Hallo! En... Help!

Paranormaal Forum / Ervaringen / Overige Ervaringen / Hallo! En... Help!

Ingezonden: 08 Okt 2009 15:20
MamaCaat
Goedemiddag allemaal! Ik heb me zojuist geregistreerd op dit forum, en kom meteen even m'n verhaal doen, aangezien ik ontzettend bang ben, op het moment. Dus hierbij mijn verhaal: Door de jaren heen is het hier in huis al een aantal keren voorgekomen dat ik de voordeur dicht hoorde slaan. Ik dacht dan dat mijn vriend thuiskwam. Ook de (toen nog beide) honden reageerden daar op, door hyper bij de kamerdeur te gaan staan. Anders zou ik achteraf echt gedacht hebben, dat ik het me ingebeeld had! Enfin, die deur sloeg dan dus dicht, maar vervolgens bleek er niemand te zijn... Ook bij mijn ouders thuis gebeurde dit wel eens. Nog steeds wel. Maar afgelopen zaterdagnacht is er iets gebeurd wat me helemáál bang heeft gemaakt. Door bezoek was het laat geworden; ik ging rond 0:15/0:30 uur naar bed. Mijn (inmiddels) man bleef nog even beneden. Zoals altijd ging ik nog even (in het bijna-donker) bij mijn zoontjes kijken. Toen ik bij mijn oudste zoontje stond, hoorde ik beneden in de keuken gerommel, vervolgens de keukendeur naar de gang zachtjes dichtgaan, en niet veel later harde voetstappen op de trap. Ik dacht natuurlijk dat het mijn man was en vond dat hij wel érg luidruchtig de trap op kwam. Iets halverwege de trap stopte het echter, en dacht ik dat hij het laatste stukje gelukkig stil deed. Vervolgens wachtte ik op het geluid van het traphekje; maar niks. Toen ik vervolgens een stap naar achteren deed om op de gang te kijken, was ook daar niks te zien. Ik liep dus naar beneden, en daar bleek mijn man gewoon in slaap te zijn gevallen voor de tv!!! En nu ben ik dus nog veel banger als dat ik normaal altijd hierboven al was... Ik weet 100% zeker dat ik het me niét heb ingebeeld; echt niet. Die voetstappen waren zó hard; ik stond echt letterlijk te wachten totdat mijn man boven zou zijn... Het houdt me bijna 24/7 bezig. Van kleins af aan ben ik al gefascineerd door het paranormale. 't Tegenstrijdige is echter, dat ik het aan de ene kant dus superfascinerend vind en aan de andere kant ben ik er doodsbang voor. Door bepaalde dingen die ik heb meegemaakt, ben ik er ook van overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde. Ook weet ik van mezelf dat ik extreem gevoelig ben. Maar om nou te zeggen dat ik paranormaal begaafd ben; dat weet ik nog zo net niet. Echter, er lijkt de laatste tijd 'iets' in mij te gebeuren. Het paranormale heeft me veel meer dan normaal in zijn greep, zeg maar. M'n hele leven kamp ik al met extreme angsten. O.a. een 'aangeboren angststoornis', bleek uit de diverse onderzoeken. Maar ik vraag me ook al heel lang bij tijd en wijlen af, of ik het misschien in de paranormale wereld zou moeten zoeken. Zo hebben een aantal paranormaal begaafde mensen die elkaar niét kenden, afzonderlijk van elkaar hetzelfde tegen mij gezegd. En wel dat die angsten een soort van 'proef' waren; dat als ik die zou doorstaan, ik gaves zou creeeren om andere mensen te helpen. Heel typisch. Ook een oud-Pastoor die paranormaal begaafd is, heeft ooit iets soortgelijks tegen mij gezegd. Nog wat andere punten die wellicht van belang zijn: - Ik weet 100% zeker dat wat jaren geleden één van mijn overleden oma's regelmatig om me heen was. 1 x heeft zij zelfs iets aan me doorgegeven wat ik totaal niet kon plaatsen en van haar aan mijn moeder moest doorgeven. Die was stomverbaasd toen ik het haar vertelde; ik had het zelf namelijk niet kunnen weten. Zien deed ik haar niet; ik 'voelde' dan gewoon dat ze er was. -Ik voel regelmatig koude wind/tocht om me heen, terwijl dan alle ramen/deuren gesloten zijn. -Zeer regelmatig het gevoel dat er iets/iemand om me heen is. Ik weet gewoon niet wat ik er mee moet. Wel zegt m'n gevoel dat ik er voorzichtig mee moet omgaan. Vandaar dat ik hier ook gepost heb. Ik hoop dat ik hier wellicht wat info/tips kan krijgen. Wat weken terug heb ik wierookstokjes van Salie gekocht, omdat ik gelezen had dat je met Salie geesten/entiteiten mee kunt verdrijven. Maar ik weet uiteraard niet precies hoé, en daarbij ben ik ook heel bang dat ik het dan erger zal maken... Wat moet/kan ik hiermee, zonder het erger te maken? Ik hoop dat ik snel antwoord krijg, want ik durf nog maar amper naar boven in mijn eigen huis...

