Beste allemaal,
Ik heb een paar jaar geleden een heel vreemde ervaring gehad. Ik heb het toen opgeschreven en zal het nu aan jullie voorleggen.
Wat is er gebeurd?
In de nacht van vrijdag 15 september op zaterdag 16 september 2005 sliep ik in de studeerkamer beneden in verband met mijn verkoudheid en daardoor gesnurk.
Op een gegeven moment sliep ik en had een akelige droom. Het einde daarvan was dat iemand overleden was en ik een gordijun open deed en een schim zag staan van een persoon in donkere kleding.
Ik schrok er wakker van en deed mijn ogen wijd open. Toen ik ze weer dicht deed, zag ik in het donker van mijn oogleden een witte stip die plotseling groter en groter werd en ineens stond ik in een helder verlichtte kamer. Zo helder verlicht als zonneschijn. Het leek wel een beetje op onze eigen eetkamer.
In een hoek links bij het raam zag ik een zwarte schim staan met een zwarte heksenhoed op. Zo één met een hele brede rand en een punt die rechtop stond. Verder zag ik niets van die persoon, alleen dat hij of zij helemaal donker gekleed was.
Ik deed mijn ogen van schrik open want ik sliep niet, maar het beeld bleef en de persoon kwam naar mij toegelopen. Niet echt gelopen maar het beeld verplaatste zich. Eerst stond de persoon nog in de hoek en daarna beeldje voor beeldje kwam het naar mij toe. wel snel. Ik kan het heel moeilijk uitleggen. ik hoop dat jullie het zo snappen.
toen de persoon bij mij was maakte het een hakbeweging, alsof het op iets of iemand inhakte, ik zag niet wie of wat. Vervolgens kwam het op mij af alsof ik op de grond lag en boog over mij heen zo dicht dat het even donker zag door die hoed en daarna beeldje voor beeldje liep het weg.
Hoe ik ook mijn ogen dichtdeed of open het maakte niet uit. Het beeld was er gewoon. Op mijn netvlies gebrand en zelfs zo dat ik die persoon tegelijkertijd in de hoek zag staan en naar mij toe zag komen en alleen als hij/zij over mij heen boog was het even donker en daarna liep hij of zij weer weg. Om vervolgens weer terug te komen, die hakbeweging te maken en naar mij toe te komen en weer weg te gaan. Dit bleef eindeloos doorgaan. Ik raakte min of meer in paniek. Het zweet gutste van mij af en ik was bijna van plan om naar boven te gaan, maar ik durfde mij niet te bewegen!
Plotseling werd het beeld minder scherp en verdween heel langzaam. Maar het heeft nog uren geduurd in mijn ogen voordat het weg was en als ik eraan dacht, kwam het vaag weer terug.
Daarna ben ik kennelijk weer in slaap gevallen en wakker geworden met een ontzettend stijve nek. Ik vond alles heel beangstigend.
Een vriendin van mij dacht aan magere hein, maar die heeft een zeis en een kap op en zij dacht even dat er iemand in mijn naaste omgeving zou overlijden, maar dat was niet zo.
Weten jullie iets meer.
Heb je er nog vragen over stel ze gerust, groeten.
|