spirituele gebeurtenissen na overlijden van onze dochter...

Paranormaal Forum / Spiritueel / Ervaringen / spirituele gebeurtenissen na overlijden van onze dochter...

Ingezonden: 15 Dec 2012 21:18
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
Nou, zo ver ben ik nog niet om wat te kunnen vertellen maar ik merk het meer binnenhuis... net zoals ik iets voel met slapen gaan en voel een niet prettige energie dan visualiseer ik een witte lichtbol om mij heen om alleen de liefde door te laten en me te beschermen... moet zeggen viel gelijk in slaap.. net als dat ik voelde dat er aan het voeteinde op me bed gezeten werd en later weer opstaan... toch twijfel ik wie het kan zijn?.. net zoals ik het idee heb dat er tegen me gesproken is via me gedachten alsof ik ineens iets anders dacht.. dat was een dag na Jenaya haar overlijden toen we even gingen winkelen om wat moois te kopen om aan te trekken naar de crematie. ik hoorde ineens "wees vrolijk en blij,niet huilen" ik dacht he?? en dingen in huis zijn hier bewogen, oa in de slaapkamer bijvoorbeeld.... toen was ik alleen,misschien dat Jenaya je dat kan vertellen en gisteren aan tafel achter de laptop schrok ik me ook wild... Ik zou je dolgraag ook wat willen vertellen zoals jij,maar dat kan ik nog niet helaas...

Ingezonden: 15 Dec 2012 21:26
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Aaaahh dat hoeft ook niet hoor mbt m'n mams, zou wel fijn zijn natuurlijk, maar ik verwacht daarin niets hoor. Wat was er gister achter de laptop? En heb je niet overwogen om eens mee te doen aan Derek van tv? Het is toch miraculeus dat ze zich zo meldt op deze manier. Wat ik eerder al zei, welk kind wil haar ouders nou missen?? Volgens mij gaat die liefde niet over na de dood.

Ingezonden: 15 Dec 2012 22:00
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
nee dat weet ik wel zeker!ik merk vaak haar aanwezigheid het is alleen zo jammer als je er tegen praat geen antwoord terug krijgt en die hoort.. nou,naast mij lag me brillendoosje op tafel en die schommelde ineens zo hard heen en weer ik leek verdorie wel een kat die in een kroonluchter hing..en die had ik 10 min eerder daar op tafel gelegd... dat soort dingen dus.. bij me zusje is toen jenaya net overleden was haar vaasje op tael gaan schuiven bijv..tja de vriend zat glijk in de gang hahahaha mog nou in de toekomst Jenaya's kleine zusje komen hebben we al een mooie naam bedacht en veel symboliek naar jenaya toe dat ze altijd voort blijf leven.in haar naam.. en nee niet gelijk maar voor wanneer de tijd daar is.. ik zal je nog een foto sturen trouwens... Deze heb ik gemaakt voor jenaya... [img][/img] Hier zie je waar haar as staat... en de tweede foto zie je de prachtige steen die ik van me zusje heb gekregen... [img][/img] [img][/img]