Ingezonden: 08 Okt 2009 19:02
jeroentjekooltje
je moet gewoon met die wierook vragen of de geesten weg kunnen gaan (je moet natuurlijk niet vergeten dat het gewoon mens waren/zijn)

Ingezonden: 08 Okt 2009 22:04
MamaCaat
Hai Jeroen, Bedankt voor je snelle reactie! Ja, daar moet ik me dan inderdaad maar aan gaan wagen, ben ik bang... Maar dat durf ik bijna niet, omdat ik dan voor mezelf écht toegeef dat er iets aan de hand is; snap je? En dan ga ik er echt de confrontatie mee aan, en ik ben keibang voor wat er kan gebeuren... Ndusss...

Ingezonden: 09 Okt 2009 07:10
zon
Hallo Mamacaat, Probeer het eens heel nuchter te bekijken en je niet door je angst te laten meeslepen. Een voorbeeld: Vroeger toen de telefoon was uitgevonden, durfde sommige mensen niet eens de hoorn van de haak te nemen, want ze hoorden dan stemmen, maar zagen niemand, doodeng voor ze. Bedenk dat jij momenteel in diezelfde fase zit. Je weet dat er meer om je heen is, maar..... je ziet het niet.( doodeng dus ) Uit je berichten begrijp ik dat je als kind je oma had die langs kwam en dat aanvaarde je gewoon. Ik denk omdat je voelde dat het goed was en niet eng. Soms zijn mensen nog niet krachtig genoeg om contact te maken, als ze zijn over gegaan. Ook dat is een leer proces voor ze. Wat hun lukt is wat jij nu voelt en hoort, dat is het begin. Probeer je angst uit je weg te laten vloeien en voel dan of die persoon goed aanvoelt.( Warm of veilig gevoel ) Als jij extreem gevoelig bent, dan kun je voelen of het goed of fout is. Bij fout, praat gewoon of dat je die persoon kunt zien ( telefoon) ze horen jou wel, en vraag of die weg wilt gaan, omdat dit jouw huis is en je niet wilt dat hij/zij daar komt. Bij een goed gevoel: ook dan kun je gewoon praten en vertellen dat je nog niet zo ver bent dat je begrijpt wat ze willen, dat je het eng vind, de wijze hoe ze contact met je proberen te maken. Dit alles is natuurlijk doodeng ( denk aan die telefoon) maar op den duur wen je eraan en vind je het normaal. Ik hoop voor je, dat jij je angst een beetje van je af kunt zetten, zodat je aan deze volgende fase van je leven kunt beginnen, die heel interessant en mooi kan zijn. Lieve groet van zon

