Lieve Witte Duif en Peter,
De bovenstaande berichten vallen me koud op m'n dak...
Feit is dat ik al jarenlang kwakkel met angsten;
al vanaf mijn 2e jaar ofzo, eigenlijk.
Ergens heb ik echter altijd het gevoel gehad,
dat dit mede voortkwam uit het paranormale.
Maar op het moment dat ik me daar mee bezig wilde houden,
werd ik altijd wel teruggefloten door iemand uit de omgeving.
Of omdat het te zweverig zou zijn, of juist geváárlijk, enz.
Erg frustrerend.
Mijn moeder is paranormaal begaafd,
maar heeft er nooit iets mee gedaan.
Vooral in dromen uit er zich bij haar veel,
maar ook zij hoort voetstappen en dergelijke;
terwijl er dan verder niemand thuis is.
't Lijkt ook wel of zij 't bij mij altijd een beetje af heeft geweerd.
Wij lijken, innerlijk, namelijk ongelofelijk veel op elkaar.
En aangezien zij weet dat ik een hypersensitief persoon ben,
heeft ze het bij mij altijd afgeketst.
Dat weet ik instinctmatig.
Omdat ze bang was voor wat ik te zien/horen/voelen zou krijgen,
en bang was dat ik daar onderdoor zou gaan.
Op het moment dat ik nu typ,
lopen er ineens tranen over m'n wangen.
Ik realiseer me nu dat ik rondloop met de angst van m'n moeder.
Niet direct haar angst (alhoewel; ook een beetje), maar met name de angst die ze had voor mij, zeg maar.
Daarom voel ik me door de laatste berichten van Peter een beetje gekwetst,
alhoewel dat totaal niet zijn bedoeling is.
Maar ik wéét dat de tijd is gekomen om er wat mee te doen; alles wijst erop.
En met name de berichten van Witte Duif gisteren,
ontketenden een gewéldig gevoel in mij;
de puzzelstukjes begonnen op zijn plaats te vallen.
Juist door haar berichten, bouw ik kracht- en vertrouwen op.
Dit klinkt waarschijnlijk erg zweverig (en dat ben ik dus eigenlijk helemaal niet),
maar ik voelde me met elk bericht van Witte Duif 'groeien' (ik denk dat zij wel weet hoe ik het voel).
Vooral ook door hoe mijn vader er gisteren op reageerde,
weet ik dat 'dit' het teken is om er mee aan de slag te gaan.
Hij houdt normaliter namelijk totaal niet van paranormale zaken,
maar door de berichten van Witte Duif,
raakte zelfs hij ontroerd en kon niet anders dan zeggen dat er echt iets moest zijn!
Dat zegt voor mij genoeg.
En natuurlijk moet ik door mijn angst;
dat weet ik als geen ander.
Maar daar ben ik hier op het forum juist aan begonnen.
Ik wachtte bijvoorbeeld steeds tot ook mijn man naar boven ging, alvorens ik zelf durfde te gaan,
maar sinds twee dagen ga ik zelf al eerder naar boven.
En ja, ik zweet nog peentjes, maar ik ga het wel aan.
't Klinkt belachelijk, waarschijnlijk, maar voor mij is dat al een grote stap!
Ik heb van een bekend paragnost gisterenavond ook nog een heleboel informatie gehad.
Heel bijzonder; en ik weet dat het klopt.
Witte Duif sluit daar op/bij aan.
Maar aangezien mijn hoofd tolt van alle informatie die ik binnen krijg,
maar meer nog van het geweldige gevoel dat het met zich meebrengt,
heb ik deze hulp juíst nodig; ik weet namelijk niet waar ik moet beginnen.
Enfin; ik hoop dat mijn verhaal enigszins te begrijpen is.
Witte Duif, ik ben ook heel benieuwd naar de dingen die je niet op het forum wilde zetten.
Ik hoop dat je me die wellicht privé toe zou willen mailen?
cathelijne@schrijft.nl
Héél erg bedankt voor alles weer!
Liefs,
Cathelijne
|