Ingezonden: 15 Dec 2012 22:40
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Mooi hoor. Ik heb een soort van vriendin, exvriendinnetje van een goede vriend van me en haar dochter is ook overleden, al heel lang geleden, maar elk jaar viert ze nog steeds haar verjaardag. Ze plaatst nog steeds, en het is nu 10 jaar geleden, teksten op facebook voor haar dochter. Echt heel mooi, heel veel mensen vinden dat ze daar nu maar eens overheen moet zijn, maar ik vind dat ze het juist hartstikke goed doet. Dus Jenaya had je goed aan het schrikken gemaakt:-). Hoe vind je het dat ze dit doet en hoe ga je ermee om, wat wil je van haar, met haar? Pfoe veel vragen weer. Wat een tekst op de steen die je van je zusje hebt, ontroerend. Heb net wat zitten lezen over die sma op internet, ik had er nog nooit van gehoord. Ik blijf maar zeggen hoe heftig ik het voor jullie en natuurlijk ook voor haar vindt. Het raakt me bijzonder omdat mijn eigen dochter ook nog maar zo'n kleintje is. Werkelijk je zou me op kunnen vegen als haar iets zou overkomen. Is dat ook een afdruk van haar voetjes bij haar urn? Je gaat er wel heel goed mee om Mandy. Het duurt meestal een jaar voordat je weer enigszins het gevoel hebt dat je een beetje jezelf bent. Dit heeft even niets te maken met spirituele ontwikkelingen maar puur met je mens zijn. Ik vind het echt super voor jullie dat jullie weer een meisje gaan krijgen. Heel eerlijk denk ik dat zij degene is die onbewust jouw wonden gaat helen van Jenaya. Je hebt een lieve zoon, maar hij is niet je dochter. Geen diskrediet naar je zoon toe, ik weet dat hij net zoveel onderdeel uitmaakt van jouw leven als Jenaya dat deed, maar het is gewoon anders een dochter, zo'n dochter. Het feit dat jij je liefde weer kan gaan geven, zal helend werken voor jou. Overhaaste spoed is zelden goed, maar jij gaat de toon zetten voor jezelf, let maar op. Vraag niet hoe, je weet dat je een hele sterke persoonlijkheid bent. Ik kan niet vaak genoeg zeggen dat je op je eigen krachten moet gaan vertrouwen. Te veel vragen stellen, met alle respect, leiden dan meer af dan dat ze je iets gaan brengen. Je moet sommige dingen doorleven. Misschien is dat precies wat Jenaya jou nu aan het vertellen is met al haar aanwezigheid.

Ingezonden: 15 Dec 2012 23:01
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
Wat ik wil van jenaya is dat ze gewoon laat merken dat ze er is... maar ik vind het fijn dat mijn moeder n u voor haar zorgt.. Klopt idd met Dylano het is toch anders,hou ontzettend veel van dit manneke en troost me altijd als ik verdriet heb,heerlijk ventje die goed zelfstandig kan zijn... Er staat van gips een afdruk van haar handjes en voetjes en een plukje haar.. Die vragen die ik stel is meer dat ik het meer een plek kan geven en fijn vind dat ze gewoon altijd naast me zijde is zonder dat ik het merk. Ik ben ook proberen aan het verder gaan maar best moeilijk zo nu en dan en dat is logisch.. er ontbreekt een stukje van mijzelf.. wij wisten al met de 8 maanden na DNA uitslag dat ze deze spierziekte had en niet oud zou worden, eerst zeiden ze type 1 en niet ouder als 1 worden, maar Jenaya werd gewoon 1,5 jaar en was bij onze trouwerij gelukkig!de artsen stonden voor een raadsel... Diep van binnen zei iets in mij dat mijn moeder haar kracht gaf om door te gaan en nog een poosje bij ons te zijn maar helaas..ze heeft net de 2 jaar gehaald.. zodra haar nieuwe zusje er is zal ik haar veel vertellen over wie haar grote zus was en eenvechtertje! volwassen konden een voorbeeld aan haar nemen, wat er ook gebeurd altijd blijven lachen! Ik ben blij,blij om de dingen die je me doorgeeft en die Jenaya verteld, het geeft me troost en kracht om door te gaan wat me aardig al lukt. wat ik ervan vind dat ze die dingen doet? super leuk alleen niet in de avond graag, dat vind ik zo eng hahahaha dus zoals gisteren vond ik het niet eng omdat het overdag gebeurde