Ingezonden: 09 Okt 2009 07:56
MamaCaat
Lieve Zon, Heel hartelijk bedankt voor je mooie, heldere bericht! 't Klinkt op deze manier heel logisch. Maar inderdaad; 't blíjft eng... Voor wat betreft mijn oma; dat was niet als klein kind, maar een kleine 5 jaar geleden. Vooral nadat mijn oudste zoontje geboren was. Dat zou namelijk haar eerste achterkleinkind geweest zijn, en ik had het idee dat ze graag naar hem kwam kijken. Ik 'wist' dan op bepaalde momenten dat ze er was. Zien deed ik haar niet, maar ik voelde haar heel duidelijk. En ik wist gewoon dat het die oma was. Maar zij kwam overdag en dan vind ik het niet (zo) eng. Nu heb ik haar al een hele tijd niet meer gevoeld. Maar er is ook heel veel gaande (aan ziekte) aan haar kant van de familie, dus het is logisch dat ze nu waakt over haar eigen kinderen en niet meer hier is. Mijn angst is vooral het donker- en de bovenverdieping. Overdag sta ik er zelfs wel een beetje voor open, om eventueel iets te voelen, maar zodra het donker wordt, wil ik dat absoluut niét meer! Moet er niet aan dénken dat ik in het donker aangeraakt wordt, en al helemáál niet dat ik in het donker een verschijning zou zién... Al was er, volgens mij, eergisterennacht weer iets. Naast dat ik me áltijd 'begluurd' voel als ik middenin de nacht bij één van m'n kindjes moet kijken (omdat ze huilen, bijvoorbeeld), zou ik zwéren dat ik eergisterennacht werd aangeraakt... Ik lig in bed aan de 'open kant' (mijn man aan de muurkant), en ik heb die nacht twee keer gevoeld dat er iets zachtjes in m'n rug porde... (Ieuw!) Doordat mijn angst de overhand heeft, durf ik niet te zeggen of het om een goed of om een slecht iets gaat. Ik hoop alleen dat er snel een oplossing komt, want ik heb het idee gillend gek te worden! Vannacht heb ik ook weer voor geen meter geslapen; ik heb alleen maar liggen malen en stressen... Liefs, Cathelijne

Ingezonden: 09 Okt 2009 09:01
zon
Hallo Cathelijne, Het heeft geen zin om te liggen malen en het is heeeeel normaal, dat als je voor de eerste keer aangeraakt wordt tegen het plafond vliegt van de schrik Wie zegt dat hij/zij nooit zo iets heeft meegemaakt, jokt in mijn ogen. Het is een normale menselijke reactie. Nu even op je angst voor het donker terug te komen, is het geen optie om een heel klein lampje ( zoals er ook voor kinderen zijn die bang zijn in het donker ) op te hangen? Op de plaatsen slaapkamer,gang en desnoods ook in de slaapkamers van de kinderen, die je op het moment als je daar binnen gaat aandoet. Je weet dan als jij je ogen open doet, dat jij je omgeving kunt zien, dat je controle over je omgeving hebt. Bij kinderen helpt dat vaak, dus waarom ook niet bij jou? Lieve groet van zon

Ingezonden: 10 Okt 2009 12:36
ienowel
Hallo Cathelijne, door je angst (wat heel begrijpelijk is) roep je als het ware nog meer angst op. Je moet ze wegsturen, zoals hierboven al gezegd is! Het is JOUW huis en JIJ bepaalt wie je binnen laat. En als het wel "goede zielen" zijn dan zeg je inderdaad dat je er (nog) niet aan toe bent. Helaas zijn er ook dolende zielen en die kunnen op je angst afkomen. Lieve Cathelijne, zeg ze duidelijk dat je er geen zin in hebt. Stuur ze weg. Witte salie is inderdaad een optie. Ik deed dat in het begin ook maar ik ben niet zo dol op die geur. Vraag je oma om je te beschermen. Als ik merk dat er een ongenode gast in mijn huis is dan stuur ik hem weg. Als het niet zo lukt dan ga ik ontspannen zitten en zeg tegen hem dat ie naar het licht moet gaan, dan vraag ik in gedachten mijn én zijn gidsen om hem te helpen over te gaan. Zet je huis in wit licht, iedere kamer, iedere ruimte. ik zal het zo ff voor je doen. En wat zon zei over een lichtje laten branden helpt je ook. Koop zo'n lichtjes die je op de muur kunt plakken. Veel suc6, Leonie

