod vind je hier spiritueelbalireis.info liefdevolle groetjes Tom

Pagina's: 1