Ingezonden: 15 Dec 2012 23:19
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Die pluk haar heb ik gezien op de foto, exact dezelfde kleur als mijn dochter. Vraag het Jenaya , vraag haar om het niet s'avonds te doen. Zeg haar hoe je wil dat ze er is. Vraag haar hoe het daar is waar ze nu is. Ze zal het jou laten weten en praat maar gewoon tegen haar zoals je dat eerst ook deed, wat ze van je gewend is. Ik voel zoveel liefde van haar uit. Iets in mij zegt wel dat ze je mist, het voor haar ook te kort was. Ondanks dat ze nu helemaal op haar plek is. Ik krijg er zo'n zeurend gevoel in m'n hart van als ik dit schrijf. Beetje tegenstrijdig hè. Ze zegt dat je altijd iets heel grappigs deed en dat ze daar zo om moest lachen. Ze is nog te veel op aarde denk ik wel eens, een meisje in twee werelden. Misschien heeft ze jou hulp wel nodig, haar te vertellen dat het goed is.

Ingezonden: 15 Dec 2012 23:32
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
ha wat grappig joh,ja ik zit even te denken... ben een beetje veel kwijt nou, wat ik altijd deed bij haar was kriebelen op haar buikje en ging ze als het ware "schuddenbuiken"noemde ik dat hihihhihi(dan ging haar bolle buikje op en neer hahaha) denk dat ze dat misschien bedoeld? ach meiske,ja het was ook veel te kort,we hebben gezegd tegen haar in het ziekenhuis dat het goed was en ze mog gaan,maar misschien door de overgang zo niet mee gekregen heeft... de laatste dag in ziekenhuis was ze ook heel suf van het zware slaapmiddel om te voorkomen dat ze in paniek raakte van de vele benauwdheid door het slijm in haar longen.. wat eerst trouwens bijna weg was, maar helaas weer terug kwam toen ze een speciaal beademingsapparaatje kreeg voor met slapen op haar neusje, en dat blies zo hard namelijk dat mijn gevoel zegt dat al het slijm weer terug geblazen werd in haar longen en de verpleegkundes steeds blijven afzuigen van slijm achter elkaar... (ik heb het ook voor haar gedaan en dat vond ze prettiger) Ik heb regelmatig tegen haar gepraat,vooral toen ik het opgehaalde as in de vitrinekast ging zetten en een speciaal plekje maken... het werd inees zo koud langs me been dat ik zei hey, ben je er weer?vind je het mooi dat mama dit doet?en was ineens weer weg de kou...

Ingezonden: 16 Dec 2012 19:19
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
@ Katinka1975 als ik haar zou vragen hoe het daar is, hoe krijg ik dat te weten dan? via gedachten? Hoelang kan jij dit allemaal eigenlijk?