Ingezonden: 10 Okt 2009 12:49
MamaCaat
Wat een lieve mensen hier; super... Raak er helemaal ontroerd door; emotionele geit als ik ben! Weet je wat het is? Ik ben dus heel bang, maar vind het ergens ook 'zielig' om ze/hem/haar weg te sturen.. En daarbij weet ik dus ook nog niet precies hoe ik dat aan moet pakken... Zodra ik bang word, loop ik alleen maar in mezelf te prevelen: "Ik wil niets horen,zien,of voelen..." En dat dan echt tig keer achter elkaar! Haha! Ook heb ik geen flauw idee van mijn eventuele gids(en?). Weet ook niet hoe ik erachter kan komen wie dat is, en of hoe hij/zij heet. Gisterenavond kreeg ik toevallig ook een mailtje terug van een bekende paragnost, dit schreef hij: "Hallo Cathelijne, wat een mooie naam. Cathelijne je bent een paragnost, niets meer en niets minder. Je hoeft geen reinigingsrituelen te doen want de verschijnselen horen bij jouw paranormaliteit. Ik voel aan dat het goede geesten zijn, ik zie een man, over de 50 in een bruin vest in de keukenlade rommelen. Een huiselijk tafereel, geen enge zaken. Zij zijn er ook niet op uit om jou te treffen. Begin met accepteren dat je een gave hebt en ga je toeleggen om het uitspreken van helderziende waarnemingen. Bijv. door gebruik te maken van divinatie methoden als de tarot. Als je eens bang bent dan is het zaak dat je de geesten weerstaat, gewoon doorgaan waar je mee bezig was. Als je ze ziet kijk ze dan liefdevol aan. Het zijn verdwaalde gasten, eigenlijk zijn ze zielig. En ja vaak worden paragnosten niet begrepen en staan ze er alleen voor. Nogmaals het begint met volledige acceptatie dat je nu eenmaal een gave hebt. Jouw verhaal is mijzelf zo ook bekend." Tsja... Ik hoop dat de puzzelstukjes snel in elkaar gaan vallen, want ik ben dat eeuwige gekwakkel met angsten en soortgelijke zaken zó zat! En ik ben ook zó absúrd moe, al maanden aan een stuk. Een paar maanden geleden is er al een burnout bij me geconstateerd, maar met 2 kleine kereltjes in huis is er nagenoeg geen tijd om te rusten. En door die angst is m'n vermoeidheid nóg erger geworden; dat vreet simpelweg energie. Dus als dát al weg zou vallen, zou het al een boel schelen, denk ik! Jullie zijn in ieder geval schatten; bedankt voor jullie reacties en hulp en ik hou jullie op de hoogte! Liefs, Cathelijne

Ingezonden: 11 Okt 2009 20:16
Peter952
Hoi Cathelijne, Je moet afstand nemen van het paranormale gebeuren. Je hebt twee kindjes gehad en je hebt daarom rust nodig. Maak jezelf niet angstig. Je roept dit zelf op. Er is echt niets aan de hand. Je hebt op dit moment een verstoorde energie die je psychisch uit balans heeft gebracht. In paranormale zin straal je energie naar buiten toe en die ben je dan kwijt. Metaforisch zou bij jou de bliksem vanuit je lichaam naar buiten schieten. Bedenk dat het hebben van kinderen een zegen is en houdt dat vast. Je schrijft ook en doe dat niet gedwongen. Ontspan je en nogmaals laat het paranormale los. Jouw angst is er een door vermoeidheid. Ga vroeg naar bed en sta vroeg op. Begin de dag met een goed ontbijt. Eet gezond en drink op zijn tijd een wijntje (welliswaar weinig gebruiken).

Ingezonden: 11 Okt 2009 20:26
MamaCaat
Hallo Peter, Dank je wel voor je reactie! Ik ben inderdaad (over)vermoeid; dat weet ik als geen ander. En vroeg naar bed gaan doe ik eigenlijk altijd wel, de wekker gaat vervolgens om 6:30 uur, maar ik heb al weer 3 weken een verstoorde nachtrust, omdat mijn jongste zoontje slecht slaapt. (Feitelijk heb ik al bijna 5 jaar bijna geen één nacht meer doorgeslapen, aangezien mijn man overal doorheen slaapt en ik dus altijd zelf met die mannetjes aan het klooien ben 's nachts. Maar goed! ) Ontbijten doe ik ook altijd en alcohol drink ik nagenoeg nooit. Maar ik voel gewoon dat er, naast de vermoeidheid, ook iets anders aan het 'borrelen' is. En het verbaasd me niet, maar beangstigd me anderzijds dus wel. Liefs, Cathelijne

Ingezonden: 11 Okt 2009 20:43
Peter952
Hoi Cathelijne, Dat borrelen komt door jouw vermoeidheid. Niemand van gene zijde zal in deze toestand jou "lastig" vallen. Laat 's nachts het licht uit als je naar je kindje gaat. Probeer echt met het donker om te gaan. De nacht is echt veel rustiger dan de dag. Wees ook voorzichtig dat jouw onrust niet bij je kinderen komen. Probeer die cirkel van angst weg te halen. Nogmaals er is bij jou helemaal niets te vinden wat jou angstig moet maken. Door jouw kindjes is het er juist vredig. Probeer dat te ontdekken.