Ingezonden: 16 Dec 2012 20:21
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Hoi Mandy, ik was de hele dag op pad en ga zo ook maar weer eens m'n nestje opzoeken. Morgen weer aan het werk. Om bij je voorlaatste mail te beginnen. Mijn moeder's overlijden is niet te vergelijken met het verliezen van jouw dochter. Het is natuurlijker je moeder te verliezen dan jij als moeder je dochter. Ook al is mijn moeder ook veel te vroeg gegaan naar mijn mening, ze is 58 geworden. Omdat mijn vader emotioneel en verstandelijk niet in staat was om haar in de periode te verzorgen en te begeleiden, ben ik dit gaan doen. 11 maanden ben ik niet van haar zijde geweken. Op het eind, de laatste 5 weken van haar leven kon eten en drinken haar darm niet meer passeren vanwege het dichtslibben van haar darmen door de kanker. Ze kon wel drinken, maar dat moest dan weer via de maagsonde met een spuit eruit gezogen worden om te voorkomen dat ze zou gaan overgeven. Als ik bedenk wat ik allemaal heb gedaan om haar leed te verzachten, zou ik het eigenlijk ook weer doen. Zo'n periode maakt je heel sterk op een of andere manier, je komt in een flow terecht. Na haar overlijden kwam ik in een enorme put terecht. Van die flow in de realiteit en die realiteit was voor mij niet te verkroppen en ook niet te behapstukken. Het heeft me 3 jaar gekost om eindelijk weer eens te kunnen zeggen echt mezelf weer te zijn met ook dat gevoel erbij van daarvoor. Het wordt nooit meer zoals het was, maar ik voelde me wel weer sterk. De laatste dagen voor haar overlijden hielden ze haar plat met slaapmiddelen enz, sedatie noemen ze dat. Ik vond dat het moeilijkste van die afsluitende fase. Niet meer kunnen praten met haar, niet meer kunnen delen...de waarheid staat eindelijk voor je deur en ondanks dat je het weet, voel je het pas wanneer het echt zo ver is. Daarna, na de crematie kwam die mist. Toen ik heel jong was, voor mijn 10e had ik altijd al enorm de angst om haar te verliezen. In mijn dromen stierf ze of ging weg en kwam nooit meer terug. Mijn moeder zelf zei altijd dat ze niet oud zou worden. Ook zij zag dingen, vliegtuigen die op gebouwen invlogen. Bij haar kraakte altijd de deur van een kast die nu bij mij in huis staat. Zij ging er altijd vanuit dat het haar overleden vader was en nodigde hem uit om te komen zitten. In haar periode van ziekte, zag ik in een soort visioen (dat is het niet echt, maar je ziet iets zonder dat je het daadwerkelijk kan zien) haar 2 tantes die een tafellaken aan het borduren waren en een eetkamertafel aan het dekken waren. We hadden geen idee toen nog, dat ze zou sterven omdat haar darmen knelgedrukt zouden worden door de kanker. De voorlaatste week had ze het er alleen nog maar over dat haar tafeltje boven gedekt was en dat ze zouden gaan eten. Heel bizar. We hadden nog heel veel hoop dat ze het toch verder zou schoppen dan dat ze haar in het ziekenhuis aan tijd gegeven hadden en er misschien toch kans op genezing zou komen. Al die tijd voelde ik dat dit niet het geval zou zijn, maar wenste het met heel mijn hart, daar zit hem denk ik ook het verschil in. Tussen wat je met heel je hart wenst en datgene wat een klein stemmetje in jou al eigenlijk weet. Vanaf dat ik klein ben, ben ik geinteresseerd geweest in tarotkaarten, madame le normand kaarten, astrologie, waarzeggerij, helderziendheid. Een vriendin heeft me leren kaart leggen en daarbij te leren luisteren naar juist datgeen zich eigenlijk niet in je hoofd afspeelt maar daarbuiten. Klinkt zweverig, maar als je het eenmaal doorhebt leer je het steeds beter herkennen. Dat wil niet zeggen dat je het altijd goed hebt, want wenselijkheid en dingen zien ligt soms heel dicht bij elkaar. Dit in ieder geval voor mij, dat zal niet voor iedereen hetzelfde zijn. Nog is het makkelijker als ik bijvoorbeeld een paar wijntjes op heb, dan is mijn hoofd niet zo sterk. Ik wil je overigens niet aanzetten tot drankgebruik;-). Bijvoorbeeld met Jenaya, als je met haar gaat praten (ik doe dit voor mezelf meestal in mijn hoofd, maar sommige doen dit liever hardop), en dat is heel moeilijk vooral omdat je het zo graag wil wat ik heel goed snap, moet je als in een soort medidatieve staat je eigen gedachtengang opzij proberen te zetten. Een soort van stilte in je hoofd die dus eigenlijk je eigen gedachtenstroom min of meer even stop zetten. Laat haar dan komen en schrijf daarna op wat je denkt dat ze tegen jou gezegd heeft en soms is het zo duidelijk dat dit niet hoeft. Meestal vergt het wat oefening. Soms heb ik muziek opstaan om mn gedachtenstroom af te leiden en dan gaat het ook.

Ingezonden: 16 Dec 2012 20:23
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Wat ook wel eens kan helpen is je haar visueel voor je te gaan zien, kijk hoe ze naar je kijkt, wat haar uitdrukking is of ze iets gebaard of iets zegt(wat je heel vaak niet echt kunt horen).

Ingezonden: 16 Dec 2012 20:39
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Overigens na het overlijden van mijn moeder, voor haar crematie, ging in de wijk waar mijn moeder woonde de elektriciteit uit. Niemand heeft ooit kunnen achterhalen waarom dat is gebeurd en sprake van een storing was er ook niet. Ze heeft me 2 dingen meegegeven die ze zou doen om te laten weten dat ze er ook in het hiernamaals nog voor me is of bij me is. Ze zou het licht laten flikkeren en ze zou me door mn haren aaien (dit deed ze altijd, ook toen ik al voorbij de 25 was hihi). Mijn moeder is gestorven op 22 maart 2006. Exact 3 maanden later kwam ik mijn huidige partner tegen en vader van mijn kind. Toen ik hem ontmoette had ik eigenlijk nog heel veel verdriet en wilde dit niet aan hem laten merken, dus als ik moest huilen ging ik altijd weg of in bed draaide ik me om. In zo'n soort visualisatie is toen eens mijn moeder bij me op bed komen zitten en aaide door mijn haar. Wat ze me zei is dat ik ook mijn verdriet moest laten zien en niet alleen mijn leuke kant, dat hij van al mijn kanten moest houden en niet alleen de mooie. Heel bijzonder. Daarna de dromen, een aantal keren. We belde met elkaar aan de telefoon, maar de volgende dag toen ik wakker werd kon ik me gewoon niet meer herinneren wat we besproken hadden. In de droom was dat heel duidelijk en heel fijn.

Ingezonden: 17 Dec 2012 18:38
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Ik heb jou andere topic ook nog gelezen net. Ben je er nog überhaupt of is het een beetje te veel?? Maar eh, op jullie trouwdag is onze dochter geboren. Hoe apart;-)

Ingezonden: 17 Dec 2012 18:57
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
ja hoor ben er nog hihihi was druk vandaag :-) vriendin kwam langs, moest haar haren verven en knippen,ook dylano gelijk gedaan, en uiteraard huishouden...helaas geen elfjes/kaboutertjes die het doen voor me. nou dat is zeker apart zeg,dat je dochter op zelfde dag is geboren :-) ik heb jouw verhaal ook zitten lezen tjonge heftige tijd zeg,ben je nu weer beetje op de been? dat met je emoties tonen en eruit gooien gewoon doen,ik doe het vaak wannneer ik alleen ben... ik doe het niet bij vrienden ofzo want dan heb ik het idee "zielig gevonden te worden"heel raar maar zo voel ik het.. dat had ik ook toen Jenaya net overleed en ik iedereen die kwam zag, deed ik afstandlijk en wat nors omdat ik dan me eigen ielig voelde,maar ja terwijl ze er juist voor ons zijn...

Ingezonden: 17 Dec 2012 21:11
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Hey Mandy, ja hoor tuurlijk ben ik weer op de been, gelukkig wel. Ben er heel lang stuk van geweest en heel soms nog wel een beetje. Nu ik Puck heb en zij haar niet mee kan maken. Ik weet dat ze dit niet had willen missen. Puck met haar ook niet, maar ja, het is zoals het is. Ik vertel haar wel over oma, er hangt een foto op haar kamer van oma en een gidsen-tekening, een vrouw die Eleonora heet en het gekke is dat Puck haar oma noemt. Maar eh, je bent kapster? En waren er maar van die kaboutertjes he...ik heb ze ook niet;-). Dat norsige ken ik overigens wel bij het overlijden van mn mams, pfoe was niet te genieten en stootte iedereen af, verschrikkelijk. Gelukkig is dat voorbij, behalve toen ik zwanger was, was ik ook humeurig hihi. Qua huilen, je moet maar net weten bij wie je kan huilen zonder dat daar gelijk wekenlang aan vast hangt dat er vragen worden gesteld hoe je je voelt. Gewoon lekker janken en weer verder, tenminste voor mij werkt dat wel. Leuk je reactie op mn andere topic and keep on going!! Hoe gaat het slapen? Heb je nog gedroomd?