Ingezonden: 11 Okt 2009 20:46
MamaCaat
Hoi Peter, Ik hoop dat je gelijk hebt! Maar tot nu toe heb ik van diverse paragnosten exáct hetzelfde verhaal te horen gekregen; dat ik zelf paranormaal begaafd ben, en dat 'dat er uit wil', zeg maar. En dat is ook hoe ik het zelf ook beleef. Ik weet al van kinds af aan dat ik 'iets' heb, maar kon/kan er nooit iets mee. De vermoeidheid maakt het daarom inderdaad moeilijker te handelen, ja. En ik denk ook niet dat er iets negatiefs aanwezig is, maar wel 'iets' en ik ben momenteel te moe en te bang om daar iets mee te doen. Liefs, Cathelijne

Ingezonden: 11 Okt 2009 21:05
Peter952
Hoi Cathelijne, Je raakt eigenlijk de spijker op zijn kop. Door de vermoeidheid ben je gevoeliger dan anders. Je bent je evenwicht wat kwijt. Dat lijkt in jouw gevoel tot angst. Eigenlijk jammer dat je daarmee je begaafdheid onbeheersbaar maakt. Je moet echt tot rust komen. Als ik zeg dat je moet schrijven bedoel ik echter met de hand. Ga niet teveel achter een computer werken. Kom tot rust en die angst is ongevaarlijk slechts hinderlijk.

Ingezonden: 11 Okt 2009 21:08
MamaCaat
Hoi Peter, Daarmee sla jij de spijker weer op z'n kop; ik heb de afgelopen dagen regelmatig in mezelf gedacht: "Ga nou achter die computer vandaan, da's niet verstandig nu!" Maar da's makkelijker gezegd dan gedaan... Grappig dat je zegt dat ik mijn begaafdheid onbeheersbaar maak; ik weet namelijk uberhaúpt niet hoe ik er mee om zou moeten gaan... Bedankt weer voor je reactie! Liefs, Cathelijne

Ingezonden: 11 Okt 2009 21:41
Peter952
Hoi Cathelijne, Die begaafdheid kan je beheersbaar maken. Maar dan moet je eerst tot rust komen, dus echt zaken moet laten. Ga minder achter die computer. Is echt niet nodig. Ga met de hand schrijven en ga meer lezen. Veel wandelen. En VOORAL: ga positief om met de nacht. Probeer in het donker je te ontspannen, ga proberen je af te sluiten (mediteren). Ga er nu eens en voor altijd vanuit dat de nacht er is voor jou en niet om jou angst in te boezemen.

Ingezonden: 12 Okt 2009 05:56
de witte duif
Hallo Cathelijne Jij vroeg me om hulp ,( wat peter952 je ook al heel veel geeft.) NU ik kan je zeggen op dit moment krijg ik niet door wat er allemaal gebeurt, maar wat ik je wel wil aanraden zet bij je kinderen (3 stuks is er nog een op komst of heb je er 3 of misschien een miskraam) een foto van die overleden oma. zij wil waken over hen. De boodschap van haar aan je moeder ging dat over je moeders gezondheid? Sorry dat ik je wat vragen stel maar daar ik niets door krijg op dit moment van generzijde moet ik het e.a duidelijk krijgen. Maar nogmaals wat peter 952 zegt is waar laat je angst geen overhand krijgen en zeker je gids zal niets negatiefs doen en toe laten naar jou en je naasten toe. Vertrouw daar op. Wel denk ik dat je huis een schoonmaak beurt nodig heeft op het spyrituele vlak. Maar daar kom ik nog op terug. Laat maar snel iets van je horen. En probeer je kalmte terug te krijgen. Heb je je knuffel nog van vroeger. Ik krijg nu terwijl ik typ door dat je vroeger steun bij een knuffel zocht.