Ingezonden: 17 Dec 2012 21:50
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
hoiii, nee ben geen kapster hihihi, ik heb in 2005 2 jarig avondopleiding voor gedaan op nederlandse kappers akademie in rotterdam, ik wilde werken in een salon maar was te oud!! belachelijk eigenlijk. ook ben ik bloembindster geweest en gediplomeerd, vandaar ook het bloemstuk voor Jenaya... (en ons bruidswerk) Ja heb goed geslapen... weet alleen niet wat ik gedroomd heb maar voelde me anders... ik heb voor het slapen gaan proberen contact te maken met jenaya,en hoe ik ze voor me zie...en kon indenken hoe het daar is... maar ineens werd ik voor me gevoel weer weggetrokken?? misschien omdat ik in slaap viel?...

Ingezonden: 17 Dec 2012 21:56
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Jajaja dat is het, blijven doen!! Ben benieuwd, want ze komt in je droom binnenkort, niet bang zijn dan. Heb je die avondopleiding afgemaakt? Mooi dat bloembinden, mag je mij leren, ik krijg bloemen niet eens fatsoenlijk in een vaas hihi.

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:01
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
Hahahaha oh dat wil ik gerust voor je doen hoor en leren mooie stukken te maken :-) dus ik deed het goed gisteren? vind het moeilijk soms... weet je nog iets te vertellen?van Jenaya of Jenaya zelf?

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:07
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
en eh ja die heb ik afgerond :_) allroundhairstylist2

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:14
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Ik krijg iets door dat jullie haar hebben geleerd kusjes te geven, maar er was iets mee. Ze kon het moeilijk of zoiets. Qua aardse vermogen heeft ze in haar korte leventje wel veel gemist qua kunnen, want ze wilde wel. Jullie zoon is nml een darteltje, ik zie hem druk spelen en haar er naar kijken. Wel genietend hoor, alleen kinderen willen zelf zo veel. Nu zie ik jullie zoon en haar elkaar aan kijken met een afstand van een paar meter. Hij is in het blauw en zij heeft een roze strik-elastiekje in haar haar. Ze lachen naar elkaar, hij laat haar iets zien, een stukje speelgoed lijkt het. Zij wil het aannemen, maar die paar meters blijven er maar tussen staan. Had jij nou eerder nog een zoon? Even los van die van je zus? Of misschien ook wel niet, want er kruipt een klein jongetje over een donkergrijze vloer. Het speelt zich allemaal af in een woonkamer, maar in die woonkamer staat een soort van bed, Jenaya zit hoog bij iemand op schoot en haar broertje staat op de grond. Achter hem een groot raam (een pui) en rechts van hem een grote houten kast. Zijn haren zijn langer dan op de foto die je op dit topic hebt geplaatst. Het lijkt een klein speelgoedbusje te zijn die hij in zijn hand houdt. De sfeer is heel liefdevol en ze willen allemaal graag spelen. Jenaya zit op schoot bij een vrouw wiens gezicht ik niet kan zien. Wel een vrouw met een maatje 40, sneekers aan en een soort van blouse aan met 3 ringen aan haar handen. Naturel gelakte langere nagels. Meer kan ik even niet vertellen, als het anders is, laat ik het je wel weten.

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:17
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Dat ze gezegd hebben dat je er te oud voor bent...dat is toch raar. De meeste kapsaloneigenaars of eigenaresses die ik ken zijn een stuk ouder dan jij.

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:18
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Leuk vak hoor.

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:25
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
jaaaaaaaaaa dat klopt met kusjes!!! we maakten een getuite lip en gaven kusje op haar wangetjes en zeiden heel hard mwhaaaaaaaaa of zoiets.... moeilijk uit te leggen en ging ze altijd giechelen! maar dat jongetje? ik begrijp het even niet? (ik ben in verleden 2x zwanger geweest trouwens...) vorigjaar 2011 nog,toen was het weer een tweeling!! en in het jaar dat me moeder overleed werd ik zwanger... ik denk dat die vrouw mijn moeder is!is ze niet zo groot qua lengte?en ze droeg altijd nepnagels en was altijd aan het tutten! zal ik van haar een foto sturen?zo ik heb zo gevoel dat het bestemd is dat wij elkaar zo spreken..wat vind jij?

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:28
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
heel overdreven smakken zegt me man,over die kusjes naar Jenaya

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:30
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
Is het nog een hele jonge vrouw trouwens? toen mijn moeder overleed was ze 43 jaar... Mijn man zijn zus is ook overleden,is zij het misschien niet?

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:31
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Ik denk het ook, dat meen ik.

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:32
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
zijn zus bedoel je?kan je er ook iets meer over vertellen?

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:36
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
Voordat je een foto stuurt van je mams het volgende: Ik heb haar gezien toen daarboven met je dochter en die oudere jongen met donker haar (je zus heeft hem wel een naam gegeven, een korte naam zegt hij). Anyway, de vrouw, je moeder, heeft gekleurd haar, donker met een soort cassisgloed. Slank/normaal postuur en half lang haar, meer kort dan lang, maar niet kort-kort als je snapt wat ik bedoel. Ze heeft donkerblauw/grijsachtige ogen en ze zegt dat ze iets met haar tanden heeft, dat laat ze me zien. Alsof ze een kunstgebit laat zien, maar een kunstgebit heeft ze ook niet. Ze draagt een ketting met een soort balletje in het midden. Haar hiernamaals heel compleet anders dan hier op aarde. Ze zegt dat ze hier nooit rust had en waar ze nu is is haar oase lijkt het. Ze gooit allemaal bloemetjes in de lucht. Zij en je vader waren uit elkaar, maar niet helemaal uit het oog, zoiets?? Hun huwelijk was niet wat zij wilde of wenste. Heeft zij buiten jullie nog een kind?

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:49
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 107
De vrouw in die huiskamer komt jong over, niet als een vrouw van 43 (wat joooonngg???). Eerder midden 20, gouden ringen, 1 met een symbool van een tweeling lijkt het wel. Een vlotte meid, maar ik kan haar gezicht gewoon niet zien.

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:50
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
Ja dat van me moeder kan kloppen,qua huwelijk... mijn ouders zijn gescheiden vanaf mijn elfde jaar... het was idd niet zoals het moest zijn en ze trouwde jong..mijn ouders hadden vaak ruzie herinner ik me en me vader was niet makkelijk.. hij was altijd bezig met geloof van de johovas(na de scheiding) en is nu schizofreen... volgens de collega van mijn zusje,die ook spiritueel meer kan,was het mijn moeder haar eigen keus en wilde ze niet meer, en ze wilde naar haar moeder... me moeder was een binnenvetter en had heeeeeel veel stress en schulden..(die ik na haar dood op me bord kreeg!) Ik snap niet hoe je je kinderen zo achter kan laten,maar goed vergeven maar niet vergeten natuurlijk. daarna is me opa haar vader overleden... weet jij of ze bij elkaar zijn?of zijn hun al verder? Ik probeer te plaatsen wie het jongetje is... weet je ook hoe hij eruit ziet? ik en mijn man vermoeden van wie het jongetje kan zijn... maar of het ook zo is?het heeft wel te maken met me moeder wat wij denken of zit ik er naast?

Ingezonden: 17 Dec 2012 22:53
Geregistreerd gebruiker Nu offline	Inzendingen: 132
mijn man zijn zus was sterrenbeeld tweeling... of bedoel je tweeling van tweeling als 2 kinderen? eh sterrenbeeld stier maar zit tegen tweeling aan...

Pagina's: Eerste Vorige 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6 Volgende Laatste