Ingezonden: 12 Okt 2009 06:56
MamaCaat
Lieve Witte Duif, Raar; ik moet m'n tranen echt bedwingen; raak helemaal ontroerd door je berichtje... Ik heb 2 zoontjes. Momenteel is er geen ruimte voor een 3e kindje, maar mijn wens naar een 3e is wel groot. En mijn gevoel zegt ook dat er nog ooit een 3e zal komen. Ik ben benieuwd welke oma je door krijgt. Ik neem aan die van mijn moeders kant dan. Nee, mijn oma heeft toen niets doorgegeven met betrekking tot mijn moeders gezondheid. Dat ging over een ring, waar ik niets van wist. Ik wíl mijn angst ook niet de overhand laten krijgen, maar aangezien angst een emotie is, heb je daar helaas niet altijd controle over. Wel merk ik dat ik, door jullie berichten, al ietsje rustiger aan het worden ben. Er wordt gerelateerd naar mijn gids, maar deze 'ken' ik niet; ik heb hem/haar nog nooit gehoord, of gevoeld. Ja, misschien wel, maar dan onbewust. En ja; ik had vroeger een knuffeltje waar ik heel veel steun aan had. Dat staat nog bij mijn ouders. Een oud, versleten beertje dat er niet meer uitziet, en een heel typisch luchtje heeft (maar niet in de wasmachine kan)... Heel erg bedankt; jullie berichten betekenen heel veel voor mij! Een hele fijne dag gewenst! Liefs, Cathelijne

Ingezonden: 12 Okt 2009 07:15
de witte duif
Cathelijne Er zou een foto van een oma zijn. Deze is een beetje gezette vrouw en ze staat op de foto die ik zie met een man erop. Deze is ook een beetje gezet maar wat kleiner dan de vrouw.???????? Ik denk dat het haar man is of haar broer. Is er zo'n foto ik denk ook dat deze foto na haar overlijden nog bij gemaakt is en dat de man er toen op weggelaten is zodat alleen deze vrouw erop is komen te staan. Ook is deze foto in je ouderlijk huis te zien. de vraagtekens zijn voor jou daar wat ik typ voor mij niet tastbaar is.Ik geef alleen maar door. Haal je knuffel weer naar jou toe.

Ingezonden: 12 Okt 2009 07:58
MamaCaat
Lieve Witte Duif, Mijn oma (en opa trouwens ook) van mama's kant, waren verre van gezet, dus dan zou het betekenen dat het om oma van papa's kant gaan... Da's heel bijzonder, want ik heb van haar nooit (bewúst) gevoeld dat ze er was. Wel héél vaak gehoopt, omdat ik haar nooit levend gekend heb; wat ik heel erg jammer vind. (Word er helemaal emotioneel van; geit die ik ben! ) Hieronder een foto van oma van papa's kant, die bij mijn ouders op het secretaire staat. (Grappig detail: opa is inderdaad kleiner; maar staat op een krukje! Haha!) Ik kan me trouwens niet herinneren dat oma uit een foto geknipt is. Er staat wel een foto van haar alleen op het secretaire, deze: Voor de zekerheid zal ik er ook nog een foto van opa en oma van mama's kant bij doen; wellicht dat jij dan kan zien welke van de twee oma's het is? (Ook deze foto staat bij mijn ouders op het secretaire.) http://94.100.113.50/499550001-499600000/4995 ... En ik zal 'Olly'; m'n beertje weer ophalen! Ik ben heel erg benieuwd wat je doorkrijgt! Ben je echt enorm dankbaar; het voelt zo goed! Liefs, Cathelijne

Ingezonden: 12 Okt 2009 08:02
MamaCaat
Ps: Ik zie nu trouwens wel dat er op de tweede foto van oma (waar ze overigens een stuk ouder was als op de eerste foto, maar dat mag duidelijk zijn), andere mensen weggeknipt zijn...

Ingezonden: 12 Okt 2009 10:40
de witte duif
Cathelijne Dus het gaat om de oma van papa's kant. Want zij waakt over je en je kinderen. Daar zij zelf een zorgen kindje had wist ze alles over zorgen voor andere. ( zat er een kindje van haar in een tehuis, waar ze altijd voor gezorgd heeft? )

Ingezonden: 12 Okt 2009 10:43
MamaCaat
Hoi! Nee, er zat geen kindje in een tehuis. Wel had opa al heel veel kinderen (hij was weduwnaar), zij is toen met hem hertrouwd, en heeft al die kinderen opgevoed alsof het de hare waren. Daarnaast kregen ze er nog 3 kinderen bij; waaronder dus mijn vader. En de broer boven mijn vader was wel een echt zorgenkindje; onder andere door reuma (en volgens mij hartproblemen). Daarbij kreeg opa op een gegeven moment een combinatie van Alzeihmer en Parkinson; heel erg zwaar, maar oma is constant voor hem blijven zorgen.

Ingezonden: 12 Okt 2009 10:54
de witte duif
Cathelijne Niet te veel input door sturen dat verward me. Graag alleen op de vragen een antwoord. Ik weet dat je hulp nodig hebt maar kijk ik ben afhankelijk van wat mij door gegeven word van generzijde aan het aardse hecht ik niet zoveel waarde. Als je me teveel input geeft wordt het voor mij een warboel daar ik met een stomme computer zit en niets lijfelijks. Maar voor de verder rest doe je het wel goed hoor , het is niet erg dat je teveel zegt maar het is niet relevant.

Ingezonden: 12 Okt 2009 11:18
MamaCaat
(Daar ben ik weer; even m'n oudste zoontje van school gehaald.) Sorry, Witte Duif; ik zal alleen nog antwoord geven op je vragen. En dan hoor ik het wel als je eventueel wat meer, aanvullende info over iets nodig hebt! Vind het wel enorm bijzonder dat het hier de oma van papa's kant betreft; had echt eerder de andere oma verwacht, aangezien ik haar een tijdje echt gevoeld heb. 't Geeft me in ieder geval een geweldig gevoel, deze info! Liefs, Cathelijne Ps: Mocht het makkelijker worden als ik er een foto van mezelf bij zet, dan hoor ik dat graag!

Ingezonden: 12 Okt 2009 13:02
MamaCaat
Er werd trouwens ook gesproken over mijn huis reinigen; betekend dit dat er ook negatieve dingen zijn?

Ingezonden: 12 Okt 2009 16:29
MamaCaat
Lieve Witte Duif, Ik ben zojuist bij mijn ouders geweest. Je sprak in een eerder berichtje over een tehuis. Ik kon dat totáál niet plaatsen, dus dacht dat dat niet klopte. Mijn vader vertelde echter dat de 7 kinderen van opa die hij al hád, een tijd in een tehuis hebben gezeten nadat zijn eerste vrouw was overleden (hij had het te druk om alleen voor ze te zorgen)... Daarna is hij dus hertrouwd met mijn oma en heeft zij die kinderen opgevangen en opgevoed alsof het haar eigen kinderen waren... Echt zo bizar! Verteld mijn oma dit zelf, of krijg je dan flarden door? Ik vind het zó bijzonder! Liefs, Cathelijne

Ingezonden: 12 Okt 2009 16:30
Peter952
Hoi Cathelijne, Er wordt nu veel gezegd over je familie. Ik krijg de indruk dat er bij jou meer is. Je springt een beetje van de hak op de tak. Het lijkt wel of jij ergens anders angst voor hebt. Ongegrond welliswaar, maar dat gaat er bij jou niet in. Beeld jij je wel eens iets in wat bij jou angsten veroorzaakt. Een ziekte of zo. Gezondheid komt bij jou in teksten in overmaat voor. Misschien ben ik nu direct, maar voor hulp van paragnosten is het noodzakelijk dat je hen de ruimte geeft om jou te helpen.

Ingezonden: 12 Okt 2009 16:33
MamaCaat
Lieve Peter, Wederom de spijker op z'n kop! Ik heb al van kleins af aan hypochondrie; ziektevrees.* Ik ben altijd als de dood een (levensbedreigende) ziekte onder de leden te hebben... Dat heeft geresulteerd op puber/net volwassen leeftijd in paniekaanvallen, en dát weer in straatvrees. Dat heb ik nu redelijk onder controle, maar ik durf niet alleen buiten mijn vertrouwde dorpje, als ik het niet ken, bijvoorbeeld. Liefs, Cathelijne *= Uit psychologische onderzoeken is ook gebleken dat ik een aangeboren angststoornis heb.

Ingezonden: 12 Okt 2009 21:17
MamaCaat
Ik hoop dat ik vanavond wat rustiger ga zijn boven. Doordat Witte Duif aangaf dat het wel verstandig was om het huis te laten reinigen, ben ik toch weer wat huiveriger... Nogmaals; ik ben echt ontzettend blij dat jullie me zo helpen! Jullie berichten geven me steeds een heel warm gevoel, en steeds meer vertrouwen! Ik hoop nog meer te mogen horen! Welterusten! Liefs, Cathelijne

Ingezonden: 12 Okt 2009 22:50
Peter952
Hoi Cathelijne, ga gerust in het donker naar boven. De enige die jouw angst doet veroorzaken ben je zelf. Als dat gebeurt moet jij jezelf uit gaan lachen. Voor de rest, een ieder meent het goed met je; zowel in deze wereld als die daarboven. Ga lekker slapen en vroeg weer op.

Pagina's: 1 , 2 Volgende Laatste